Find more about Weather in Orlando, FL

Startpagina

Reisverslagen

Dinsdag 3 maart 2015
Woensdag 4
maart 2015
Donderdag
5 maart 2015
Vrijdag
6 maart 2015
Zaterdag
7 maart 2015
Zondag 8
maart 2015
Maandag 9
maart 2015
Dinsdag
10 maart 2015
Woensdag
11 maart 2015
Donderdag
12 maart 2015
Vrijdag
13 maart 2015
Zaterdag
14 maart 2015
Zondag 15
maart 2015
Maandag
16 maart 2015
Dinsdag 17
maart 2015
Woensdag 18
maart 2015
Donderdag
19 maart 2015
Vrijdag
20 maart 2015
Zaterdag 21
maart 2015

Epiloog

  en.
 free hit counters

De voorbereiding

Bestemming: Major League Baseball's Spring Training Grapefruit League 2015 in het prachtige Florida.

Een ruime week rondtoeren langs alle 15 Spring Training stadions en clubs in Florida. En dan nog een week vanuit Orlando zoveel mogelijk Amerikaans honkbal inhaleren.

Vliegtickets:
Via Flugladen.de geboekt vlieg ik met Lufthansa van Amsterdam Schiphol via Frankfurt naar Orlando International Airport. De terugweg is van Orlando via Washington naar Amsterdam met United Airlines.

Auto:
Ik heb een Economy class van Alamo geboekt. All-inclusive. Ben benieuwd met wat voor een (grotere) auto ik de verhuurgarage in Orlando uit ga rijden ....

Accommodaties:
Hotels, motels en inn's. Tijdens de rondreis uitsraard steeds in verschillende plaatsen. De laatste week verblijf ik in het Rosen Inn Pointe Orlando.
Tickets voor wedstrijden:
Minstens 16 wedstrijden ga ik bezoeken. Dat staat tenminste in de planning. Of dat ook gaat lukken hangt afvan het weer. Voor een aantal wedstrijden heb ik al tickets. Dat zijn de wedstrijden die ik zeker wil zien (o.a. Braves en Rays) en waar het altijd erg druk is (Red Sox en Yankees).




Dinsdag 3 maart 2015

Vertrek en thuis komen in Florida

Lufthansa
Plaats / Route Gouda - Amsterdam - Frankfurt - Orlando - Kissimmee
Activiteit
De heenreis

Chantal zet me vroeg in de ochtend af op station Gouda. Via Rotterdam gaat de reis dan met de trein naar Schiphol. Dat is het plan.

Ja, ik (Michael) ga deze keer weer (na 2008) helemaal in m'n eentje naar Florida. Om ongegeneerd en ongestoord van Spring Training 2015 te gaan genieten. Damn, wat heb ik er een zin in!

Change of plans. Er is een storing op het spoor met meer dan een uur vertraging van en naar Schiphol. Chantal wil me wel naar Schiphol brengen, maar dan wel vroeger weg. Om half zeven gaan we de deur uit. Natuurlijk niet voor de nodige knuffels met Steven, Saartje en Pluis. Ik ga ze heel, héél erg missen!

Door de prachtige opkomende zon rijden we binnendoor via Boskoop en Alphen. Het rijdt hoed door. Kwart over zeven wordt ik bij de vertrekhal afgezet en nemen we afscheid. Tot straks via Skype, Whatsapp en Messenger.



3.5 uur doorbrengen op het vliegveld. No problem. In de haast ben ik natuurlijk thuis wat vergeten: mijn zonnebril. Een noodzakelijk attribuut in Florida. Dus koop ik een leuke Polaroid voor slechts €35. Tussen alle dure Versakkies en Redbands van 200+ euro een koopje.



Vetrekgate B13 (vooraan) wijzigt naar B31 (uiteraard helemaal achteraan). Boarden gaat op tijd. Vertrek ook. "Mijn" rij 9 is helemaal vol, terwijl de drie rijen voor me helemaal leeg zijn. No shows. Ik schuif na opstijgen dus door naar 8D.
Snack: een sandwich mozzarella zucchini aubergine die naar koude macaroni smaakt. En een bekertje water. Ik ben mijn fles water in het bagagewagentje bij de gate vergeten. Sukkel! Krantje erbij (USA Today met veel honkbal). En de zon. Boven de wolken een scherp zonnetje. Lekker!
De vlucht duurt maar 40 minuten volgens de piloot; landing om 11:50u. Precies op die tijd landen we. We krijgen een rondrit van bijna 10 minuten om het volledige vliegveld. Dan met de trap uit het toestel en in een lange bus proppen. Ik zit. In het hoofdgebouw worden we losgelaten. Ik stap als laatste uit de bus en bedank de chauffeur netjes. Dat heb ik me aangeleerd: bedanken als het kan. Complimenten zijn gratis en worden altijd graag aangenomen, met een lach.



Vlakbij is het grote bord met de aansluitende vluchten. Grote opstopping. Ik zie drie behulpzame mannen met een soort ipad staan die me snel doorverwijzen naar Z52 voor Orlando. Z ... zou dat ver zijn? Natuurlijk is het ver! Ach, tijd zat. Goede aanwijzingen aan het plafond wijzen me snel de weg langs de paspoortcontrole (geen wachttijd!) naar Z52. Nog een half uur tot de start van boarden.
Ik vind een zitplaats bij een stopcontact en usb poort. Top! Even gsm en pc wat bijladen.
Punktlich om 13:00u start het boarden. Eerst mensen met kids en dan de rest. Bij de ingang van de Boeing 747-400 nog even een paspoort check. Binnen gaat het best snel. De stoelen staan 3-4-3 en ik zit aan de linkerkant van de middenrij. Goede plek heb ik geregeld. Mijn tas en koffer vullen samen precies een overhead bin. Dan zitten en wachten. Het toestel zit op 10-11 plaatsen na helemaal vol, meldt een purser.
Uiteraard weer "punktlich" 13:45u vertrekken we van de pier en al snel vliegen we weg van Frankfurt.
Even gedut en om 15:10u een drankje (water voor mij) en chipjes. Om half vier vliegen we al boven Manchester en komt het eten. Mijn eten eerst, want ik heb uiteraard een afwijkende maaltijd besteld. Truthahnbrust mit buchweizen. Kalkoen lijkt me lekker. Weizen ... minder.

Het eten was goed! Vond mijn trui ook .... Kalkoen was lekker. Bakje fruit. Roggebrood met Philadelphia smeerkaas. Kipsalade. Flesje water.

Inmiddels is het 18:00u. Regelmatig rondlopen om de benen te strekken. Voel me stijf, nu al. Nog 6 uur volgens de info op mijn schermpje. 4800 km met "slechts" 750 km/u. Tegenwind.



De films heb ik zowat allemaal al eerder gezien. Dan maar countrymuziek luisteren en de honkbalregels bestuderen. Voor de scheidsrechter level 3 cursus waarvan ik 14 maart de praktijkdag mis. Ach, ik ga genoeg topscheidsen bekijken de komende weken. Komt wel goed.

Inmiddels heb ik ook al het blauw/witte Customs formulier ingevuld. Met de pen van Loews Don Cesar Resort in St Pete Beach. Memories. Een formulier per familie, deze keer alleen voor mij. Dat voelt wel een beetje eenzaam. :(  Gelukkig heb ik genoeg aanspraak bij de stewardessen. Ze vinden mij zo leuk opvallend in mijn oranje trui. Hahaha!

Bij een flinke turbulentie zie ik verschrikte gezichten om me heen. Ik niet, ik waan me in Orlando's pretparken. Rollercoaster! Jippie!!!

21.00u NL tijd en we vliegen al boven noord Amerika. De Saint Laurence baai bij Halifax is grotendeels dichtgevroren. De ijsschotsen en sneeuwbergen zien er van bovenaf prachtig uit!! Machtig mooi.

 

Ik kom de tijd door met slapen en muziek luisteren. Mijn noise cancelling headset sluit het omgevingslawaai goed buiten. Op de schermpjes om me heen volg ik geluidloos stukken van films die ik al ken. En langzaam zie ik het aantal kilometers naar Orlando minder worden. Ik schakel maar alvast over naar mijlen. Dan is het aantal ineens een stuk minder. Hou mezelf voor de gek! Haha! Nog 3 uur.

Mijn Vivofit horloge staat nog op NL tijd. Geen idee hoe ik die om kan zetten naar Amerikaanse eastern time. Niet op het horloge zelf in ieder geval. Via de app die erbij hoort? Mooi klusje voor vanavond om dat uit te zoeken.

De vlucht is trouwens erg rustig zonder gillende of rondrennende kids. Heel anders dan in de schoolvakanties.

Nog 2 uur te gaan en de 2e maaltijd wordt gebracht. Light weer en nu ... rijst. Bah! Ik eet de groente, het broodje en het fruit. Genoeg zo. Het is immers al 10u in de avond voor mij.
De service gaat snel en is net zo snel weer afgeruimd. Dan meldt de captain zoch. Nog 35 minuten vliegen. En in Orlando is het 27 graden. Celcius!! Oftewel 80 Fahrenheit. Joepie! Dat begint goed. Met nog 25 minuten te gaan begint de daling van 38.000 foot naar 0. Niet mijn favoriete deel van de trip aangezien ik altijd flinke oor- en hoofdpijn krijg. Veel kleine slokjes drinken helpt een beetje.

Met snoepjes en drinken kom ik het redelijk goed door. De touchdown gaat hard en abrupt: Welkom in Orlando!

Uiteraard is het dringen om het toestel uit te komen. Maar dat gaat best rap. Dan naar Immigrations. Ik mag naar de self service kiosk. Paspoort scannen, vingerafdruk, foto. Met de print uit de automaat naar de immigrations officer, stempeltjes erop, naar de customs officer en dat was het. Ik ben binnen.

De warmte begint door te dringen. Ik zweet uit elke porie. Heerlijk! Dit is Florida.

Met het treintje rijd ik naar het hoofdgebouw. Alle passagiers lopen richting B kant om hun bagaga (weer) op te halen. Ik loop dus naar de A kant omdat het daar minder druk is bij de autoverhuur balies. Alamo heeft een rij van 10-15 wachtenden en al snel ben ik aan de beurt. De medewerker vuurt de standaard vragen op me af. Ja, ik ben alleen. Ja, de gereserveerde compact auto is groot genoeg. Nee, geen roadside service. Nee, geen navigatie. Ja, ik wil wel alvast de benzine betalen (volle tank mee, leeg inleveren). 328 parafen op het contract zetten en een handtekening. "You are all set sir. Have a save trip."

Gebouw uit en aan de overkant de garage in. Drukdrukdruk daar. Bij Alamo mag je zelf je auto uitzoeken in de rij van de klasse die je hebt gereserveerd. Met de gekozen auto rijd je dan naar de uitgang waar je auto en contract gescand en gekoppeld worden. Ik wil eens proberen of het lukt om een grotere auto mee te krijgen zonder bijbetaling. Na even wachten komt er een vers gewassen en afgetankte Ford Escape aangereden. Die wil ik! Snel erheen om 'm te claimen. Ik zie beteuterde gezichten om me heen van anderen die deze auto ook wilden. Bad luck guys, this one is mine! Spullen erin, starten en wegwezen.



Spannend momentje bij de uitgang. Maar na heel snel checken van mijn rijbewijs en scannen van contract en barcode op de voorruit mag ik zonder vragen op weg. "Have a save trip sir!" Dat gaat lukken!!

Buiten is het inmiddels helemaal donker. Sygic navigatie op mijn gsm brengt me door de nacht via de tolweg (mijn Sunpass kastje zit al op de voorruit), de Interstate 4 (I4) en highway 192 naar het Comfort Inn Maingate. Inchecken gaat lastig als blijkt dat mijn beide creditcards niet geaccepteerd worden. De kamer is vooruitbetaald maar ze willen wel een borg voor schades of extras. Dan maar cash $100. De kamer is top. Twee bedden, koelkast en magnetron. En een nogal luidruchtige airco, zoals overal in Florida.



Een half uurtje plat op bed geeft mijn rug een herstelmomentje. Mijn buik meldt zich: Honger. Ik stap weer de auto in en rijd oostelijk de 192 af. 22:00 uur inmiddels. De restaurants trekken me niet zo aan. Fastfood ook niet. Voor ik het weet ben ik bij de Walmart. Daar sla ik wat gezond eten in: een salade, een zak worteltjes, zes flesjes water, 500 pijnstillers en twee Hot Pockets. De Visa creditcard doet het hier wel.

Terug in het hotel eet ik wat terwijl ik met Chantal klets via Facebook messenger. Half twaalf hier, half zes in NL. Ze was al wakker. Skypen gaat niet vanwege de slechte wifi verbinding hier, die traag is en steeds weg valt. Jammer.

Welterusten.



Woensdag 4 maart 2015

De Braves als eerste


Plaats / Route Kissimmee
Activiteiten Wedstrijd Mets @ Braves


Weinig geslapen vannacht. Zoals meestal de eerste nacht ben ik vroeg wakker. Mooi even tijd om het verslag van de 1e dag te maken.

MetsBraves
De uren verstrijken snel en om half 10 ga ik richting ESPN Wide World of Sports. Daar spelen de Atlanta Braves hun thuiswedstrijden. Vandaag zijn de New York Mets te gast. De wedstrijd begint pas om 1 uur dus nog veel tijd om rond te kijken op dit mooie complex van Disney.

Er zijn heel veel velden. Honkbalvelden, softbalvelden, little league velden, multifunctionele velden voor o.a. lacrosse, football en voetbal, een atletiekbaan en een grote hal voor zaalsporten. Echt een topaccommodatie!

Op 1 van de honkbalvelden is de battingpractice van de Braves aan de gang. Daar blijf ik een hele tijd hangen en kijken. Leuk hoe dat doen: zes hoog, zes laag en twee stootslagen. Eerst zijn de vaste krachten van het team aan de beurt. Daarna de "hoge nummers"; de spelers met rugnummers vanaf 50 die tijdens Spring Training mogen proeven aan en strijden voor een plekje op het veld in de reguliere competitie.



Rondom mij een tiental hantekeningenjagers die de langslopende spelers vragen om ballen, kaartjes en foto's te signeren. Mij doet dat niet zoveel. De indrukken in mijn hoofd zijn belangrijk voor mij. En die krijg ik hier genoeg.

Het is erg warm buiten. Zo'n 88-90°F = rond de 30°C. Veel drinken, goed insmeren met sunscreen (shit, in het hotel achtergelaten) en regelnatig binnen verkoeling zoeken.
Ik heb een plaats in de "lawn". Dat is een schuine grasrand aan de derde honk kant achter de dugout. Daar achter is een tent waar je voor $26 gedurende de wedstrijd zoveel kunt eten en drinken als je wilt. Ik twijfel even (niet goed voor mij) maar besluit het toch te doen. Blijkt een goed besluit. Ik drink 5 flesjes water en 1 cola (normaal $3/fl), eet een hotdog, broodje braadworst en broodje pulled pork, en snach een doosje popcorn en een zakje pelpinda's.

O ja, er is ook een wedstrijd aan de gang .... ook leuk. De Mets slaan beter (o.a. een homerun) en scoren meer. Zegt helemaal niks, want het is pas de 1e oefenwedstrijd. Ondertussen maak ik gebruik van Disney's gratis en goede wifi. Ik maak wat thuisgebleven honkballers jaloers met foto's van de wedstrijd en het mooie weer. En ik app even met Chantal over het wel en wee in Gouda.
De wedstrijd vliegt voorbij. Eindstand? 8-2 winst voor de Mets.



Nog een flesje water voor onderweg en dan rustigaan naar de auto. Bij de boxoffice ook alvast een ticket voor de 19e, dan ben ik er weer als de Marlins op bezoek komen.

Moe van de weinige slaap , de zon en de indrukken ga ik naar het Comfort Inn. Ik slaap snel in ..... Zzzzzźz ....


Donderdag 5 maart 2015

Van Kissimmee naar de Space Coast


Plaats / Route Kissimmee - Viera - Melbourne
Activiteiten Wedstrijd Phillies @ Astros
Wedstrijd Mets @ Nationals

Ik slaap eerst 5-6 uur, ben rond middernacht 2 uurtjes wakker en slaap dan weer 7 uur. Blijkbaar nodig!

Het wordt een drukke dag met 2 wedstrijden en een ander hotel.

Eerst rustig aan douchen, alles inpakken en uitchecken. Inmiddels is het 11 uur geweest en tijd om naar het Osceola County Stadium te gaan. Daar huizen de Houston Astros die vandaag de Phillies uit Philadelphia ontvangen. Da's aan de andere kant van Kissimmee, de 192 helemaal af in oostelijke richting.

Maar eerst even langs de plaatselijke Harley Davidson vestiging. Ik heb iemand beloofd voor een embleem te gaan kijken en HD is maar 500 meter vanaf het hotel. Op het parkeerterrein zie ik "een paar" motors staan ....

Helaas hebben ze het embleem niet op voorraad. Ze proberen het te bestellen, volgende week nog maar even langsrijden.

Onderweg naar het stadion stop ik ook nog bij Play It Again Sports. Een winkel waar je gebruikte sportspullen kunt verkopen en kopen. En ook nieuwe spullen. Op de honkbalafdeling is veel keus. Schoenen, helmen, tassen, catcher uitrustingen, handschoenen ... en knuppels. Er hangt nog 1 Mattingly V-grip 33-30 en die wil Remco graag voor de club. Die neem ik mee. Verder niets. Knap van me!

Ik ben al eerder bij het Stadion van de Astros geweest en vind het dus snel. Parkeren ($10), ticket kopen ($24, rechtsveld). Binnen zie ik iemand die verse lemonade verkoopt, mijn favoriete drankje in Florida. Een flinke rij maar dat heb ik er voor over.

Het stadion zit lang niet vol. Ik zoek een lege plaats ergens in de schaduw achter het 1e honk. Gezellig veel Phillies fans om me heen. Het is weer behoorlijk warm dus de schaduw en wat wind zijn welkom.


 

De wedstrijd stelt niet veel voor. Veel toeschouwers vertrekken ook al vroeg. Mooi, meer ruimte voor mij. Met een ijsje kijk ik de wedstrijd uit op een plek direct achter de Phillies dugout.



Een van de veldscheidsrechters is levende legende Joe West. Leuk om hem eens live in actie te zien.

 

 

T-shirt is voor steven. Voor mezelf heb ik de lichtblauwe pet rechtsonderin die foto gekocht. En de Spring Training beer.

Zodra de wedstrijd afgelopen is snel ik naar de auto en ga ik op weg naar Viera een de oostkust. Uurtje rijden.



Bij het Space Coast Stadium staat een flinke rij op de weg. Parkeren ($9) op een groot grasveld gaat toch redelijk rap. Naar de box office is best een stuk lopen en er staat een rij. Ondertussen begint de wedstrijd al. Ook niet aardig dat ze niet even op mij wachten ...!?!



Ik heb een plaatsje in de bleechers. Dat zijn doorlopende banken in plaats van aparte stoeltjes. Ach .... voor $14  heb ik een mooi uitzicht hoog vanaf de tribunes. Foto's!


De wedstrijd kent best veel actie. En een homerun! De zon gaat onder en de lichten gaan aan. Wat is dat mooi om te zien. Alle velden hier zijn prachtig groen, supergoed onderhouden. En dat ziet er dus prachtig uit, zeker onder kunstlicht. Wow!!

Het stadion ziet er van buitenaf al mooi uit. Een stuk verhoogd ten opzichte van de omgeving als een kasteel. Prachtig.

Na de wedstrijd wacht ik tot bijna iedereen weg is. Ik wil nog even genieten van dit mooie stadion en dan rustig op weg. Op de heenweg heb ik vlakbij een Publix supermarkt gezien. Daar ga ik nog even heen. Fruit, worteltjes, water en crackers. Gezond. Bij de kassa doe ik $50 cadhback, om de voorraad dollars aan te vullen. Dan nog een kwartiertje rijden naar de Days Inn in Melbourne.

Days Inn ligt verstopt achter een Holiday Express. Ik krijg kamer 171. Op de begane grond. Auto voor de deur en bed in. Standaard motel, standaard kamer met een kingsize bed. Het ziet er schoon uit, er hangt een grote tv aam de muur, en er is voorzien in een koelkast, magnetron en koffieapparaatje.
Inmiddels is het half twaalf. Even met Chantal appen en dan val ik in slaap met ESPN op tv nog aan.


Vrijdag 6 maart 2015

Oeps ...

Plaats / Route Melbourne - Jupiter - Okeechobee
Activiteiten Wedstrijd Astros @ Cardinals
West Palm Beach outlets

Oeps ...

Bij de wedstrijd had ik alleen mijn telefoon bij me om foto's te maken. Die viel ineens uit en nu blijken alle foto's van de wedstrijd pleite te zijn. Hmm .... niet leuk. Wat ik nog heb weten terug te halen tref je hieronder aan.

's Ochtends vertrek ik op tijd richting Jupiter, de zuidelijkste plaats aan de oostkust van Florida gedurende deze trip. De Cardinals en de Marlins delen hier een enorm trainingscomplex met de Miami Marlins. Een uurtje rijden vanuit Melbourne.

In Jupiter aangekomen wordt ik nar de parkeermogelijkheden geleid. Gewoon parkeren voor $6 of Preferred Parking voor $10. Makkelijk, doe mij maar preferred! Ik kom in een parkeergarage terecht, vlakbij de ingang van Roger Dean Stadium. Goed geregeld, goede keuze.

 

Van de wedstrijd kan ik me niet veel herinneren. De Cardinals winnen uiteindelijk wel met 2-5.

Op bovenstaande foto zie je twee clubhuizen in het outfield. Aan de rechterkant is het clubhuis van de Cardinals. Aan de linkerkant dat van de Marlins.

Na de wedstrijd blijf ik nog wat rondkijken. Bij de uitgang staat een prachtige Harley Davidsson politiemotor. De agent staat er trots naast en vertelt dat hij 'm elke dag keurig oppoetst tot 'ie weer helemaal glimt.

Ik heb op internet gezien dat er een hele grote Dick's Sporting Goods winkel in West Palm Beach is. Dat is maar een half uurtje rijden. De winkel is inderdaad enorm! Over twee verdiepingen verdeeld zijn er spullen te koop voor heel veel sporten en van heel veel merken. En ik loop met lege handen de winkel uit. Goed he?!?

Onderweg heb ik borden gezien die wezen naar de Palm Beach Mall. Ik heb nog tijd en energie over dus ook die ga ik nog even bezoeken. Het blijkt een schitterende, nieuwe mall te zijn vergelijkbaar met de outletmalls in Orlando. Met zo'n beetje dezelfde winkels. Het enige verschil: het is hier super rustig. En dat op een vrijdagavond. Dat maak je in Orlando zeker niet mee! Ik loop de Nike store door, op zoek naar nieuwe Free 5.0 schoenen. Helaas. Bij Tommy Hilfiger vind ik ook niets. Na ruim een uur rondneuzen keer ik met lege handen terug bij de auto.

Sygic geeft aan dat het nog anderhalf uur rijden is naar mijn volgende hotel. Daar arriveer ik pas na tienen. Moe, maar voldaan door een leuke, gevulde dag.
 


Zaterdag 7 maart 2015

Xx

160*120
Plaats / Route Okeechobee - Port St. Lucie - Lake Placid
Activiteiten Wedstrijd Braves @ Mets

Xx



Zondag 8 maart 2015

Naar "mijn" Rays


Plaats / Route Lake Placid - Port Charlotte - Bradenton
Activiteiten Wedstrijd Phillies @ Rays

Na 5 wedstrijden bij "andere" clubs, is het vandaag eindelijk tijd voor een bezoek aan het stadion van "mijn" club, de Tampa Bay Rays. Dat wordt genieten met een grote G. Of beter: met een grote Ray!

Afgelopen nacht is de zomertijd in Florida ingegaan. Daardoor is het tijdverschil met Nederland een aantal weken maar 5 uur i.p.v. 6 uur. Het heeft ook tot gevolg dat als ik om 8 uur wakker wordt in het goede Ramada hotel in Lake Placid, het inmiddels al 9 uur is. Oeps, ik wilde vroeg op weg. Snel douchen, inpakken en inladen. En op weg naar Port Charlotte. Zo'n anderhalf uur rijden.

Onderweg nuttig ik uiteraard een zeer gezond ontbijtje.



De rit door de binnenlanden van Florida gaat over middelgrote wegen. Er is zoveel te zien onderweg. Het ene moment rijd ik door velden met runderen zoveel dat het niet te tellen is, om daarna door uitgestrekte citrusvelden, door palmbossen of langs grote meren te rijden. Prachtig.



Navigeren doet de Sygic app op mijn telefoon weer uitstekend. Het stadion komt in zicht en ik wordt door vele parkeerhulpen van gemiddeld ruim boven de 60 het parkeerterrein opgeleid. Voor $10 krijg ik een mooi plekje op een grasveld.



Voor ik naar het stadion loop smeer in me eerst goed in met sunscreen uit een spuitbus. Net als de dame uit de auto naast me. Samen staan we vreselijk te stuntelen, want door de harde wind waait er meer sunscreen naar de volgende rij auto's dan er op ons komt. Hahaha! Grote hilariteit!



Mijn eerste indrukken zijn meer dan uitstekend. Was het parkeren al goed geregeld, de kaartcontrole en binnenkomst gaan minstens zo goed. Geen rijen, maar snel werkende controleurs die uitermate vriendelijk meteen de weg wijzen. En achter de controle nog meer vriendelijke mensen die je overal mee willen helpen. Echt super!





Aangezien het stadion pas een paar jaar geleden door de Rays is bevolkt is er ook goed nagedacht over de irichting van het voorterrein. Binnen de hekken is voldoende (niet teveel) ruimte voor een grote hoeveelheid mensen, en een divers aanbod aan eten, drinken en merchandise.
Het eten en drinken laat ik even gaan en ik duik de ruime fanshop in. Oooooooh ..... wat een leuke dingen hier! Mijn pet heb ik (bewust) in de auto achtergelaten, dus er komt sowieso een Rays-pet. Maar welke? Zoveel keus! Ik kies een mooie verstelbare uit. En nog eentje. Reserve, je weet maar nooit. En die Rays-trui van Nike is ook erg mooi. Hebben! Net als de Rays pins, baseball cards, Spring Training magneet en Spring Training honkbal.

Via de Guest Services mag ik gelukkig even het stadion uit om de aankoopjes in de auto te leggen.



Dan het stadion in. Wauw wat mooi. Een meer dan perfecte grasmat en supermooi gravel (wat hier "dirt" is, meer zandachtig). De spelers komen al vanuit het clubhuis in het rechtsveld het veld op, richting dugouts. Langs de hekken staan al de jonge en oude handtekeningenjagers te wachten met ballen en pennen in de hand. Met tas om de schouder nemen de meeste spelers ruim de tijd voor de fans. Ik vind ook een plaatsje en wacht op Evan Longoria. De topspeler, 3e honkman en rugnummer 3 is het idool van Steven, en ik heb zijn Longoria-baseballcard meegekregen om van een handtekening te laten voorzien. Ik wacht, en wacht, en wacht, .... geen Longoria. Jammer. Misschien bij een volgende wedstrijd, ik zie de Rays nog een paar keer.
Dan maar op de foto met wat spelers en met Raymond.









Na het volkslied gaat de wedstrijd beginnen. De ceremoniële eerste bal van de wedstrijd wordt gegooid door levende honkballegende Cal Ripken Jr. Hij speelde zo'n 20 jaar bij de Orioles en heeft het record van onafgebroken achter elkaar gespeelde wedstrijden. Een speler met een zeer sterk en gezond lichaam dus. Al is dat lichaam inmiddels wat ruimer geworden ...
Hij deelt geduldig vele handtekeningen uit aan de samengedromde toeschouwers. De spelers vinden het minder interessant.



Ik heb een "general admission" kaartje, wat zoveel inhoud dat ik geen vaste plek heb en vrij kan rondlopen binnen bepaalde delen van het stadion. Als ik langs de dugout va de Rays loop zie ik 4 lege plaatsen, aan het gangpad op de hoek van de dugout. Zonde om die leeg te laten. Dus neem ik er maar eentje in beslag. Tot er iemand komt die er wil zitten. Maar er komt niemand! Dus zit ik zolang als ik wil prinsheerlijk op een prachtig plekje. Spelers op een paar meter, eerte honk vlakbij, goed zicht op de thuisplaat .... TOP!!

Zoals je kunt zien in de vele selfies heb ik een flinke smile op m'n gezicht. Die is er niet vanaf te slaan! Dit is zo op en top genieten voor mij.



Chris Archer begint voor de Rays te gooien. Hij krijgt wat honklslagen en een punt tegen. Na 2 innings wordt hij vervangen, en daarna is er iedere inning een andere pitcher. Zo gaat dat, vooral bij de eerste oefenwedstrijden.
De Phillies doen het aan slag redelijk en scoren totaal 5 punten. De Rays stellen daar aanvankelijk weinig (1 punt) tegenover. In de laatste innings worden zowat alle basisspelers vervangen door opkomende talenten. Ook bij de Phillies. En die jonge Rays weten wel wat scoren is. Ze komen terug tot 5-4. Onder andere door een schitterrende driehonkslag het rechtsveld in. Maar verder laten de Phillies het niet komen.

















En dan is het ineens alweer voorbij. Het stadion stroomt razendsnel leeg, het veld wordt weer bjgewerkt, de schoonmaaktroepen bestormen de bevuilde tribunes. Ik snel nog naar voren om een handtekening te bemachtigen van Rocco Baldelli. "Mister Baldelli, would you please sign my cap?" en ja hoor, dat wil hij wel. Mijn idool van een aantal jaren terug. Helaas heeft hij een stofwisselingsziekte waardoor hij heel snel moe is en snel blessures oploopt. Daardoor ging zijn actieve honkbalcarriere na een paar jaar al teneinde. Hij is daarna door de Rays in allerlei posities in de organisatie gehouden, en vanaf dit seizoen is hij assistent trainer van de Rays en coacht hij op het 1e honk. Nummer 15.



Ik verlaat als een van de laatsten het stadion. Nog even rekken met een praatje hier en daar, nog even kijken in de fanshop en dan is het echt voorbij.



Terug in de auto stel ik de navigatie in naar het hotel in Bradenton. Wegrijden ... lukt niet. Ik blijf  minuten voor me uitstaren over het bijne lege parkeergrasveld. Even realiseren wat een belevenis dit toch weer was bij de Rays. Ik ben een gelukkige, bevoorrechte Michael dat ik dit allemaal mee mag maken. Heel gelukkig!!



OK, over tot de orde van de dag. Die orde leidt me richting het noorden, naar Bradenton. Dat ligt onder Tampa, vlakij Sarasota. Na een kwartiertje kom ik langs een mooie stripmall waar ik een Ross Dress for Less zie. En een Sports Authority. En een dollar store. Daar "moet" ik uiteraard even heen. Bij de dollarstore koop ik allerlei leuke hebbedingetjes. I'm a sucker for those! Bij Ross geen kleding deze keer. Wel de twee waterflessen die op mijn verlanglijstje stonden. Bij Sports Authority vind ik een Rays t-shirt voor Steven (helaas zonder Longoria erop) en de door hem bestelde Rawlings honkbalschoenen maat 9.

Weer op weg gaat de zon razendsnel onder aan mijn linkerkant. Door de wolken is het schitterend! Al rijdend maak ik voorzichtig wat foto's. Helaas allemaal bewogen ....

In het hotel in Bradenton (Americas Best Value Inn) laad ik alle plastic tasjes met aankopen op het bed. Best veel al. Van de meeste dingen haal ik de verpakking en prijskaartjes af. Dat scheelt straks weer in het gewicht als ik terugvlieg. En uiteraard trek ik nog even de mooie Rays trui aan. Wat zit die heerlijk! Foto? Een andere keer.

Om half negen gaat mijn buik knorren. Tegenover het hotel zitten een McDonalds en een Waffle House. Bij die laatste ben ik nog nooit geweest, dus loop ik daar binnen. Het blijkt een soort 50's style eethuis te zijn met vooral vette gerechten. OK, voor één keertje dan maar. Ik bestel de Angus cheeseburger met bacon, hashbrowns (gebakken geraspte aardappel), gebakken uien en ham. En een diet Coke. Aan de bar eet ik het snel op. Alle tafels zijn onbezet en vol met vuile vaat. En de open keuken ziet er niet veel beter uit. Het personeel is bijpassend: traag en ongeïnteresseerd. Betalen en wegwezen.

Ik ben daarna nog veel te lang bezig met nagenieten en dit verslag schrijven. Als Chantal me een berichtje stuurt realiseer ik me pas dat het al bijna twee 02:00 uur is .... tijd om te gaan slapen.

Welterusten!


Maandag 9 maart 2015

Een snelle pot

Plaats / Route Bradenton - Sarasota - Bradenton
Activiteiten Wedstrijd Phillies @ Orioles
Zonsondergang op het strand van Anna Maria Island

Het lijkt er bijna op alsof ik Phillies en Mets fan ben. Zo vaak heb ik al wedstrijden van deze teams gezien in mij eerste week Spring Training. Niets is minder waar. Ik ben en blijf een Rays fan (en volg de Yankees ook). Dat ik andere teams vaak zie heeft alleen maar te maken met het inpassen van alle 14 stadions in mijn reis. Passen en meten van wie wanneer waar speelt en dan zo min mogelijk mijlen hoeven rijden.

En vandaag komt het zo uit dat ik de Orioles in Sarasota ga bezoeken, en de Phillies komen daar toevallig vandaag ook.

Aangezien ik tot laat aan het schrijven ben geweest besluit ik vandaag pas rond 12 uur richting het Ed Smith Stadium te gaan. Is maar 20-25 minuten rijden vanaf mijn hotel. Maar dan eerst maar even regelen dat ik in dezelfde kamer kan blijven. Ik heb namelijk voor iedere nacht een aparte boeking gemaakt. Het hotel had heel wisselende reviews en daarom wilde ik de mogelijkheid houden om de 2e ncht ergens anders heen te gaan. Dat is niet nodig want het motel voldoet volledig.
Bij de receptie lukt het om me in dezelfde kamer te laten. De kamermeisjes geef ik door dat de kamer niet gedaan hoeft te worden. Ook weer geregeld, rust.

Het geeft me ook tijd om de vele, vele foto's van gisteren door te kijken en een selectie in de tekst van mijn verslag te plakken. Volgens mij is dat wel goed gelukt.

Dat vind ik nou zo heerlijk aan deze reis in m'n eentje: ik kan geheel zelf beslissen wat en wanneer ik iets ga doen. Als het kan ga ik allerlei dingen doen, wat me ook maar in mijn kop komt. En als ik het nodig heb neem ik rust. Echt helemaal prima zo!

Vandaag dus relatief laat naar de wedstrijd.

 

"Mijn" Ford Escape doet het nog steeds goed en brengt me vlakbij het stadion. Daar staan alweer een heleboel wapperende mannen die me naar een parkeerplaats leiden. Wel even $9 betalen uiteraard.



Bij het stadion heeft de dame achter het box office loket een mooie plek voor mij gevonden: recht achter de thuisplaats, 4e rij. En dat voor maar $29. Zo'n plek kost je tijdens het reguliere seizoen minstens $200-500. Dus ja, doe maar!



Om 12:55 uur stap ik het stadion binnen en hoor dat ze net het volkslied gaan spelen. In de gangen staan de meeste mensen stil met pet af, ik loop gewoon door, met een beetje respect door wel m'n pet af te doen.





Ik heb honger. Onderweg heb ik wel wat worteltjes en crackers gegeten, maar vandaag heb ik zin in iets meer. Ik loop een deli-winkeltje binnen en bestel de Ruben Sandwich. Twee geroosterde boterhammen met o.a. veel vlees en zuurkool. Jummie, daar hou ik van. En een Diet Coke in een mooie en vooral grote Orioles beker.


Met eten en drinken kom ik bij m'n plaats. Twee plaatsen naast me zijn nog onbezet, dus meer plek voor grote Michael. De sandwich verdwijnt snel. Net als de eerste innings van de wedstrijd. Het blijft 0-0 tot de 4e inning; de pitchers zijn duidelijk beter dan de slagmensen. Dat is meestal zo in deze fase van het voorseizoen,omdat de pitchers al iets langer bezig zijn met hun voorbereiding.

Ik besluit maar even wat rond te gaan kijken. Ik heb net geappt met mijn softbalcoach, om hem jaloers te maken. Hij heeft namelijk 5 jaar in de buurt van Baltimore gewoond en is groot Orioles fan. Voor hem wil ik wel wat meenemen uit de fanshop.  Ik vind al snel het juiste. Maar dan.... een rij voor de kassa's van voor tot achter en terug! Tegen de tijd dat ik heb afgerekend en terugkom bij mijn plaats is de seventh-inning-stretch al bezig. Ik heb niet heel veel gemist, het staat 1-0 voor de Phillies.

Ik heb ook een zakje pelpinda's gehaald en moet me nog haasten om die voor het einde van de wedstrijd op te krijgen. Het blijft 1-0, de wedstrijd is alweer voorbij. Dat was kort en (niet zo) krachtig. Het stadion was trouwens wel helemaal uitverkocht. Ruim 7.500 bezoekers.

Uiteraard blijf ik nog hangen in het stadion. De vooral oudere mensen die daar werken maken graag een praatje. Zo kom ik overal wel wat te weten over het wel en wee van Spring Training. Leuk! Ik kom hier eigenlijk niet specifiek om de wedstrijden te zien, maar om het honkbal in Florida mee te maken. De sfeer, de mensen, de way-of-life, het eten en drinken, kortom: America's Pastime.

Ik zie de spelers van de Phillies net van de kleedkamers naar de bus lopen. Een klein blond jongetje staat wat stil in een hoekje met een honkbal en een pen. Hij wil graag handtekeningen, maar die grote spelers stoppen maar niet vanzelf. Het doet me aan Steven denken, die als klein blond jongetje door "please" te roepen zomaar twee ballen kreeg. Ik ga dit jongetje helpen! Met wat luidere stem vraag ik de spelers vriendelijk of ze de bal van die kleine little league speler willen tekenen. En even later staan er twee mooie handtekeningen op de bal. Van wie ... geen idee, maar dat doet er niet toe. Er is iemand helemaal blij en die bal wordt vast nog heel lang gekoesterd. Dat is ook honkbal!

Op weg naar de auto zie ik op de parkeerplaats dat er wiffleball gespeeld wordt. Grote mannen die met een plastic knuppel en een open plastic bal groot plezier beleven. Prachtig! Hilarisch om te zien hoe er vreselijk gemist wordt en hoe de misser nog uitgebreid nabesproken wordt.

Terug bij de auto zie ik pas dat die geparkeerd staat bij een Little League complex. Dit complex is genoemd naar Cal Ripken, een Orioles legende. Natuurlijk kijk ik er even rond. Hadden wij in Nederlnd maar zulke mooie accommodaties voor jeugdhonkbal.



 

Na deze korte wedstrijd heb ik nog veel tijd en energie over om iets van mijn wensenlijstje te gaan doen: bij een mooi strand aan de Golfkust e zonsondergang gaan zien. Op mijn Sygic navigatie zie ik dat dichtbij Sarasote genoeg mogelijkheden zijn. Op het Florida Forum heb ik ooit wat gelezen over Anna Maria Island, en die naam zie ik ook langskomen op de kaart. Die wordt het.
In de spits is het iets langer dan de aangekondigde 20 minuten rijden. No problem, it is as it is. Met 40 minuten ben ik er. Een leuk rit trouwens,  langs en over water, en door kustplaatsjes met prachtige huizen.



Ik parkeer ergens in een doodlopend straatje vlakbij het strand. Tussn prachtige bomen door loop ik het witte zand op. Mooi! De zon gaat pas iets na half acht onder, genoeg tijd nog om langs het water te wandelen. Het is rustig. Genieten!

















Wauw!


Dinsdag 10 maart 2015

Een rustige dag?

Plaats / Route Bradenton - Ft. Myers - Immokalee
Activiteiten Wedstrijd Rays @ RedSox

Na de prachtige zonsondergang van gisteren lig ik op tijd in bed. Moe en voldaan. Ik schrijf alvast de tekst van het verslag, zodat ik in de ochtend alleen nog de foto's hoef toe te voegen. Ik zet de wekker op 9:15 uur en wordt om 10:15 uur wakker ... Whatever! Ik heb tijd zat want ik heb een wedstrijd vlakbij in Bradenton. Denk ik. Tot ik om 11 uur even in de agenda kijken zie dat ik nog helemaal naar Fort Myers moet rijden. Oeps .....!! Da's nog zeker anderhalf uur.

Snel pak ik alles in en een kwartier later ben ik uitgecheckd en op weg. Ik kan flink doorrijden want het is redelijk rustig op de weg. Tot aan Fort Myers. Ik ben niet de enige die naar de wedstrijd wil. En wil parkeren bij het stadion. Vanaf de snelweg staat er zeker 3-4 kilometer zeer langzaam kruipend verkeer.

Om 1 uur heb ik de auto geparkeerd op een groot grasveld bij het stadion. Uiteraard weer $10 voor mogen betalen. Na vijf minuten flink doorlopen kom ik bij het JetBlue Stadium. Door een hek zie ik net de eerste speler van de Rays uitgaan op het eerste honk.





Ik heb een ticket voor een staanplaats op The Green Monster. Dat is het linker buitenveld, waar net als in Boston een hoge groene muur staat, omdat het buitenveldhek niet ver genoeg kon worden geplaatst. Het is daar pas een homerun als de bal helemaal over The Green Monster gaat. Lastig en leuk, want vaak komen ballen hoog tegen de muur en moet de linksvelder goed inschatten waar de bal van de muur af komt.



Om op mijn plaats te komen loop ik het hele veld rond. Het is flink warm, de thermometer tikt vandaag de 90 graden aan. Veel drinken (water en Diet Coke) en goed insmeren. In het stadion hangen dispensers met sunscreen factor 30 en 50. Van het merk Banana Boat, een sponsor van de Red Sox. Da's mooi, ik smeer mijn armen, benen en nek er mee in.
Eenmaal boven aangekomen (met de trap; puff, steun, hijg!) blijkt dat ik niet helemaal bovenop mag, maar een etage lager. Daar hangt een net ... en daar moet je dus doorheen kijken. OK als je vlakbij achter de backstop zit of zo, maar in het outfield door een net kijken? Ik houd het een kwartiertje vol. Dan maar beneden kijken voor een plekje. En een hotdog.



Vlak achter de backstop zie ik twee lege plaatsen aan het gangpad, 6-7-8e rij. Geen controleur dichtbij en ik ga brutaal daar zitten. Nu maar hopen dat er niemand komt die een ticket voor deze plaats heeft. De inning kruipen voorbij (0-2 voor de RedSox) en er komt niemand. Wat een mazzelaar ben ik toch weer!





Rays speler Kevin Kiermaier slaat een bal over het hek in het rechtsveld. Hehe, eindelijk doen de Rays wat. Helaas heeft de bal een keer gestuiterd in het veld, waardoor Kevin geen homerun slaat, maar op het 2e honk mag gaan staan. Daar blijft hij, want na hem gaan drie teamgenoten op rij uit.

De RedSox doen het beter en scoren nog twee punten op een tweehonkslag. De Rays doen nog iets terug: 1-4. In hun laatste slagbeurt maken de RedSox er nog 1-5 van en dan gaan de laatste drie Rays uit. Ballgame!



De RedSox hebben met de meeste van hun basisspelers gespeeld in de eerste 6 innings. Napoli, Bogaerts (ja, van Curacao), Ortiz, Pedroia, Ramirez ... alle bekende namen komen voorbij. Dat is anders bij de Rays. Daar zijn de meeste voor mij bekende spelers in de winter vertrokken, verkocht of geruild. En de bekenden die er nog zijn (Longoria, Loney) spelen met de andere helft van de selectie vandaag een wedstrijd bij de Pirates.
Tja, zo lukt het nog niet echt om een goed gevoel te krijgen bij dit nieuwe Rays team.

Ook vandaag blijf ik na de wedstrijd nog hangen. Praat wat met de mensen om me heen, verzamel wat mooie bekers. Als dan bijna iedereen weg is ga ik ook maar eens richting mijn parkeerplekje.





De parkeerplaats staat nog vol met lange rijen wachtende, dampende auo's. Iedereen wil tegelijk weg. Ik loop nog wat langzamer richting auto, tijd zat. Onderweg zie ik ouders met hun kids honkballen, ouderen op stoeltjes bij hun auto zitten, veel jongeren met hun telefoons in de aanslag. Ik geniet van alles wat ik zie. Wat een heerlijke dag zo.



Ik voel me iets minder fit dan gisteren. Daarom maar meteen richting hotel. Ik heb een kamer geboekt in het Immakolee Inn, in de wereldplaats Immakolee. Dat is een stipje op de landkaart zo'n 15-20 mijl landinwaarts vanaf Fort Myers. Aan de kust zijn hotelkamers deze tijd van het jaar enorm duur. Iets landinwaarts is het acceptabeler. Ik heb geen problemen om een stukje te rijden.

In Immakolee vind ik de Inn al vlug. De receptie wordt bemensd door een Indiase man van een jaar of 60-70, met een vette Indiaas-Engelse tongval. Prachtig! "Aah, Mister Michael from Netherlands?!" komt er heel mooi uit zijn mond. Ik heb moeite om mijn lach in te houden. Wat een man!

We keuvelen vriendelijk en ik zie hem aftasten wat voor een klant ik ben. Na enig gemompel krijg ik twijfelend de sleutel van kamer 103 op de begane grond. "It's a very nice room!" geeft hij me nog mee. Dat hoop ik dan maar. De reviews in o.a. Tripadvisor waren nogal wisselvallig. Maar hij heeft gelijk, het is een very nice room. Het ruikt er relatief fris (luchtverfrisser), er zijn twee queensize bedden, een magnetron en koelkast. En uiteraard airco, in dit geval niet onder het raam maar helemaal achterin de kamer. Netjes en compleet. Ja, je zou kunnen klagen over de deuk in de koelkastdeur, de kapotte verwarming (in Florida??) en de kale muren. Nou en?!? Ik ben hier om een nacht te slapen en daar is het uiterst geschikt voor.
 
Ik app eerst wat met Chantal. Ze komt net terug van een avondje scrappen met vriendinnen en is in opperbeste stemming. Steven is nog ziek thuis gebleven. Hij heeft wel zijn huiswerk gemaakt. En met Pluis gaat het weer helemaal goed. Zonder haar rechter hoektanden eet ze weer gewoon. Gelukkig.

Ondertussen draait het tweede wasje en hang ik het eerste te drogen. Zometeen het verslag schrijven, foto's uitzoeken en klaarzetten en vroeg m'n bed in.

Morgen weer naar de Rays, op bezoek bij de Twins in Fort Myers. Nu wel met Longoria?


Woensdag 11 maart 2015

Halverwege, en nog steeds geen Longoria

Plaats / Route Immokalee - Ft. Myers - Bradenton
Activiteiten Wedstrijd Rays @ Twins

Lekker geslapen in de Immokalee Inn. Prima motel voor een nacht op doorreis.

En mijn koffer is weer een sticker rijder: RedSox.

Ik blijf wat te lang op bed liggen met Facebook en reisverslagen schrijven. Daardoor heb ik geen tijd meer om dit plaatsje te bekijken. Misschien een volgende keer.

Ik ga om 10 uur de deur uit op weg naar Hammond Stadium in Fort Myers. Net als de RedSox hebben de Minnesota Twins hier hun Spring Training thuishaven. Vandaag spelen ze tegen .... de Rays!
Ik hoop dat ze vandaag wel hun topspelers als Longoria en Loney opstellen. De vorige wedstrijden was er veel te weinig te genieten van hun spel.

Omdat ik vroeg ben is het nog niet druk bij de parkeerplaats. En ik parkeer helemaal vooraan bij het stadion. Wel eerst $10 betalen natuurlijk.

Het stadion maakt op mij een mooie indruk. De omgeving ziet er verzorgd uit, er is een soort laan met palmbomen voor de hoofdingang en een fontein maakt het geheel af. I am in Twins Country!


Als ik een selfie wil maken biedt een vriendelijke jongen van een kraampje aan mij op de foto te
zetten. Ook leuk!



In het stadion is het nog erg leeg. Op het veld is het al druk net Rays spelers die hun batting practice afwerken. Dat neem nogal wat tijd in beslag aangezien er nog veel spelers "in camp" zijn. Alle spelers doen hun uiterste best. Deze week worden er namelijk al een aantal speles naar minor league camp gestuurd, en geen enkele spelee wil dat. Ze blijven liever in de selectie bij de "grote jongens".

Ik sta naast de Rays dugout bij het veld. Ik spied de dugout en het veld af..... geen Longoria. En geen Loney. En zelfs geen David DeJesus. Jammer. Erg jammer. Er zal wel een goede reden zijn. En de jonge jongens krijgen zo meer kans om zich waar te maken en de "cut" te voorkomen.



Een van de spelers die dit jaar wel een regelmatige basisplaats krijgt is Logan Forsythe. Een hele vriendelijke vent. Hij deelt veel handtekeningen uit aan de jeugd langs het hek en praat honderduit met ze.  Leuk!
Ik heb geen baseballcard met hem erop. Dan maar wat anders. Als hij net wegloopt om in te gaan gooien vraag ik: "Please mister Forsythe, could you sign my cap?" Het toverwoord (please) werkt weer en hij draait zich om: "Ofcourse I could do that!" En nu heeft mijn blauw/witte Disney-golf cap een mooie krabbel op de klep. Van de speler met rugnummer 11 van de Rays. Die heeft er een fan bij!



Ik heb een ticket voor General Admission. Daarmee kan ik overal buiten de tribunes rondlopen. Daar heb ik vandaag geen zin in. Ik blijf bij de dugout van de Rays hangen en ga op een vrije zitplaats aan het gangpad zitten. Ik moet twee keer verplaatsen als de rechtmatige tickethouders me verjagen. Maar uiteindelijk zit ik de hele wedstrijd op een mooi plekje.
Ik raak aan de praat met twee leuke mensen naast me, Sue en Jim uit de staat New York. Zij reizen ieder jaar 1-2 maanden door het land en nu is Florida aan de beurt. We praten over van alles en nog wat terwijl de wedstrijd voortkabbelt.  Dat hoort voor mij minstens net zo veel bij de amerikaanse honkbalbelevenis als het spelletje zelf: mensen ontmoeten en allerlei verhalen uitwisselen.

Maar de wedstrijd komt halverwege ook tot leven. Een Rays speler slaat de bal in het rechtsveld hard tegen het hek. Of was het de betonnen rand erboven. De scheidsrechter bij het 1e honk geeft aan dat het boven het hek was: homerun. Met een speler op de honken dus 2 punten voor de Rays.
Een inning later doet een Twins speler hetzelfde aan de linkerkant, maar dan solo. Een punt.

De jonge Rays spelers die nu aan slag komen hebben de smaak te pakken. Er wordt flink op los geslagen. Helaas niet veel punten maar dat mag de pret niet drukken. Zelfs in de laatste inning als het flink is gaan regenen gaan ze gewoon door. Ik ben de laatste in het vak die dat ziet; alle anderen zijn gaan schuilen. Watjes!

Het einde van de wedstrijd. Eindstand iets van 5-2 of zo. Voor de Rays. Het restant van de 7500 toeschouwers spoedt zich naar de uitgangen. Ik wacht liever weer even. De fanshop is leuker dan in de file staan.

Een half uurtje later is de file op de parkeerplaats weg. Helaas sluit ik op de weg wel aan in lange rijen auto's. Hmm. Mijn volgende hotel is nog anderhalf uur rijden. Als ik dan een winkelcentrum zie met een Dick's Sporting Goods, een Ross en een Marshalls ga ik snel de weg af. Liever een uurtje daar rondneuzen dan een uurtje filerijden.
Dick's en Marshalls kom ik met lege handen uit, Ross niet. Een korte broek.

Dan toch de inmiddels donkere weg op.

Dat gaat nu vlot. Ik ben om 9 uur in Bradenton. Inchecken. En dan heb ik voor het eerst deze trip honger in de avond. Vlakbij is een Cracker Barrel Restaurant. Ben ik nog nooit geweest. Een mooie gelegenheid om een uit te proberen.
Het blijkt een (keten)restaurant te zijn in oud-amerikaanse stijl. Eerst loop je een winkel door. Leuke spulletjes. Ik word vriendelijk ontvangen. Aan tafel zit ik met een Diet Coke naar het menu te staren. Geen idee waar ik zin in heb. Kan het ook niet goed lezen: moe en geen leesbril bij me. Dan maar vragen aan serveerster Jackie en zij adviseert een gegrilde vis met groenten (3 sides kiezen). Broccoli, salade zonder ui en toch wat frietjes. Top! Het blijkt een schol of ander soort platvis te zijn. Erg lekker! Frietjes maar half opgegeten, de rest helemaal schoon op! En koffie na.

Moe en met gevulde maag rol ik even later mijn bedje in. Alweer een topdag voorbij. Mijn reis vliegt voorbij; ben al halverwege.


Donderdag 12 maart 2015

Double header: RedSox & Yankees

Plaats / Route Bradenton - Tampa
Activiteiten Wedstrijd RedSox @ Pirates
Wedstrijd Braves @ Yankees

En weer een nacht goed geslapen. Het Americas Best Value Inn hier krijgt van mij een dikke voldoende.

Gisterenavond is het me bij de Cracker Barrel zo goed bevallen dat ik vandaag daar ga ontbijten. Ook een 1e keer dat ik dat ga doen.  Het is er topdruk vanmorgen! Altijd een goed teken als het druk is.
Ik kies de Good Morning breaker met egg beaters en turkey sausage. En koffie en ijswater. Alles is er snel en ziet er goed uit. Vers fruit en tomaat erbij. En "grits". Grutten? Ouderwets eten. Het smaakt allemaal uitstekend, behalve de warme grits. Yuk!! Een goede bodem voor een lange honkbaldag.

De eerste wedstrijd is vlakbij. In Bradenton huizen de Pirates. Hun "huis" zit vandaag vast vol als de RedSox op bezoek komen. Ik heb voor deze wedstrijd (en die van vanavond) vooraf tickets besteld. Dan ben ik er zeker bij!

Om 11 uur rijd ik weg bij Cracker Barrel en binnen een half uur ben ik bij het parkeerterrein van McKechnie Field. Het stadion ligt middenin de bebouwing en heeft nauwelijks eigen parkeerruimte. Bewoners staan overal te zwaaien met Parking borden. Prijzen variëren van$5-10. Ik rijd door tot het stadion en parkeer achter het linker outfield. Bijna tegen het hek aan! Gelukkig wel een hoog net om deuken te voorkomen. Al weet je het natuurlijk nooit.

Het stadion is gezellig klein. De infield box (1e rijen van looppad tot het veld) is hier maar 5-6 rijen. De RedSox zijn bezig met hun batting practice. De ballen vliegen hard het veld in en uit. Ik heb de opstelling gezien: de RedSox starten bijna volledig in hun sterkste opstelling! Met op korte stop Nederlander Xander Bogaerts. Dat belooft wat!!

Ook de lineup van de Pirates ziet er goed uit. Ook op 1 na allemaal lage rugnummers, de sterkste spelers. Met superster Andrew McCutchen en als eerste aan slag een oude bekende: jarenlange Rays speler Sean Rodrigues. Raar om hem in een ander pak te zien spelen.

De startende werpers zijn Clay Buchholz en AJ. Burnett. Verwennerij!

De zon schijnt al flink. Mijn plekje is in de volle zon op de bleechers tribune achter het 3e honk. Tot de wedstrijd begint pak ik nog wat schaduw van een overdekte tribune. Achter de thuisplaat heb ik een mooi uitzicht: batting practice materiaal weg, heel veel vegen, kalklijnen trekken, sproeien en mooie verse witte honken plaatsen.


De wedstrijd komt goed op gang. Sean Rodrigues scoort in de 1e inning voor Pirates. In de 3e inning doet RedSox wat terug. En hoe. Met 2 man op de honken komt David Ortiz aan slag. Hij krijgt een nieuwe sidearm pitcher tegenover zich. Geen punt voor hem: hij slaat de bal ver over midvelder McCutchen heen voor hpmerun! Twee slagmensen later doet Pablo Sandoval dat ook. 4-1. De volgende inning nog een punt en dat was het. 5-1 winst voor de RedSox.

Mijn auto is ongedeerd gebleven achter het outfield net. Snel op weg naar Tampa voor de volgende wedstrijd.

Het is druk op de weg. Spitsuur in combinatie met einde van de wedstrijd. Toch kom ik een uurtje later al bij het Clarion hotel in Tampa aan. Inchecken, alvast wat spullen naar de kamer, toiletteren en op weg.

Steinbrenner Field is maar 10 minuten rijden. Parkeren is goed geregeld en dus sta ik al snel op grasveld Lot 1. Ik volg de vele Yankees fans over een viaduct/brug naar het stadion. Wauw, wat is het toch een mooi stadion. Het grootste Spring Training stadion in Florida. Rond de 20.000 toeschouwers kunnen erin en gaan er elke wedstrijd in.

Ik heb een mooie plaats aan de rechter outfield muur geregeld.  Op de tweede rij van een stuk of 10. Ver van het infield af, dat wel. Het prachtige uitzicht vanuit hier maakt veel goed.

Voor Marja heb ik een Yankees Spring Training Program gekocht. Er zit een poster van pitcher Betances in. En een heleboel over Derek Jeter. Helaas niet meer het gewilde  Re2pect t-shirt Marja. Sorry. Wel nog leuk om te melden: de trofee van het winnen van de World Series in 1978 staat hier tentoongesteld. Altijd goed voor een selfie!

Voor mezelf een grote Yankees beker Diet Pepsi en de wedstrijd mag beginnen!

In de derde inning slaat Nederlandse Yankee Didi Gregorius een driehonkslag. En hij scoort daarna het eerste punt. In de 5e inning doen de Braves wat terug met een tweehonkslag en daarna een honkslag waarop wordt gescoord. 1-1.

Het publiek laat regelmatig flink van zich horen. Vooral als Alex Rodeiguez aan slag komt. Hij was het hele vorige seizoen geschorst vanwege een dopingaffaire en heeft daarmee veel goodwill verspeeld. Er wordt veel gejoeld naar hem, maar ook veel geklapt voor hem.

Didi Gregorius wordt in de 5e slagbeurt flink geraakt door een geworpen bal. Hij loopt moeizaam naar het 1e honk en wordt dan vervangen. Jammer. De Nederlanse inbreng wordt nu beperkt tot korte stop Simmons van de Braves. En ik natuurlijk. In fel oranje shirt (en oranje worteltjes) houd ik 's Neerlands eer hoog.

Simmons slaat een mooie honkslag en helpt zo mee aan het 2e punt voor de Braves. Hij gaat daarna uit op het 2e honk.

Vanaf de 7e inning maken de basisspelers weer grotendeels plaats voor de talenten. Die van de Yankees scoren en maken er 2-3 van. O.a. met een mooie ground-rule-double, met een stuiter over het midveldhek. Verder niet veel actie.

Tijdens de wedstrijd weer leuk gepraat met mijn "buren". Een drietal jongeren die een jaar geleden afgestudeerd zijn in Florida en er eentje terug naar New Jersey is gegaan. Met spijt, want hij vindt het daar veel te koud. Gelijk heeft'ie.

Na de wedstrijd blijf ik zoals gebruikelijk nog wat hangen. Ik verzamel wat extra Yankees bekers en maak nog wat foto's.

En dan is deze double header dag ook weer voorbij. Het hotel is zo weer gevonden. De ogen zijn gauw dicht.


Vrijdag 13 maart 2015

Verkouden en file

160*120
Plaats / Route Tampa - Clearwater - Orlando
Activiteiten Wedstrijd Rays @ Phillies

Xx



Zaterdag 14 maart 2015

Rustdag? Nee. Shoppen!!

Plaats / Route Orlando
Activiteiten Uitslapen en shoppen

Fantastisch geslapen. Minstens 8 uur achter elkaar. Die medicijnen van de Walgreen's zijn goed!

Nog geen zin om op te staan op deze rustdag. Even tijd om een verslag te schrijven en foto's erbij te plakken, email weer eens te lezen en met Chantal te appen. Steven heeft vanochtend zijn eerste oefenwedstrijd van het seizoen gehonkbald bij 4 graden! Brr, blij dat ik daar niet bij hoefde te zijn. Hij heeft goed gespeeld, een honkslag en een tweehonkslag geslagen. Trotse vader! Hij heeft ook zo goed getraind deze winter, is echt bezig geweest om zijn slaan te verbeteren. Fijn als dat er meteen uit komt.

Ik heb nog even getwijfeld om toch nog naar een wedstrijd te gaan, hier vlakbij bij de Braves. Toch maar niet, er zijn nog veel andere dingen die ik wil doen vandaag. Zoals wat bestellingen ophalen en shoppen.

Dat doe ik dus ook. Van 12 tot 10 uur. Walmart, Dollar Tree, Target, Nike, Ross, Marshall's, Tommy Hilfiger, Rawlings, Old Navy, Under Armour, Dollar General, Sports Authority, Dick's Sporting Goods, en dan vergeet ik vast nog een heleboel andere winkels.

Als ik thuis ben zaterdag maak ik wel een uitstalling van alle aankoopjes. Het is inmiddels al zoveel. Hopelijk krijg ik het vrijdag allemaal in de bagage gepropt ...


Zondag 15 maar 2015

Shoppen, deel 2.

Plaats / Route Orlando
Activiteiten Uitslapen en shoppen
Outta Control Magic Dinner Show

Eigenlijk hetzelfde als gisteren. Zelfde winkels, andere wnkels, andere outlet malls. De winkels zijn hier gewoon alle dagen open, ook op zondag. En niet om 6 uur sluiten zoals in Nederland. Nee, gewoon tot 9 of 10 uur 's avonds open.

Niets aan toe te voegen. Volgens mij heb ik nu alles wat ik zelf wil en wat ik voor anderen wil meenemen.

Om 8 uur heb ik een reservering bij een dinner show: The Outta Control Magic Show. Vlakbij mijn hotel, aan de overkant van International Drive in het ondersteboven-gebouw van Worderworks.

Het kaartje hievoor heb ik gratis: gekregen van iemand op het fantastische Florida Forum die het zelf niet meer kon gebruiken voordat het zou verlopen op 15 maart (vandaag). Leuk, dacht ik toen.

Het betreft een dinner-show. Dinner en show dus. Het dinner-gedeelte betreft popcorn (??) en salade bij binnenkomst (staat optafel), een drankje, kaas- en pepperoni-pizza en een stukje cake met glazuur als nagerecht. Beetje karig, maar genoeg om een deel van de avond op door te komen.

De show kan ik heel kort over zijn: wat heel erg enorm slecht. Een combi van slechte stand-up comedy en een  amateuristische goochelact. Geluid en muziek vanaf de eigen telefoon van degene op het podium, en uiteraard ging dat regelmatig de mist in. Bijna te genant voor woorden. De enige die het blijkbaar erg leuk vind was de enorme dame naast mij, die eerst alles wat los en vast zat naar binnen werkt en daarna luidruchtig haar neefje slachtoffert als vrijwilliger bij een act. Die omvangrijke dame blokkeert ook nog eens voor mij de uitgang, zo mijn stille voortijdige vertrek voorkomend. Blij dat ik na anderhalf uur weg mag.

 

In het naastgelegen Miller's Ale House drink ik de ellende van me af. De Diet Pepsi smaakt goed. Veel college basketball op de vele enorme schermen. Naast me zit een aardige Engelsman waarmee ik in gesprek raak. Heel gezellig. De anderhalf uur daar zijn veel beter besteed dan die bij die no-dinner/no-show daarvoor.

Door alle activiteiten ben ik wel héél erg moe aan het eind van de dag. Te moe?!?


Maandag 16 maart 2015

Even helemaal klaar!

Plaats / Route Orlando
Activiteiten Niets

De rustdagen zaterdag en zondag waren uiteindelijk toch wel lange dagen met veel rondrijden en veel shoppen. Samen met de verkoudheid heeft het me behoorlijk gesloopt. En nu is het even helemaal op.

Ik heb geen energie om op te staan, laat staan om naar de geplande wedstrijd tussen van de Braves bij de Astros in Kissimmee te gaan. Blijkbaar heb ik even een echte rustdag nodig. Ik kom m'n bed niet uit. Slaap kleine slaapjes. Kijk stukjes van wat er op tv is.



Morgen weer verder.


Dinsdag 17 maart 2015

Helemaal opgeladen

Plaats / Route Orlando - Lakeland - Orlando
Activiteiten Wedstrijd Nationals @ Tigers

Zo klaar als ik er gisteren mee was, zo klaar ben ik er vandaag voor! Niet heel goed geslapen maar mijn lichaam werkt weer helemaal mee. Top! In de ochtend nog een beetje rustig aan.Om 10:15 uur ga ik op weg naar Lakeland. Daar zijn de Detroit Tigers die vandaag de Nationals ontvangen. Na 3 dagen zonder live honkbal heb ik weer veel zin om te gaan kijken.

Om 11 uur loop ik het stadion al binnen. De I4 was alleen rond Disney even druk, daarna goed te doen. Parkeren gaat hier uiterst makkelijk. Mijn Fordje staat op een grasveld vlakbij de hoofdingang van het Joker Marchant Stadium.

Twee uur voor de wedstrijd. Batting practice is aan de gang. De wind blaast stevig en ook de goede kant op. Dus vliegen de ballen ver. Dat is een goed vooruitzicht op homeruns!
De lineup ziet er ook top uit. Met Justin Verlander en Stephen Strasburg heb je twee van de beste werpers te pakken.

Verlander krijgt in de 1e inning een driehonkslag om zijn oren. Op een volgende honkslag scoren de Nationals 1-0. In de 3e inning komt daat nog een punt bij door een homerun in het rechtsveld. Daar staat de wind naartoe!

Nog een homerun! In de 6e inning. Nu voor de Tigers naar het midveld. Mooie klap. Na de twee punten die de Nationals tussendoor nog maken staat het nu 4-1.



De nationals maken nog 2 punten. Dan weer een homerun voor Detroit. Nu met 2 honken bezet. Inmiddels dus 6-4. En dat blijft het tot het einde van de wedstrijd.

Tijdens de wedstrijd heb ik veel gepraat met een gepensioneerd stel uit North Carolina. Zij hebben een weekje in het mooie en luxe Disney's Animal Kingdom Lodge Resort. En gaan vooral maar Braves games. Ook leuk. Doe mij maar Rays games!

Het is lang druk op de wegen rond het stadion. Op de heenweg heb ik een Harley Davidson dealer gezien in Lakeland. Die bezoek ik nu maar even. Meteen nog navraag gedaan naar een embleem waar iemand bij mij naar gevraagd heeft. Helaas hebven ze het hier (ook) niet.

Het is nu rustiger op de I4. Met een half uurtje ben ik alweer bij de Rosen Inn. Gauw het bed in: morgen de laatste Rays wedstrijd van deze trip.


Woensdag 18 maart 2015

Topdag!

Plaats / Route Orlando - Dunedin - Orlando
Activiteiten Wedstrijd Rays @ Blue Jays
Handtekening-jacht

Na een goede coma-nacht ga ik om 9 uur op weg naar de laatste Rays wedstrijd van mijn trip. Ze spelen bij de Blue Jays in Dunedin (bij Tampa in de buurt). Ik bereid me voor op een lange rit na de ervaring van een paar dagen geleden.

Het valt mee. Een kleine 2 uur later ben ik bij het Florida Auto Exchange Stadium. Er is geen grote parking. Wel heel veel particulieren die hun plek verhuren. Ik parkeer vlakbij het stadion, bij de bibliotheek voor $10. Goede deal!



En dan .... blijkt de wedstrijd uitverkocht. Vol. Bij de Blue Jays .... Terwijl ik niet vooraf een kaartje heb gekocht.

Ik hoor dat er nog 100 staanplaatsen verkocht worden om 12 uur. Mooi. Na bijna 3 kwartier wachten heb ik mijn $20-biljet omgeruild voor een ticket. Nu kan ik toch het 14e en laatste stadion aan mijn lijstje toevoegen. Super!!

De startende opstelling ziet er goed uit. Veel spelers die ook in het seizoen gaan spelen. Bij de Rays o.a. Loney en Jennings. En Longoria. Zou het dan toch lukken om de Stevens Longoria Baseball Card door zijn idool te laten signeren??

Ik zoek een plekje aan het hek als de spelers binnendruppelen en hun warming-up beginnen.
Nee. Geen handtekening op het kaartje. Jammer. Wel een super  verrassing voor Steven. Wat dat is verklap ik pas als ik thuis ben.

Met Diet Coke en Italian sausage zoek ik een plekje. Op de voorste rij achter het 1e honk zijn nog lege stoelen. Ik weet nu waarom ....

Ach, ik ben snel tevreden. Genieten van de heerlijke zon, het geklets om me heen en af en toe een actie op het veld.

Archer begint op de heuvel voor de Rays. Hij gooit niet heel sterk. Met volle honken maakt hij zelfde laatste nul op 1 in een schitterend dubbelspel. De volgende innings gaan veel beter voor hem en hij houdt de nul.


In de 2e inning krijgen de Rays lopers op 2&3. Op een mooie honkslag naar het midveld scoren zij.

HOMERUN!!
Longoria maakt er 3-0 van. Soepeltjes over het Budweiserhek in het linksveld. En even soepeltjes loopt hij over de honken. Ook Loney, Casali en Motter slaan homeruns en zo lopen de Rays uit naar 7-0.

Bij de BlueJays komt Kawasaki (nr. 66) in het veld. Hij krijgt een enorm applaus. Om me heen hoor ik dat er veel Japanners zijn die hem volgen. Hij is populair o.a. door de hilarische filmpjes op youtube met zijn nogal aparte warming-up.

Met een honkslag en een ground-rule double, een opofferingsslag en nog een honkslag en een tweehonkslag in de 9e inning blijven de Rays doorscoren. Pas met 2 uit in de 9e inning gaan de Jays eindelijk los. Met een Rays veld vol minor league spelers slaan ze een honkslag, een homerun en een tweehonkslag. 9-3. Ballgame.

Zestien honkslagen voor de Rays, tegenover vijf voor de thuisploeg. Niet gek.

De meeste Jays spelers lopen de vele kids langs de hekken voorbij. Geen handtekeningen. Of toch? Kawasaki maakt er een showtje van voor zijn vele fans, deelt heel veel handtekeningen uit en gaat geduldig met fans op de foto! Wat een topvent!!

Ik neem afscheid van mijn buren op de tribune. We hebben leuk gepraat over van alles en nog wat, vooral honkbal. Gaaf vind ik dat.

Op de parkeerplaats besluit ik om voorlopig nog even in de buurt te blijven. De file rond Tampa is niet aanlokkelijk. Liever ergens een hapje gaan eten. Eens kijken hoe Clearwater Beach erbij ligt. Vijf mijl verderop blijkt het er nog te zijn. Beetje veranderd sinds ik er ruim 10 jaar geleden was. Hooters is verhuisd van aan het strand naar boven Ron Jon's surfshop. Daar dan maar wat eten.

De salade met kip glijdt er goed in. De Key Lime Pie ook. Ondertussen wat probleempjes op een Facebookgroep gesust en weer eens email beantwoordt. Multitasking heet dat.

Om 8 uur zit ik in de auto. Sygic geeft aan dat het 1:45 uur naar Orlando is. Dus precies om half 10 (...) staat de auto bij het hotel stil. Zo kan het dus ook. Goede beslissing om even in Clearwater Beach te blijven hangen.

Om de dag af te sluiten doe ik nog even een drankje bij de sportsbar (Miller's Ale House) aan de overkant en dan het bed in. Morgen de laatste wedstrijd van deze trip.

Vandaag was een fantastische dag! Een van de beste.




Donderdag 19 maart 2015

De laatste dag alweer ...

160*120
Plaats / Route Orlando - Kissimmee - Orlando
Activiteiten Wedstrijd Marlins @ Braves

Xx



Vrijdag 20 maart 2015

Terug naar koud Nederland

160*120
Plaats / Route Orlando - Wahington - ...
Activiteiten Terugreis

Xx



Zaterdag 21 maart 2015

Thuis en ... honkbal!


Plaats / Route Orlando - Amsterdam - Schiedam - Gouda
Activiteiten Terug in Nederland en driekamp in Schiedam

Chantal komt me van Schiphol ophalen en we rijden meteen door naar Schiedam. Daar heeft Steven een honkbal driekamp (drie teams die om de beurt tegen elkaar spelen) en dat wil ik natuurlijk niet missen.



Epiloog

Coming soon ...


Plaats / Route x
Activiteiten x

Xx