Verblijfplaats	Gouda, Amsterdam, Washington, Orlando, Kissimmee
Temperatuur	30 graden celsius
Doel van de dag	De heenreis met United

Wij hebben een middagvlucht en hoeven dus niet extreem vroeg op te staan. De warme nacht in Nederland maakt echter dat het aantal uurtjes slaap minmaal zijn. Rond 7.00 uur is iedereen uit bed en na een verkwikkende douche, boterhammetjes smeren, de koffers in de auto en een laatste rondje huis gaan we rond 8.00 uur op pad. Op de weg is het ook niet heel druk en de reis naar Schiphol verloopt vlotjes. Op Schiphol rijden we de bagage naar binnen en gaat Michael de auto naar het langparkeerdersterrein brengen. Na 20 minuten besluiten we toch maar aan te sluiten in de steeds langer wordende rij van United. Blijkbaar zijn er nu veel mensen wakker en op weg. Halverwege de rij sluit ook Michael aan en dat is maar goed ook want Steven doet aardig zijn best om een bagagekar te duwen en tegelijkertijd zijn Nintendo DS te bedienen.

Maar het is natuurlijk nog beter als papa de kar duwt en je er zelf bovenop mag zitten. Ook het inchecken verloopt vlot en we kunnen achter de douane even ontbijten en wat inkopen doen. We checken netjes in bij gate G5 om 11.15 uur zoals aangegeven op onze boardingpassen. Maar daarna staan we we; erg stil. Er staat nog een vliegtuig dat al om 10.40 uur had moeten vliegen en er wordt besloten dat we gaan vliegen vanaf gate G3. Dat is dus een volksverhuizing van al die mensen die in de rij staan en er zijn er altijd een paar bij die bang zijn dat het vliegtuig wegvliegt voor ze erin zitten. Omdat we de incheckprocedure hebben gehad loopt het nu soepel en zijn we zo door. Alleen wordt iedereen gefouilleerd omdat het detectiepoortje bij iedereen op rood springt. Wat zouden al die kindertjes toch in hun zakken hebben?? Uiteindelijk vliegen we om 13.15 uur, 40 minuten later dan gepland.

De vlucht gaat voorspoedig en dat komt waarschijnlijk ook omdat Steven zich grotendeels zelf bezig houdt. We hebben dan ook allemaal een schermpje voor onze neus en Steven kijkt drie keer dezelfde film en schatert bij de derde keer nog steeds om dezelfde grapjes.

Michael heeft voor Steven een kindermenu besteld en voor ons low fat menu's. Het voordeel hiervan is, is dat je als eerste je eten krijgt en het eten is goed: rijst met zalm en worteltjes. Ook het kindermenu schuift netjes naar binnen. Tijdens de vlucht wordt de verloren tijd bij de start ingehaald en we komen zelfs eerder aan dan verwacht. Om half drie Amerikaanse tijd landen we in Washington en sluiten we aan in de meterslange rij. In de rij komen we er achter dat we bij Jim en zijn vriendin in het vliegtuig hebben gezeten. Bij elk bochtje van de rij komt hij weer in beeld. Maar wat zijn wij Nederlanders netjes. Iedereen laat hem met rust en er is geen blik van herkenning te bespeuren in de rij. Bij navraag is de herkenning echter wel aanwezig. Steven vindt het geweldig. Dat kan hij mooi op school vertellen, want "Jim is toch een bekende hè!"

Dit keer doen we de rij in recordtijd. We zijn binnen het uur bij de douane en dat is eigenlijk nog nooit gebeurd. De douane is zelfs vriendelijk en reageert leuk op Steven. Ondanks de relatief korte wachttijd in de rij hebben de koffers al talloze rondjes op de band gedraaid en staan nu naast de band op ons te wachten. Geweldig, al je koffers in één keer hebben, maar waar zijn de karretjes??? We besluiten zonder karretjes op pad te gaan omdat we weten dat het niet erg ver is en met allebei twee handen vol en Steven een lichte koffer begeven we ons door de rij van customs en kunnen daarna de koffers weer inleveren op de band. Gelukkig zijn we dit keer zo slim geweest om de aankopen in de koffers te doen zodat ze gewoon mee mogen en we niet weer wat af moeten geven in Washington. Na customs gaan we ook lekker snel door de imigrations en dan hebben we ineens zeeën van tijd. Dat is heel nieuw voor ons, want normaal moeten we nu heel hard rennen om het volgende vliegtuig te halen.

De C-pier van de luchthaven is stervensdruk en voor de paar winkeltjes en fastfoodbedrijven staan massale rijen. Wij gaan met de shuttle naar de B-pier en hier is werkelijk niemand, een serene rust. Gewapend met een pizzapunt en een cinnamonrole zoeken we naar een plekje naast een stopcontact. Dat is standaard als Steven zijn Nintendo DS bij zich heeft (en die natuurlijk al leeg is). Na een uurtje rust kunnen we terug naar de C-pier. De shuttles rijden om de paar minuten en zijn geweldig om te zien. Wij vinden het een soort Starwars-object. Een vierkante auto op mega wielen. De C-pier is ook redelijk tot rust gekeerd en bij C-9 vinden we na even zoeken ook weer een plekje met een stopcontact. Ondertussen is het 18.30 uur (= 00.30 uur) en is Steven doodop, maar de Nintendo houdt hem nog even op de been.

Ook de tweede vlucht loopt soepel en de vertraging wordt tijdens de vlucht ingehaald. Om 21.10 uur (= 03.10 uur) komen we aan in Orlando en hebben in een recordtijd ALLE koffers. Dat is een groot verschil met vorig jaar en we zijn dolgelukkig. Bij ALAMO blijkt het hele rijtje midsize SUV's leeg te zijn. Da's gemakkelijk kiezen: Doet u mij die lege plek maar. Maar een paar minuten later rijden we weg in een upgrade: een Dodge Journey (klasse crossover). We rijden volgens de TOMTOM omdat deze volgens Michael een snellere weg aangeeft dan ik. De TOMTOM staat echter op het vermijden van tolwegen en we worden geleid over donkere eenbaanswegen.......korter??? Rond 23.00 uur (= 05.00 uur) zijn we in de villa, dezelfde als vorig jaar op Pershoie lane. Steven gaat naar bed, ik pak de koffers uit en Michael gaat alvast inkopen doen bij Walmart zodat we wat te eten en te drinken hebben in de ochtend.

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	30 graden Celsius
Doel van de dag	Boodschappen doen

De nacht duurt niet lang. Wij liggen rond 01.00 uur Amerikaanse tijd in bed en dat is 07.00 uur in Nederland. Steven heeft aardig wat last van de gemiste nacht en komt om het half uur uit bed met buikpijn. Hij is zo beroerd van de gemiste slaap dat lang slapen niet lukt. Zo zit de hele familie rond een uur of 6 al weer boterhammetjes te eten. De buikpijn is bijna over en Steven heeft nog even geslapen.

Door deze vroege start zijn we helemaal de kluts kwijt wat tijd betreft en dat blijft de hele dag zo. Rond 8.45 uur zijn we al op weg naar Publix om boodschappen te doen. Het voelt als veel later en ik sta verbaasd van de vroege tijd. Na Publix besluiten we dan ook even rustig een boterhammetje te eten voor we verder gaan.

Rond 11.00 uur besluiten we naar Walmart te gaan zoals elke eerste dag in Amerika. Als we dit niet doen vallen we alle drie in slaap en Walmart is nou eenmaal ons ding. Nou en daar houden we het dan ook wel even vol. De laatste boodschappen die we nodig hebben en dan de speelgoedafdeling, scrapafdeling, zonnebrillenafdeling, gamesafdeling en tenslotte kinderklerenafdeling. Het is ons weer gelukt om onze rekening aardig te laten kelderen, maar we lopen allemaal voldaan de winkel uit. Dit is niet winkelen, dit is ontspanning.

Als we het huis weer inlopen begint het te regenen. Het is een vroege regenbui, want het is pas half 3 en het blijft daarna ook wat druppelen. We besluiten nog even naar de outlets op de SR 535 te gaan om daarna via het steakrestaurant Outback terug naar huis te gaan. Bij de outlets lopen Steven en ik door de Disney outlet en Michael struint wat door Nike en Tommy Hilfigger. Daarna lopen we samen het rondje winkels verder af. We vinden een nieuwe rugzak voor mij, want die thuis ligt valt zowat uit elkaar. Daar blijft het echter bij en we halen lekker steaks bij Outback om ze thuis op te eten. De puf is eruit om nog gezellig in het restaurant te blijven. En hier blijft het vandaag dan ook bij. Steven houdt zich verder de hele avond bezig met het in elkaar zetten van Bionicles en we gaan op tijd naar bed.

Het verkrijgen van internet heeft nogal wat voeten in aarde gehad vanavond. Het Cd'tje om de verbinding te verkrijgen werkte niet en dat had dus tot gevolg dat het een heeeeel lang telefoongesprek is geworden. Als Michael belt dat het niet werkt en dat het een internetverbinding is voor zijn vrouw mag ik aan de telefoon komen. Dat is nu niet mijn sterkste kant. Mijn Engels is verstaanbaar maar door mijn accent wil het nog wel eens mis gaan. De mevrouw aan de andere kant begint nu dus heeeeel langzaaaaam te praten zodat ik haar kan volgen. Ik lig dus helemaal in een deuk omdat dat niet het probleem is, maar zij gaat gestaag door tot het hele belscript is afgewerkt en alle opties aan bod zijn geweest. Dan werkt het nog niet en moet Michael nogmaals bellen. Hierbij moet je wel bedenken dat de internetverbinding hier via de telefoon loopt en wij dus inpluggen, uitpluggen, inpluggen etc. Daarnaast is een verbinding via de telefoon heeeel erg langzaam. Maar na het 2e gesprek en de 3e of 4e persoon aan de andere kant is het uiteindelijk gelukt!!

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	33 graden Celsius
Doel van de dag	St. Augustine

Nu we de auto wat beter bekeken hebben zit er heel wat meer in dan wij dachten. De grote achterbak herbergt nog twee extra stoelen, zodat er totaal zeven zitplaatsen zijn. De CD speler kan 6 verschillende Cd's inslikken en draaien en alle elektrische snufjes die je kan bedenken zitten in deze auto, inclusief een make-up spiegel met lampjes. Vooral die laatste zullen we vaak nodig hebben...

Maar de auto heeft ook een super dode hoek. Hij is hoog en Michael ziet nu ongeveer wat ik thuis in de auto zie. Dit leverde vandaag een gevaarlijke situatie op. Op weg naar St. Augustine wil Michael inhalen en ziet de auto naast hem niet door de dode hoek. Tijdens het inhalen ziet hij het en stuurt terug. Daarna gaat de auto zelf reageren en slingeren wij over de weg. Gelukkig loopt het allemaal goed af, maar de schrik zit er wel even in en bij de eerste de beste Walmart wordt een dode hoek spiegel gekocht om verdere gevaarlijke situaties te voorkomen.

Ook vanochtend weer zijn we vroeg wakker en de mannen dartelen al om 5 uur door het huis. Steven is nog steeds helemaal in de ban van zijn Bionicles. Rond half 9 gaan wij op pad. We gaan ons bezoekje St. Augustine afmaken van vorig jaar. Toen kwamen we om 4 uur aan en bleek alles dicht te gaan.

Nu gaan we de hele dag en rijden er zo'n 2 uur over. Na de auto in de parkeergarage achter gelaten te hebben gaan we naar het kasteel. Vorig jaar zijn we er helemaal omheen gelopen en nu bekijken we de binnenkant. Het is een indrukwekkend geheel, vooral de kanonnen. We zijn blij dat we dit hebben gedaan. Ondertussen is het weer wat wisselend. Het is ongelooflijk warm en af en toe druppelt het. Maar het komt niet echt tot regen en we kunnen gewoon verder.

Vanuit het kasteel lopen we de authentieke winkelstraatjes door, die erg gezellig zijn. We koelen eerst even af met een ijsje om vervolgens wat winkeltjes te bekijken. Steven koopt een piratenzak met echte piratenmunten. Heel stoer natuurlijk.

Rond een uur of één zoeken we een eettentje op en belanden bij Florida Crackers Cafe. Als we bestellen vergeten we even te denken aan alles wat uit de tap komt en er komen twee bekers chloorwater op tafel. We ruilen ze toch maar in voor een sinaasappelsap. Steven neemt een tosti en ik een advocadosalade. Michael houdt het bij thee.

De warmte put ons aardig uit en eigenlijk willen we nog zoveel bekijken. We gaan door met het treintje dat langs alle bezienswaardigheden rijdt. Je ziet alles en kan uitstappen waar je wilt. Helemaal geweldig!! De bestuurder verteld ook nog heel prettig en we rijden langs alle interessante gebouwen.

We hebben bij het kopen van de kaartjes gratis mini golf kaartjes gekregen en Steven kost ook niets Als we langs de golf rijden besluiten we er voor te gaan en hebben mega plezier met z'n drieën. Ik sla per ongeluk 2 holes "in one" onder luid gelach van de twee mannen. Ik heb echter een extra handicap en sla met uitslagbriefje en potlood in mijn hand. Ook Steven staat z'n mannetje, maar uiteindelijk wint onze golfdeskundige en komt met z'n puntentotaal onder par uit. Hij is er dan ook erg trots op.

Na het golfen stappen we weer op het treintje en krijgen een bestuurder die alleen kan gillen met een zuidelijk accent. Hij gilt wel 10 keer hetzelfde achter elkaar en zelfs Steven gaat zich er aan ergeren. De tour van de rode trein is wel interessanter dan die van het groene treintje van vorig jaar. Bij de garage stappen we weer in de auto rond half 5.

FOUT!!! Het is spitsuur. En dat zullen ze laten weten. Op de Interstate kruipen we verder en we zijn rond 7 uur nog steeds op pad. Dan maar even naar Wendy's die op dat moment ons pad kruist en dat gaat eigenlijk tegen onze principes in. We eten op vakantie nooit fastfood als avondeten. Maar het is al zo laat dat het eigenlijk niet meer uitmaakt. Om half 8 zijn we uiteindelijk thuis.

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	25 graden Celsius
Doel van de dag	Disney's Typhoon  Lagoon

Gisteren lagen we allemaal op tijd in bed. De moeheid van de afgelopen dagen sloeg toe. En we komen nu een beetje in een ritme hier want vanochtend was het weer gewoon 7.00 uur voor we op waren.

Vandaag staat Disney's Typhoon Lagoon op het programma. De keuze van Steven die hier tot zijn spijt nog niet gezwommen heeft. Typhoon Lagoon is een van de zwemparken van Disney met als thema een lagune waar een boot is gestrand. Elke paar minuten komen er hele hoge golven. En dan praten we echt over golven van drie meter hoog die je oppakken en weer neergooien.

Om 8.25 uur stappen we in de auto om op tijd in het waterpark te zijn. Dan heb je nog schaduwplekjes en die hebben wij toch echt nodig. Dus zijn we bij opening van het park om 9.00 uur paraat en hebben een prima plek onder een afdakje. Op dit moment is het zwembad nog niet overbevolkt en kan je nog heerlijk rustig doen waar je zin in hebt. De lazy river trekt dan ook wel heel erg en met z'n drieën dobberen we twee maal een rondje over dit water. Onderweg komen we aardig wat "watervallen" tegen en dat geeft meteen de waterdoop. NAT zijn we nu echt. Vooral als we langs de spuiters komen die bediend kunnen worden door bezoekers en natuurlijk kunnen die prima richten.

Aangezien we nu toch al erg nattig zijn kunnen we ook de grote golven wel aan. Dus op naar het grote bad waar we keer op keer weer een stuk verder worden gezet door de golf. Vooral Steven vindt dit fantastisch en duikt bij elke golf onder om hard mee te zwemmen. Daarna moet ik weer hard zoeken om hem te vinden. Hij kan lang onder water blijven.

We hebben ook ons nieuwe fototoestel meegenomen wat onder water kan en spelen er leuk mee. Heerlijk om eens foto's te kunnen maken in het zwembad en niet moeizaam te moeten inzoomen vanaf de kant. Het heeft ook zijn nadelen. Normaal vraag ik me na elke vakantie af of ik wel mee ben geweest omdat ik niet te vinden ben op de foto's (ik plak ook niet goed hoor!), maar nu sta ik meerdere malen op mijn meest voordeligst op de foto...in badpak. Op een of andere manier kan Michael altijd op deze momenten de camera prima hanteren.

Na veel golven te hebben getrotseerd en Steven hierdoor meerdere malen de grond van het zwembad heeft geraakt besluiten we er even mee te stoppen. Maar het lijstje van Steven is nog niet afgewerkt. de waterschieters van vanochtend moeten nog even geprobeerd worden en dus lopen we daar naartoe. Dit is denk ik het leukste wat hij heeft gedaan....mensen natspuiten. Samen met een paar grote jongens worden de schieters bediend en er wordt heel wat afgelachen. Zelfs wij hebben er veel plezier in en Steven schatert het regelmatig uit. Het leukst is als mensen heftig reageren door te jammeren of weg te duiken. Maar er zijn er ook een paar die ons nat spetteren en dan is het lol van beide zijden. We houden het heel lang vol en eten ondertussen lunch:  wraps met sla en kip, een light yoghurtje en een aardbeien fruit bar (ijsje).

Rond een uurtje of  half 2 begint het echter te betrekken en de zon is niet meer zichtbaar. In de golf is het nog lekker, maar als je boven het water uitkomt is het koud. En dan gaat het regenen. Wij zijn blij met onze spullen onder een afdakje want de regen stopt niet meer. Het wordt wel rustiger in het zwempark en we kunnen nog een keer de lazy river doen. NAT zijn we toch al! Maar om half 3 besluiten we ook te gaan. We hebben genoeg zwembad gehad en lekker warm wordt het niet meer. Steven heeft ook duidelijk genoeg gehad. Hij heeft een rood gezichtje van inspanning en warmte en is moe. Alhoewel hij het daar zelf nog niet helemaal mee eens is. Hij had nog zeker wel tien golven kunnen trotseren.

Op de terugweg rijden we langs Jo-Anns waar ik wordt afgezet en Michael en Steven gaan de Target onveilig maken. We spreken af dat ik een uur krijg en dat hadden we beter niet kunnen doen. In een uur kan er erg veel in je karretje terecht komen. De stempels zijn in de aanbieding en clearstamps zijn aan mij erg besteed. Natuurlijk ook nog vele andere dingen. We moeten dan ook veel te veel afrekenen en het is de eerste keer dat ik een volledig verkeerde inschatting heb gemaakt. Nou kan ik ook niets meer zeggen van die dure golfclubs die Michael heeft gezien.

Rond 5 uur zijn we terug en vanavond doen we lekker rustig aan. Morgen gaan we vroeg naar St-Petersburg voor het honkbal en scrapbookshops. ik vraag mij alleen af of ik nu nog wat uit durf te geven. :-)

Verblijfplaats	St Pete
Temperatuur	32 graden celsius
Doel van de dag	Whim-so-doodle en honkbal

Jeetje, de computer besloot net een windows update te doen (dat doet hij inderdaad meestal 's nachts) en start dus maar alles opnieuw op. Midden in het verhaal van deze dag. Dat is echt balen en er zit niets anders op dan het opnieuw te proberen. En nu op tijd saven dan maar!

Deze vakantie heb ik geen flauw benul van tijd en dagen. We doen wat we leuk vinden op de momenten dat we er zin in hebben. Er is zo goed als niets gepland en we bedenken 's avonds wat we de volgende dag gaan doen. Heerlijk! We hebben het zo erg naar ons zin. Ik zie bij het intypen van de gebeurtenissen van vandaag echter dat het 2 augustus is en mijn zwager Mohamed jarig is. Gefeliciteerd Mohamed!!

Zo en nu over tot de orde van de dag. Vanochtend worden we ook weer allemaal wakker rond zeven uur. Dat betekent dat we klaar zijn rond 8.45 uur en dan op weg kunnen naar St Petersburg. We hebben er allemaal zin in. Michael is een groot honkbalfan en we plannen elk jaar een weekend St Petersburg in om naar het honkbal te gaan. Normaal zien we onze Amerikaanse vrienden dan ook. Dit jaar loopt het wat anders en gaat Michael alleen naar de avondwedstrijd en zien we onze Amerikaanse vrienden dinsdag in Busch Gardens. De middagwedstrijd op zondag die we er normaal aan vastplakken is geschrapt. Zonder onze Amerikaanse vrienden is de wedstrijd erg lang en Steven ziet het niet zo zitten.

Het weer is goed en ons humeur prima en dat maakt de reis zeker heel aangenaam. Als we Orlando uitrijden zien we echter op het file bord dat 9 mijl voor ons een aanrijding is geweest en alle banen afgesloten zijn. Om ons humeur op peil te houden besluiten wij een alternatieve route in te zetten. We komen net langs HW 27 en besluiten die te nemen om vervolgens een heel eind verder weer terug te keren op de I4. Zonder kaart wordt het wel een beetje gokken waar we af moeten slaan, maar dat avontuur gaan we aan. We komen nu namelijk op de echte Amerikaanse binnenwegen die 2 baans zijn en zich slingeren door bosrijke gebieden met trailerwoningen. Dit geeft een echt Amerikaans sfeertje en de country zangers van de radio doen er nog een schepje bovenop om dit sfeertje helemaal volmaakt te laten worden. Wij genieten van deze D-tour. Maar door al het gekronkel van deze wegen raak je je richtingsgevoel echt helemaal kwijt. Wij besluiten dat dit een prima klusje is voor TomTom die ons netjes weer naar de Interstate 4 brengt. We twijfelen echter of we de afzetting al gepasseerd zijn en niet midden in de file terecht gaan komen zodat ons humeur alsnog keldert. Bovenop de kruising met de I4 gaan we kijken of we om moeten draaien en dan blijkt dat we 50 meter na de afzetting de weg op komen......poeh, dat is mazzelen. Achterin wordt gevraagd wat er aan de hand is. Alle commotie is volledig langs Steven heen gegaan. Tja, je moet dan ook dubbel genieten van de tijd die je krijgt met de Nintendo DS.

De rest van de reis verloopt vloeiend en we zijn rond half 11 in St. Petersburg. De eerste stop is Whim-So-Doodle, de meest gave scrapbookwinkel die ik ooit heb gezien. Toen we er voor het eerst kwamen was het een kleine winkel en sinds vorig jaar hebben ze een groot pand. Michael zet ons af bij deze winkel en rijdt zelf door naar het honkbalstadion. Hij heeft nog geen kaartjes voor de wedstrijd van vanavond tegen de Detroit Tigers en verwacht dat het moeilijk gaat worden omdat na de honkbalwedstrijd LL Cool J op gaat treden.

Steven wil graag met mij mee omdat hij weet dat de wachttijd in scrapwinkels opgevuld mag worden met z'n gameboy en hij neemt meteen plaats in het daarvoor bestemde zitje vooraan in de winkel.

 

 

Michael komt na een half uurtje melden dat hij nog een plaats heeft kunnen bemachtigen voor $40,00. Dat is wat duurder dan zijn uitgansgpunt was, maar hij heeft een kaartje en dat is het belangrijkste. Na gisteren let ik erg op wat er in mijn mandje gaat bij het shoppen en houdt het bij de speciale dingen die niet of moeilijk te verkrijgen zijn in Nederland. Ik vindt de ronde pons die ik graag wil hebben en het opbergsysteem voor mijn stansen. Na anderhalf uur verlaten we de winkel en ben ook ik gelukkig.

 

 

Er staat nog een scrapwinkel op het lijstje: Scrapbooking in Paradise. Ook zij hebben sinds vorig jaar een grotere winkel en een keur aan spullen. Vorig jaar viel ik met mijn neus in de boter toen al mijn favoriete papier zomaar in de afprijsbakken zat. Zelfs Michael heeft toen meegezocht. Dit jaar is het niet het geval en met een half uur ben ik helemaal klaar. Er is niet veel speciaals en ik kom naar buiten met wat papier van Seaworld en Disney en flesjes met fluweelstof. Michael heeft ervoor gekozen om zlef wat te gaan shoppen en is ergens in een winkel in de buurt en we piepen hem even op met de telefoon.

Dan is het twee uur en hebben we de mogelijkheid om de hotelkamer in te kunnen en we melden ons bij het Tradewinds hotel in St. Pete. Dit hotel heeft Michael in februari via Priceline geboekt en hij was daar zo tevreden over dat we hier nu ook een nachtje zijn. En ook wij zijn tevreden, wat een luxe hotel.

De kamer is groot met een eettafel met stoelen, een zitje en een complete keuken met magnetron, ijskast en bestek. Alles wat je nodig hebt zit erin. We zetten de spullen op de kamer en gaan een tour maken over het terrein van dit hotel en dat is nogal wat: Vier zwembaden, waarvan één niet toegankelijk voor kinderen, een mini golf, waterfietsen, grote 'water'glijbaan, hangmatten, bungeejumpen op trampolines, een kidsclub en als je denkt alles gehad te hebben dan hebben ze ook nog een hondenspeelterrein en een honden douche. Het is werkelijk niet te geloven. Dan hebben we het nog niet gehad over het strand en de zee.

Als Michael iets na drieën vertrekt staat Steven al in de trappelstand om te gaan zwemmen. Hij heeft er zoveel zin in dat hij het een en ander vergeet. Misschien wel handig om even zwemkleding aan te doen? Oh ja.....drie seconden later is de zwembroek aan en staan we alweer in de trappelstand. Insmeren? ......tja, eigenlijk wel. Zwembrilletje mee?.....Yep. En vol van verwachting gaan we dan maarnaar het zwembad. Bij twee zwembaden bekijken we even de drukte en kiezen het minst drukke zwembad. Dan is de vraag: Waar is je zwembrilletje?

Dat is hij vergeten, maar dat maakt niet uit hoor dat heeft hij echt niet nodig. Dit niet nodig zijn duurt precies vijf minuten en in die tijd zijn wij net het zwembad in dus nat. Lekker handig. Boos zet ik Steven op de stoel bij de spullen en ga het toch maar halen. Ik weet wat voor zwemplezier het geeft en wat voor rust het mij dus kan geven. Ik laat wel even heel duidelijk weten hoe ik erover denk en bij terugkomst zit er nog steeds een klein zielig jongetje op de stoel te wachten die vervolgens meer dan een uur de bodem van het zwembad verkend.

Michael sms-t ondertussen dat hij het geweldig naar zijn zin heeft en al een bal heeft gevangen. Nou, ik kan je vertellen dan kan je dag niet meer stuk!

Steven heeft gisteren als enige rode schouders opgelopen en we besluiten het zwemmen van vandaag niet te lang te maken. Op naar de waterglijbaan. Dit kost $ 4.00 per keer of $ 35.00 voor een hele dag. Maar die dag gaan we niet meer halen en we besluiten om het bij twee keer te houden Er is een behoorlijke wachtrij maar dat deert Steven niet. Netjes staat hij op zijn beurt te wachten tot hij natgespoten wordt. Dit is tegen zand op de glijbaan en het sein dat het jouw beurt is. Na de behoorlijke klim naar boven wordt je nogmaals nat gespoten en dan mag je in een razende vaart naar beneden.....COOL!!! vindt Steven het. Dat wil hij wel de hele namiddag wel doen.

Na de tweede keer gaan we echter wat eten. Het is rond half 6 en bij pizzahut bestellen we een pizza hawaii, waar vier van de zes stukken zo bij Steven naar binnen schuiven. Aangezien ik geen pizzafan ben neem ik één stuk en twee breadsticks. Steven leeft voor pizza en pasta's.

Na wat rust, eten en omkleden gaan we rond half zeven naar de minigolf. We hebben golfstokken gekregen van een familie die klaar was: een mini golfstok en een mini-mini golfstok. De  mini golfstok is net groot genoeg voor Steven en wat klein voor mij, dus ik krijg er een extra handicap bij. We besluiten alleen deze stok mee te nemen en lopen het hele parcours. Steven doet vervolgens dat parcours nog zo'n vijf keer over in z'n eentje. Hij wil alle holes in one doen.......ooohh in twee of drie keer is ook goed.

Dan is het einde wat hem betreft en hij wil graag een ijsje en terug naar de kamer. Niet via de hangmatten, niet via het strand, gewoon terug in een rechte lijn.

 

Bij het wachten op de pizza heeft Steven al een zoektocht ingezet naar de smaken ijs en hij is helemaal blij als hij de lemon sorbet ontdekt. Dat is helemaal zijn smaak ijs. Dus daar gaan we dan ook voor. Gewapend met zijn  citroen sorbetijs en een aardbeien ijs met echte aardbeien voor mij komen wij weer op de kamer waar na een tijdje tv voorgelezen wordt en het licht letterlijk uit gaat om half 9. Dat betekent voor mij blind typen, want ik zie echt geen hand voor ogen. Nou kan ik redelijk blind typen, maar op een laptop komen er dan toch ook weer hele nieuwe woorden langs.

Michael sms-t om 21.45 uur dat de Rays met 9-3 hebben gewonnen van de Detroit Tigers en het optreden van LL Cool J gaat starten. Hij blijft nog even om naar het optreden te kijken. Dat blijkt achteraf toch niet zo bevallen te zijn. Hij komt plakkerig terug omdat iemand zo aardig was een beker drinken over hem heen te morsen. Jammer, dat is een minder einde van de dag die zo goed begonnen is. De wedstrijd is wel erg naar zijn zin geweest.

Verblijfplaats	St. Pete Beach en Kissimmee
Temperatuur	35 graden celsius
Doel van de dag	Terug naar Orlando

Op één kamer slapen met Steven is niet zo'n succes. Steven is geen diepe slaper en wordt wakker van alle geluiden om hem heen. Zo ook als Michael terug komt. Maar goed, het is voor één nachtje en dat is te overzien.

Alsof onze ingebouwde klokken afgaan is het weer 7.00 uur als we wakker worden en het nadeel van één kamer is dan ook dat iedereen wakker is. We gaan vandaag ontbijten in het restaurant en dat lijkt Steven wel wat. Michael heeft er ook nog goede herinneringen aan.

Om 8.00 uur is er nog bijna niemand in de ontbijtzaal en kunnen we heerlijk rustig ontbijten en bekijken wat er allemaal op het buffet staat. Samen met Steven lopen we het hele buffet even af: roerei, gebakken aardappels, worstjes en bacon, hartige taart, wentelteefjes, pancakes, saus en een keur aan yoghurts, cereals, fruit en zoete broodjes. Maar waar zijn de gewone boterhammetjes en de melk? Bij navraag krijgen we melk en toast met jam aan tafel. Maar Steven richt zich volledig op het buffet en gaat wat dingen proberen. De pancakes worden bijna meteen weer aan de kant geschoven. Net als zijn papa en mama is dat niet zo aan hem besteed, maar de bacon gaat gretig naar binnen samen met wat stukken meloen. Een geweldige combinatie, maar Steven gaat ervoor en noemt dit een geweldig ontbijt. Michael gaat voor een omelet en ik houd het uiteindelijk toch maar op toast met jam, na  een hapje roerei. Wel aardig, maar voor mij geen ontbijt.

Na het ontbijt staat het zwem-/glijbaan programma nogmaals geboekt. Maar deze keer met papa.

 

Aangezien wij de kamer moeten verlaten is dit programma om 11.30 uur ten einde. Helaas, want als het aan Steven had gelegen had hij nog wel 50 keer de glijbaan willen doen. Misschien volgend jaar, dan krijgt hij er een dagpas voor.

De terugweg nemen we met wat omwegen. Zo zien we nog eens wat van Amerika. Aan het begin van dit jaar is Michael naar een scrapbookwinkel in Palm Harbour geweest om een bind-it-all (inbindapparaat) voor mij te halen. Nu wil ik deze winkel ook graag zelf zien en het is zeker de moeite waard. Wauw wat een ruimte en een zee van scrapbookmaterialen. Maar goed ik heb al aardig wat gekocht, dus ik houd me erg in en koop voornamelijk papier. 

Na deze stop rijden we door naar Orlando en nemen de afslag Celebration. Dit is een stadje op Disney terrein en het wordt ook onderhouden door Disney. Dit stadje staat al zo lang op mijn lijstje, maar er was vanuit de anderen nooit animo voor. Nu nemen we we deze afslag om zo op de HW192 uit te komen en het is het waard. Wij kijken onze ogen uit. Dit zijn de huizen met de veranda's met schommelstoelen zoals je ze uit films kent. Het zijn echt geweldige huizen om te zien en alles is evengoed onderhouden. Het centrum ziet er knus en gezellig uit.

Wij rijden nog een extra rondje door een wijk en raken vervolgens de weg kwijt. Alles is eenrichtingsverkeer en we draaien rondjes. Maar dat maakt niet zoveel uit want er is genoeg te bekijken. Het is een erg rustig stadje waar weinig op straat te doen is. Toch spreekt het ons aan en willen we op een doordeweekse dag eens wat winkels gaan bekijken. Aangezien we nog steeds rondjes rijden vragen we TomTom maar weer om raad. Wat een uitvinding is dat toch. Binnen een paar minuten zijn we weer op de goede weg.

Na een stop bij Publix voor de hoognodige boodschappen zijn we weer bij de villa. Steven is nog geen enkele keer in het zwembad geweest en heeft binnen 2 minuten zijn zwembroek aan. Het water is even koud en dan toch aangenaam en we hebben lol in het zwembad.

We besluiten de dag ook zo te laten en blijven lekker in het huis. Heerlijk rustig!

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	35 graden Celsius
Doel van de dag	Golf

Vandaag zou Disney's MGM (tegenwoordig Disney's Hollywood Studios) op het programma staan, maar dat programma werd vanochtend om vijf uur gewijzigd op het moment dat wij wakker schrokken van een grote klap en vervolgens hard gehuil. Steven was uit bed gevallen. Door het draaien in zijn slaap was hij waarschijnlijk op het randje van zijn bed terecht gekomen en met zijn neus via het nachtkastje tegen de grond geklapt. Nou moet je ook weten dat alle bedden hier boxsprings zijn en dus erg ver van de grond. Het was dan ook een behoorlijke knal. We hebben er een tijdje ijs op gehouden en even ingesmeerd met arnicazalf en daarna is hij weer in bed gekropen. Maar vandaag werd dus een dag rustig aan doen en even kijken hoe zijn hoofd zou reageren.

Om 8.00 uur komt Steven weer uit bed. Hij heeft nog geslapen en voelt zich wel wat beter. hij klaagt nog wel over pijn in zijn neus en hoofdpijn. We laten hem aangeven wat hij wil en kan doen en Steven wil heel graag naar de krokodillengolf. OK, dan wordt het de Conga River golf, maar wel wat later op de ochtend. We eten rustig een boterham en ik lees een spannend boek voor zodat hij zich een beetje kan ontspannen. Dan wil hij zelf ook wat gaan doen en gaat spelen met zijn Bionicles en Gormiti.

Het lijkt allemaal met zijn hoofd wel goed te gaan en we besluiten om 11.00 uur toch te gaan golfen, maar dan wel één parcours van 18 holes.

Bij de golf aangekomen worden eerst de mini gators gevoederd en ze hebben er zin in en hangen regelmatig aan het touwtje dat Steven naar beneden gooit. Steven vindt het geweldig om de worstjes aan de gators te voeren en ook wij hebben er behoorlijk plezier in.

Dat plezier wordt nog voortgezet in het voeren van de vissen en dan gaan we toch echt golfen. Met clubs en mooie gekleurde golfballen gewapend gaan we naar de eerste hole. Steven mag beginnen en slaat helemaal niet slecht.

Omdat het al aan het einde van de ochtend is is het al behoorlijk warm en de golfbaan heeft weinig beschutting. Onze hoofden verkleuren dan ook langzaam naar een mooie rode kleur en de haren op onze voorhoofden (behalve die van Michael) plakken lekker aan elkaar. Maar we hebben lol en dat is het belangrijkste. Na de 18e hole blijkt Michael weer het beste puntentotaal te hebben en dat terwijl Steven toch ook regelmatig beter heeft geslagen. De mannen vermaken zich nog even in gameroom en rond 12.00 uur gaan we verder.

Met Steven gaat het goed en we besluiten te gaan lunchen in de foodcourt van de Florida Mall. Voor degenen die het begrip foodcourt niet kennen, dit is een ruimte met allerlei verschillende etensstands waar ieder voor zich kan kiezen wat hij wil eten en waar je dat vervolgens wel samen aan één tafel kan opeten. Zo eten de mannen beiden een Phillie cheese steak (lees: broodje met dunne steak en kaas) en ik eet Venetiaanse kip met rijst van een Italiaanse stand. Michael vindt dit echt de lekkerste plek om Phillie cheese steak te eten en komt hier graag. Steven bekijkt tijdens het eten de verschillen die de kwartjes hebben en na uitleg van Michael dat het verschillende staten betreft besluit hij om als nieuwe hobby kwartjes sparen in te zetten. Nu worden dus alle kwartjes bekeken die we hebben en er worden zelfs kwartjes uit de fonteinen gewisseld......foei!

We lopen de Mall door en kopen wat shirtjes bij Sears die bij het afrekenen zo'n 3 dollar blijken te kosten. Steven krijgt een paar Levi's die ook in de kortingen vallen. Dat is helemaal niet gek! Als Michael bij Old Navy gaat kijken en wij buiten even op een bankje gaan zitten omdat Steven pijn in zijn voeten heeft kijken we heel verbaasd op dat we tegenover de Abercrombie winkel zitten. We hebben beloofd daar te gaan kijken en ineens is ie daar. Maar eenmaal binnen verbazen wij ons ten zeerste over de maten. Jeetje wat valt "L" klein in dit merk zeg. Michael houdt het eens voor zich en beseft dat hij hier nooit in zal kunnen komen. Bij navraag blijkt dit de winkel te zijn met kinderkleding en is de winkel voor volwassenen aan de overkant. Dat hebben wij natuurlijk weer! Dus naar de overkant en gelukkig daar kloppen de maten prima.

Wij vervolgen ons pad door de mall en komen uiteindelijk weer bij Sears uit waar we weer in de auto kunnen stappen. Het is half vijf en de puf is eigenlijk op. We pakken nog even de Toys 'r' us mee aan de overkant, maar ze hebben er geen leuke aanbiedingen en we gaan weer op huis aan.

Door de late lunch heeft niemand honger en we houden het bij een boterham en een duik in het zwembad. 

Stefan de foto uploaden lukt niet, maar hier is'ie.

Verblijfplaats	Tampa
Temperatuur	30 graden Celsius
Doel van de dag	Busch Gardens

Vandaag hebben we een afspraak met Darlene en Matthew in Busch Gardens. De afspraak staat vroeg en het is maar goed dat we om 6.00 uur wakker zijn. Nu kunnen we op tijd weg en we rijden wat na 7.15 uur weg. We hebben afgesproken in Busch Gardens, een dierentuin met veel grote achtbanen. Het is best spannend want we hebben Darlene al weer een jaar niet gezien en Matt twee jaar.

 

Om 8.45 uur zijn we er en we hebben een parkeerplaats vlak achter bij de ingang zodat we kunnen lopen en niet met het treintje hoeven. Bij de ingang staan Darlene en Matt te wachten en we moeten even goed kijken want Matt is veranderd van een stevige tiener in een slanke twintiger. Vooral Steven moet weer wennen aan zijn speelmaatje en duikt in eerste instantie achter onze ruggen. Darlene is als altijd en het gesprek is zo op gang.

We hebben jaarkaarten zodat we volgend jaar deze kaarten ook nog kunnen gebruiken en Michael kan met de internetcode deze kaarten zo uit de automaat halen. Bij de ingang is het nog even spannend want daar staat aangegeven dat je je paspoort moet laten zien en dat hebben we niet bij ons. Maar de kaartjes met vingerafdruk zijn gelukkig voldoende en ook Steven moet deze keer de procedure doorlopen. Een maal binnen starten we zo dat we niet eerst langs het kinderdeel komen want dan krijgen we Steven niet meer mee. De mannen willen graag de achtbanen doen, maar de Montu heeft technische problemen en die lopen we voorbij. Dan maar een aantal dieren bekijken en we komen langs de gorilla's met baby. Darlene kan uren kijken naar alle dieren en we moeten haar regelmatig meeslepen. We horen dat ze hier ook een Bokito hebben, maar deze Bokito is alleen maar losgebroken en heeft niemand wat gedaan.

Via twee parende reuze schildpadden waarvan het vrouwtje acuut hoofdpijn krijgt als wij langskomen gaan we naar de Rhino Rally, een autotocht door de dieren. Ook hier zijn technische problemen en het waterstuk wordt overgeslagen. Dan komen we bij de eerste achtbaan waar Steven in durft en dit doet hij dan ook enthousiast twee keer. De tweede keer gaat hij met Matt, ze zijn weer vriendjes na een half uurtje de kat uit de boom kijken.

In de echt grote achtbanen gaat Steven nog niet mee. De Congo heeft vijf loopings heeft hij geteld en loopings doet hij niet. Gelukkig heeft hij ook niet de goede lengte voor deze achtbanen en de twee mannen doen deze achtbaan alleen en met heel veel plezier.

Bij de tijgers zijn ook twee witte tijgers aanwezig en deze zijn echt machtig mooi en laten de gewone tijgers een beetje in het niet vallen. We kunnen er wat mooie foto's van maken.

Het is warm en er wordt besloten dat het nu wel tijd is voor een waterbaan. Helaas is de River Rapids ook even uit de running en besluiten alle mannen nat te gaan worden in de Tidal Wave. Deze wildwaterbaan gaat een rondje en dan met zo'n kracht naar beneden dat je standaard doorweekt bent. Dit geldt niet voor de mensen in de boot maar ook voor de mensen op de kant. Er is een behoorlijk grote splashingzone. En ik heb niets teveel gezegd, de mannen komen doorweekt uit de boot en doen het op de kant nog eens dunnetjes over.

Aangezien het middaguur al een tijdje verstreken is besluiten we toch maar te gaan eten en komen in een restaurant met gerookte kalkoen. Maar achteraf weten we weer dat alle aangegeven smaken in Amerika ook echt deze smaak hebben. Zo is citroen erg zuur en gerookte kalkoen ook echt gerookt. Voor ons een beetje te uitgesproken, maar mijn salade is goed en Steven stort zich op de watermeloen. Of de kalkoen van Michael goed is weet ik eigenlijk niet, maar hij gaat wel op. Tijdens het eten kan de scootmobiel van Darlene opgeladen worden. Zij loopt slecht door een hernia en deze scoot zorgt dat zij toch gezellig mee kan.

Het restaurant ligt recht onder de indrukwekkende achtbaan, de Sheikra. Deze achtbaan gaat vertikaal naar beneden en is sinds vorig jaar "floorless". Michael heeft deze achtbaan al eens gedaan maar niet sinds hij floorless is en twijfelt of hij het gaat doen. Maat haalt hem over en samen zien wij ze twee keer langskomen. De tweede keer zitten ze op de eerste rij en maken tijdens de rit een filmpje van dit indrukwekkende schouwspel.

 

Steven vermaakt zich op de grond in de splashingzone van de Sheikra en ook daar wordt het nog even door alle mannen over gedaan  na de rit. Ze genieten zo van dat nat worden. Ik moet er werkelijk niet aan denken om de hele middag met een natte broek rond te lopen. Daar heb ik hele slechte herinneringen aan.

Weer druipend gaan we verder naar de lori's en het voeren van deze beesten hebben we al geoefend in Avifauna. Steven stapt dan ook parmantig naar binnen met zijn nectar en verwacht overvallen te worden door lori's. Niets is minder waar. Ze zijn hier wat overvoerd en lui en je moet de nectar werkelijk gaan aanbieden. Je ziet overal mensen met hun armen uitgestrekt staan naar de lori's, alleen bij Matt wil er eentje op zijn arm gaan zitten en tot groot leedvermaak poept deze op Matt. Hij is woest dat de vogel op zijn t-shirt durft te poepen en wij gieren het uit. En alsof de duivel ermee speelt gebeurt het hem nog twee keer.

En dan zijn we eindelijk uitgekomen bij het Land of the dragons, het kinderdeel. Wauw dat wil Steven wel doen en de 20-jarige Matt heeft er eigenlijk ook niet zo'n problemen mee en gaat heerlijk met Steven mee. We moeten wel lachen als ze langskomen want Steven heeft tegenwoordig een aardige snelheid ontwikkeld en voor een volwassene is dat best moeilijk om te volgen over de touwenbrug. De twee houden het een uur vol en rond half 5 begint het te betrekken en is het noodzakelijk om door te gaan als er nog achtbanen op het programma staan.

 De Gwazi is een houten achtbaan en hierin mag Steven mee. Ze redden net één rit voor het begint te donderen en bliksemen. Met een snel kloppend hartje komt ons jongetje uit de baan. Hij vind het geweldig, in de bochten kom je zelfs met je billen van de stoel. Hij gaat graag nog een keer. Helaas wordt door het weer de achtbaan (en waarschijnlijk de anderen ook) stilgelegd en is de mogelijkheid voor nog een rit even niet aanwezig.

Dan maar een gratis biertje halen. De eigenaar was Anheuser-Busch voor het park werd verkocht en zowel in SeaWorld als in Busch Gardens kan je dit bier gratis proeven. Nu het verkocht is is de vraag of dit zal blijven. Matt wil ook graag een biertje maar mag dit nog niet. In Amerika moet je 21 zijn om alcohol te mogen drinken en deze leeftijd heeft hij nog net niet, dus staan wij en Darlene in de rij voor dit biertje. Dat biertje wordt afgesloten met een pizzapunt waar Steven ook gretig aan meedoet. Ondertussen voert Darlene een witte pauw popcorn, waar dit dier gek op is en het zo uit je hand komt eten. Wat een leuk gezicht is dat. En dan is de onweersbui overgetrokken en kan de Montu nog geprobeerd worden. 

Om half 8 houden we het toch maar voor gezien. Wij hebben nog een aardige reis voor de boeg en iedereen is moe. Het is een geweldige dag geweest en we besluiten om dit volgende week nog eens over te doen met Darlene en Matt. We hebben nog aardig wat overgeslagen dus we hebben nog genoeg te doen in dit park. Bij de auto wisselen we nog wat kadootjes uit. Steven krijgt verlate kerst- en verjaardagskadootjes en wij hebben natuurlijk de kaas, stroopwafels en de dropjes bij ons.

Op de terugweg komen we in een noodweer terecht, een zwarte lucht met harde regen waardoor je letterlijk niets meer ziet, donder en bliksem. Van een stalend weer rijdt je zo de nacht in. Om half 10 zijn we terug en schuift Steven zo zijn bed in. Moe maar heel voldaan.

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	33 graden celsius
Doel van de dag	niets

Vanochtend is Steven ondanks het late uur van gisteren toch vroeg wakker en nog erg moe. Michael heeft last van zijn voet en Steven heeft ook last van zijn voeten. Daar klaagt hij al aardig wat dagen over en we besluiten vanochtend niets te gaan doen en vanmiddag verder te kijken. Aangezien het vanochtend om 8.00 uur al 28 graden is plonzen we in het zwembad en hebben grote lol met het balspel dat Steven gisteren gekregen heeft van Darlene. De rest van de dag houden we het rustig en Steven besluit om er een pyjamadag van te maken nadat hij eerst lang in bad heeft gezeten. Vandaag gaan we dus nergens heen. Het is lekker vakantie! Ik heb deze vakantie mijn oude hobby beesten haken weer opgepakt en Michael de zijne: slapen. We wisselen dat af met zwemmen. Het water is heerlijk warm door de zon en verfrissend als je er net instapt.

.

Verblijfplaats	Orlando
Temperatuur	38 graden celsius
Doel van de dag	Disney's Hollywood Studios

Leuk dat jullie allemaal de site meelezen en het gastenboek bezoeken. Erg gezellig. Dank je wel!

Ook vanochtend is de hele familie weer om 7.00 uur op. Deels omdat Michael de tv nogal hard heeft staan terwijl hij zelf slaapt en deels door de ingebouwde klok. We besluiten om naar Disney's Hollywood Studios te gaan, maar de mannen zijn niet heel erg vooruit te branden. De ene heeft pijn in zijn rug en de andere algehele malaise. Toch Steven maar even getemperatuurd, misschien heeft de val uit zijn bed en vervolgens de achtbaan toch wel iets gedaan. Gelukkig geeft de thermometer niets ernstigs aan en durven we het wel aan vandaag. Om 9.00 uur is eindelijk alles gemobiliseerd en gaan we op weg.

Het is nu al warm, zeker al zo'n 30 graden. We weten dat de prijzen bij Disney sinds eergisteren verhoogd zijn en merken dat meteen bij de ingang: $ 12,- parkeren. Gelukkig hebben wij vorig jaar non-expire kaartjes gekocht en maken daar nog steeds dankbaar gebruik van. Deze kaartjes geven 10 keer toegang tot de parken en 6 keer tot de waterparken en aangezien we vorig jaar 5 keer de parken en 2 keer waterparken hebben gebruikt, kunnen we dus nog even vooruit.

Hollywood Studios (de naam is wel even wennen na jaren MGM gebruikt te hebben) heeft een nieuwe attractie met de spelers van Toy Story en dat staat natuurlijk hoog op ons lijstje. Bij de ingang van het park huren we eerst een stroller. Steven klaagt al dagen over pijn in zijn voeten. We hebben al andere schoenen geprobeerd, maar de pijn blijft. Dan maar een karretje, kunnen we meteen onze flesjes drinken daarin dumpen. Steven vindt het geweldig en past er nog net in.

Dan dus naar de nieuwe attractie: Toy Story Midway Mania. Er staat nu een rij van 40 minuten, maar voor de zekerheid haalt Michael toch fastpassen. Jeetje, die fastpassen staan al op 2.45 uur. Deze attractie is erg gewild blijkbaar. De rij loopt soepel door en de entourage is leuk en onderhoudend. Zo worden we bezig gehouden door meneer Aardappelhoofd ( Mister Potatoehead) die tijdens zijn verhaal een oor verliest. De attractie zelf is erg leuk. Je zit met z'n tweeën in een wagentje en schiet op doelen. Alles is in 3D dus je mag zo'n leuk brilletje  op. Je moet proberen om zoveel mogelijk punten te halen en neem van me aan dat het competitie element prima is ingebouwd. Aangezien ik toch nog foto's probeer te maken staat Steven, tot zijn grote genoegen, ver boven mij met zijn puntenaantal en dat laat hij dan ook regelmatig even weten. Natuurlijk kan ik dat niet op me laten zitten en ga ook als een bezetene schieten. We scoren bijna gelijk met 86000 punten en horen buiten dat Michael, die in het karretje achter ons zat 100.000 punten heeft gehaald. Zoals alle competitieve zaken raakt Steven hier dan ook niet meer over uitgepraat. Gelukkig kunnen we dit stoppen door aan te geven dat we vanmiddag nogmaals gaan op onze fastpassen. Dat helpt. Hij vindt het helemaal COOL!!

We lopen nu tegen de Studio Backlot Tour aan, de tour die je een kijkje geeft achter de schermen van de film. Hier komen alle stunts aan bod. Deze tour is voor ons bekend, maar wel leuk om weer eens te doen. We hebben het idee dat Steven hem nu heel bewust mee maakt, bij alle attributen wordt gevraagd waar ze van zijn en de stunts worden met open mond bekeken.

We maken het verhaal nog af door naar de autostuntsshow, Lights, Motors, Action!, te gaan. Die zien we ook al twee jaar achter elkaar, maar ach.... het blijft leuk! Vanaf een schaduwrijk plaatsje zien we weer alle auto's  en motors hun stunts doen.

Als we eindelijk toe zijn aan lunch moeten we toch weer even wennen aan de Amerikaanse smaak: Stevens tosti is een geroosterd broodje met ham en kaas én heeeeeel veel mosterd en bananenchipjes en mijn rijst en curry komen veel heter uit de hoek dan verwacht. En Michael.....Michael heeft gewoon een hamburger en frietjes en dat kan bijna niet fout gaan, die smaak is waar ook ter wereld gelijk.

Voor we zijn gaan eten hebben we nog fastpassen gehaald voor Star Tours, een vluchtsimulator van Starwars en na het eten en een rondje speeltuin kunnen we dus meteen doorlopen en de mannen genieten hier zo van. Starwars is al erg gewild en dan ook nog een vluchtsimulator.

Vooral Steven is helemaal in de wolken en helemaal als hij ook nog een setje Starwars poppetjes krijgt. Hij opent de verpakking meteen en in zijn karretje worden hele gevechten nagedaan. Naast Star Tours is de Jedi academie en als wij buiten komen staan Darth Vader en Luke Skywalker net op het podium en blijven we daar gefasineerd hangen. Steven op de schouders van Michael. Dit is een leuk toetje.

Het heeft wel tot gevolg dat de parade zo gaat beginnen en alle plekjes in de schaduw al bezet zijn. We gaan voor de tweede rij en posten achter een bankje onder een boom.

We hebben daar geweldig zicht, maar heel vervelende buren. Deze Zuid-Amerikaanse mensen duwen net zolang door tot ze een goede plek hebben. Ze duwen zelfs Steven aan de kant en dat gaat mij te ver. Boos geef ik aan dat dat niet de bedoeling is en er wordt weer geschoven.....voor een paar minuten. Steven duwt vervolgens zelf terug. De parade is super! Alle characters zijn van Toy Story, Monsters Inc. en Antz en voor onze neuzen dansen al deze characters en dansers een kwartier lang. De sfeer wordt steeds beter en iedereen langs de kant doet mee.

Na de parade is het tijd om onze fastpassen weer te gebruiken en we gaan terug naar de nieuwe attractie. Dit keer leg ik mijn fototoestel weg en scoor ik van ons drieën het hoogst: 127.000 punten. Ik heb er wel pijn in mijn vingers van.

We zijn het een beetje zat en het is zo'n 38 graden Celsius, maar we kunnen het niet laten om te gaan tekenen bij The Magic of Disney Animation. We lopen via de achterkant naar binnen om niet de hele tour te hoeven doen en kunnen meteen bij het tekenen aansluiten. Er wordt gestemd welk character we gaan tekenen: Mickey, Pluto of Goofy. Natuurlijk wordt het Mickey en dit is wat we er van gebakken hebben. De laatste foto is het originele exemplaar dat Steven heeft gekregen van onze begeleider in tekenen.  Zo zouden die van ons er ook uit moeten zien. Gelukkig hebben we hier elk jaar weer zoveel lol in.

Na Steven nog even los gelaten te hebben in de hal ervoor gaan we naar huis. Het is 16.30 uur en we hebben geen wensen meer om te gaan zien.

 

 

Via Walmart op de SR 535, waar nog wat groenten ingeslagen worden en wat kleine dingen, komen we rond 18.00 uur in het huis aan. Na het eten staat het zwembad nog op het programma, maar dat wordt uiteindelijk ingeruild voor het bad.

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	30 graden Celsius
Doel van de dag	DownTown Disney

Vandaag doen we maar weer een rustig dagje. Om 8.00 uur plonzen de mannen in het zwembad en ik volg wat later als ze de ergste spetterbuien hebben gehad. Het weer is lekker en het zwembad is ook heerlijk opgewarmd.

Om 10.00 uur is het tijd om wat te gaan doen en gaan we op weg naar Downtown Disney.

Er is gelukkig nog genoeg plek op de parkeerplaats en we starten bij de Disneywinkel. Het is ons nog nooit gelukt om hier met lege handen weer weg te gaan en dat lukt ook deze keer niet. Steven stapt op een paar nieuwe Disney Crocs naar buiten en een nieuwe pin voor op zijn pet.

Ik kijk nog even voor een leuk Disney horloge, maar zie niets waar ik heel warm van kan worden. We signaleren wel hele leuke Disney nachtponnen en zelfs met opdrukken die ik nog niet heb. De $ 25,- die ze kosten willen wij er echter niet aan uitgeven, dat is wat veel voor een nachtpon. Bij nader onderzoek blijkt dat de prijs zo hoog is omdat de nachtponnen geur afgeven als je eroverheen wrijft. De nachtpon met Eyore zegt iets over "never to late for chocolate" en ruikt dan ook naar chocolademelk. Erg leuk gevonden maar dat gaat me net wat te ver om de hele nacht naar chocolademelk te ruiken.

Na de Disneystore is de buurman aan de beurt: De Legoshop, Stevens vakantie oord. Hij staat werkelijk te kwijlen bij de nieuwe Bionicles en koopt van zijn laatste beetje zakgeld er één. Ook de Starwars ruimteschepen zijn heel erg gewild, maar die zijn wat boven budget. Hij is niet het enige jongetje wat met grote ogen naar al dat moois staat te kijken, er zijn er velen met hem. In de bugethoek komen we oudere Bionicles tegen voor $ 5,- per stuk. Dat is werkelijk heel goedkoop en hij krijgt er vier van ons. Wat een gelukkig gezichtje!

Dat betekent echter een super plastic tas, waar Michael van besluit om hem maar even in de auto te gaan leggen. Als hij net een paar minuten weg is hebben we werkelijk een wolkbreuk, donder, flitsen en keiharde regen die even aanhoud. Michael staat dan net op de parkeerplaats en heeft geen plek om te schuilen. Zo druipend staat hij even later weer naast ons.

We besluiten te gaan vragen hoe we met onze Disney Photo pass om moeten gaan. Die van Typhoon Lagoon doet helemaal niets, terwijl daar wel een foto op zou moeten staan. Er blijkt echt niets op te staan, maar de meneer bij de guestservices geeft aan dat hij de foto wel kan terughalen als wij aangeven op welke datum, welk tijdstip, op welke plaatse we waren en binnen vijf minuten komt onze foto boven water. Geweldig, wat heeft dit computertijdperk toch een mogelijkheden. Blij met de bijgevoegde foto vervolgen wij onze, ondertussen weer droge, weg.

Het is lunchtijd en de "Earl of Sandwich" lijkt ons wel wat, maar als we binnenkomen blijkt dat wij niet de enigen zijn die dat hebben bedacht. Het is werkelijk stapelen, er is geen tafel meer vrij en de rij voor de counter is megalang. Toch gaat Michael deze uitdaging aan en gaat in de rij staan. Steven en ik gaan naar buiten. Steven gaat maar voor één ding mee naar Downtown en dat is de Mickey fontein. Deze fontein is gemaakt in de vorm van een Mickeyhoofd en spuit random water uit de vele Mickeyhoofdjes waaruit hij is opgebouwd. In zijn zwembroek rent Steven al het water achterna en heeft geweldig veel plezier.

Na een half uur is Michael eindelijk uit de rij met twee heerlijke broodjes en een bakje soep. We genieten buiten van onze lunch en aangezien de soep rood is lukt het mij weer om op mijn shirt te knoeien. Maar het is heerlijk! Dit is zeker een aanrader voor de volgende keer.

Na een uur houdt Steven het voor gezien en bekijken we de rest van de Disney winkels.

Steven ruilt nogmaals een pin, want dat is de sport en hoopt dat hij nog betere gaat tegenkomen. Rond twee uur rijden we verder naar de Premium Outlets waar Nike, Tommy Hilfiger en Levi's op ons wachten. De pijnlijke voeten van Steven worden in echte Nike's gestoken en hij is er reuze trots op. Zijn eerste echte Nike's! en dat voor maar $30,-. Nu maar hopen dat hij geen pijn meer in zijn voeten heeft en nu wel de stukken kan lopen die vorig jaar op sandalen prima gingen. Ook Michael vindt een paar schoenen naar zijn zin en is in zijn nopjes.

Tommy heeft niet helemaal wat verwacht en we gaan met één overhemd verder naar Levi's waar wel een mooie jeans en Dockers gekocht worden. Steven is het zat in deze laatste winkels en toch kunnen we het niet laten om nog de Character store van Disney te bezoeken en de Ecco outlet.

Op de terugweg nog via Publix en Jo-anns en dan zijn we om 18.00 uur terug waar Steven en ik na het eten in het zwembad springen en Michael nog op jacht gaat naar golfspullen en eens gaat kijken in Old Town. Old Town is hier niet ver vandaan en is een fun spot waar je je kunt laten vermaken met kermisattracties en bungee jumpen etc. Vanavond is er ook een oude autoshow die zeer de moeite waard schijnt te zijn.  

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	35 graden Celsius
Doel van de dag	SeaWorld

Om 7.30 uur spetteren de mannen al in het zwembad en dat gaat erg luidruchtig. Naast het geluid van de bommetjes en het spetteren kunnen ze samen ook heel wat schreeuwen en gillen en zijn er waarschijnlijk heel wat mensen samen met mij verplicht wakker. Maar goed ze hebben veel lol en daar gaat het om.

SeaWorld staat vandaag op het programma en om 9.00 uur kunnen we op weg. We parkeren gelukkig vlak voor de ingang en met onze jaarpassen is parkeren gratis. Steven krijgt ook vandaag weer een karretje en de mannen scheuren samen met het karretje weg onder luid "joehoe" geroep.

 

We vinden nog plekjes in het Clyde & Seamore Stadium en bekijken de voorstelling van de zeeleeuwen, otter en walrus. Het verhaal gaat over piraten en een schatkaart en is zeer onderhoudend. De acteurs vallen vandaag regelmatig uit hun rol en hebben lachaanvallen, vooral omdat degene die ze uit het publiek hebben gehaald niet helemaal snapt wat ze willen. Geweldig! Dat maakt de voorstelling nog net wat leuker. Alleen jammer dat Steven het nog niet kan verstaan, want nu wil hij bij elk lachsalvo weten wat er aan de hand is en zulke grapjes uitleggen is niet leuk omdat ze alleen leuk zijn op het moment zelf. Hij snapt er dan ook niets van, maar dat maakt de show niet minder leuk voor hem.

Na deze lol gaan we op weg naar Shamu. Onderweg doen de mannen nog even de haaien aan en raak ik ze kwijt. Michael is alvast naar binnen gegaan als ik de stroller nog parkeer. Ik vang ze weer op bij de uitgang en Steven is het er achteraf nog steeds niet mee eens. Dit gaat zo tegen zijn rechtvaardigheidgevoel in.

De show van Shamu is schitterend en we genieten er all drie erg van. Het is geweldig om dat blije gezichtje van Steven te zien dat de hele show weerspiegelt. Na Shamu steken we over naar het kinderdeel en Steven klimt blij de netten in. Na 10 minuten komt hij echter melden dat hij is weggestuurd en blijkt dat de klimnetten dicht gaan vanwege het weer. Ze zijn hoog en schijnbaar verwachten ze slecht weer. Het druppelt een beetje en ik denk nog "wat een onzin om daar de attracties voor dicht te gooien". Dan worden we echter overvallen door een tropische storm met heel veel en heel harde regen, harde wind, bliksem en vooral veel donder. Onder de klimnetten is het niet droog omdat er alleen doeken tegen de zon boven zitten en daar gaat de regen recht doorheen en we staan met velen anderen op een kluitje in de ruimte waar het het minst nat is. Steven is bang en huilt door de harde donder recht boven ons hoofd, Michael is doornat (hij heeft gezellig meegespeeld in het waterstuk voor de kinderen en heeft toen in de regen gelopen) en heeft het erg koud. Tja, de temperatuur daalt inderdaad en als je dan doorweekt bent is dat niet prettig. Helaas is daar niets aan te doen dan afwachten, maar Steven is na een paar minuten wel getroost. De regen en het onweer houden een half uur heftig aan en dan merken we dat de regen wat minder wordt en uiteindelijk gaat de zon weer schijnen en wordt het weer warm.

Op het moment dat de regen wat afneemt, neemt de drukte en het leven in het park weer toe en is het net alsof het nooit heeft geregend. Wat super om dit waar te nemen! Het is net een mierennest dat weer in beweging komt. Steven speelt nog even verder in het waterstuk, want de klimnetten blijven afgesloten vanwege mogelijke gladheid op de trappen en hij kleedt zich daarna aan om in de kinderachtbaan te gaan. Het kinderdeel is sinds wij er geweest zijn uitgebreid met kinderattracties zoals een waterdeel, een achtbaan, een schip en draaiende kopjes en deze attracties worden erg druk bezocht.

Na het eten geniet hij ook werkelijk van deze achtbaan die niet lang rijdt maar wel hard. Daarna doen we nog het kinderschip, wat als minder interessant wordt betiteld. Het gaat niet hard genoeg!

Bij Wild Arctic gaan we voor de indrukwekkende vluchtsimulator waar we over de Noordpool vliegen in een helikopter, waar Steven heel wat WAUWs uit en zien we daarna de ijsberen en andere dieren die op de Noordpool leven. Deze combinatie is leuk om te doen en zien.

Michael's natte voeten beginnen nu op te spelen, maar hij geeft aan dat we door kunnen. Hij gaat vast blaren lopen, want zijn schoenen en sokken soppen nog steeds. Via de brug  en de pinguïns gaan we weer naar de overkant van het park om de dolfijnenshow te zien.

Het is nog drie kwartier wachten voor de show begint maar er staan al mensen in de rij in de gloeiende zon. Na een kwartiertje sluiten wij aan en het zweet loopt nu ook bij ons in straaltjes van onze voorhoofden, maar de show is het zeker waard. Wow, wat is deze show indrukwekkend en al weer veranderd sinds de laatste keer dat we hem hebben gezien. Het is een mengeling van zwemmen en kunsten met dolfijnen en acrobatiek boven en in het water. Heel kleurrijk en machtig om naar te kijken.

Na de show lopen we naar de uitgang via de mannatees (zeekoeien), de alligators, dolfijnen en de stingrays (roggen). We besluiten om de dolfijnen dit keer niet te gaan voeren. Ze hebben het deel om te voeren afgeschermd en er mag maar een beperkt aantal mensen in en de rij is erg lang en in de brandende zon. Dus dan maar even roggen aaien, want daar is het kraampje om voer te geven gesloten.

Het is 18.00 uur, we plakken, zijn moe en gaan op zoek naar de auto. Michaels voeten zijn nog steeds niet droog en hij rijdt vandaag blootsvoets, wat weer eens een andere ervaring is.

Terug in het huis douchen we lekker en voelen ons weer fris en fruitig. Klaar voor Old Town en Fun Spot, waar Michael gisteren al is gaan kijken. Daar gaan we ook wat eten.......NOT! Fun Spot is één grote kermis waar grote mannen ook weer kinderen worden. Daar is geen tijd voor eten en over eten gesproken komen we niet verder dan hotdogs etc.

Michael koopt voor twee keer kaartjes om samen met Steven te karten. Je kan een bijrijder meenemen in de kart en Steven glimt helemaal. Ze genieten beiden heel erg van de ritten en ik zie ze steeds voorbij stuiven met veel lol. Steven voorziet moeilijkheden met zijn pet en geeft hem voor de rit af, Michael denkt dat het niet zo'n vaart zal lopen en houdt zijn pet op. In de tweede rit zie ik Michael echter zonder pet langs komen. Gelukkig wordt de pet gevonden en krijgt hij hem na de rit behoorlijk gehavend terug.

Na een spelletje water schieten, waarbij Michael een knuffel wint, gaan we naar Old Town om de auto parade te bekijken. Vanavond zijn het de 50-er en 60-er jaren auto's die langs rijden en ze zien er werkelijk schitterend uit. Door het warme weer en het langzame rijden van de auto's blijven de uitlaatgassen hangen en daar heeft vooral Steven erg veel last van. Het is ook al laat voor hem en we gaan via Fun Spot weer terug naar de auto.

Voor we daar zijn gaat Michael nog langs de attractie die hij gisteren gezien heeft en heel erg graag wil doen: Nashcars. Daar word je in een auto in twee seconden naar 160 kilometer per uur geschoten. Ook hier koopt hij twee kaartjes voor en deze attractie is echt adembenemend, man wat gaat dat snel zeg. Wij zijn erg onder de indruk en Michael nog meer. Steven geniet ook van de lichtjes overal die nu aan gaan omdat het donker is.

Tegen half 10 zijn we weer terug en eten een boterham als avondeten.

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	36 graden Celsius
Doel van de dag	International drive

Eigenlijk willen we vandaag naar Aquatica, het nieuwe zwempark van SeaWorld, maar dat verzetten we toch maar naar morgen. Als wij naar een zwempark gaan betekent dat dat we vroeg weg moeten om een beschut plekje te vinden en voor ons zijn de beste zwemuren in de ochtend omdat we anders levend verbranden. Aquatica gaat om 8.00 uur open en daar zijn we nu een beetje te laat voor.

Na de "late" stop gisteren komt Steven vannacht nog een keer uit bed omdat hij misselijk is. Steven is een kind dat zijn ritme erg nodig heeft en dat betekent ook dat we niet te veel tornen aan de bedtijden. Af en toe doorbreken we dat en dat gaat soms goed en soms ook niet. Vandaag niet dus en hij komt ook pas om 8.00 uur moe uit bed. Gelukkig zitten we nergens aan vast en zien wel wat er op ons pad komt. We gaan gewoon wat anders doen en blijven vanochtend lekker wat langer hangen dan normaal. Heerlijk rustig aan, dat is echt vakantie.

Michael en Steven hebben een Bionicle gevecht en er wordt flink geschoten, de pieuw-pieuws klinken door het hele huis. Daarna wordt het spel voortgezet in het zwembad, een stuk rustiger dan gisteren maar toch nog met een aardig volume. Kunnen mannen dan niets stilletjes? Het continue uitdagen van elkaar schijnt geweldig te zijn. Het eindigt regelmatig in een boze bui van Steven of een huilbui en die laatste hebben we vandaag. Steven verruilt het zwembad voor de douche die hij deelt met zijn Gormiti en Michael heeft nu het hele zwembad voor zichzelf en geniet daar dan ook erg van.

Als wij rond half 2 richting International Drive gaan zijn we allemaal lekker uitgerust en hebben een hele goede keuze gemaakt vanochtend. We zien dat de ingang van Aquatica gesloten is voor bezoekers omdat het maximum aantal bezoekers bereikt is voor het park. Wow, en daar hadden wij anders tussen gezeten. Helemaal niet erg dat we  aan de andere kant van de pionnen rijden. Zondag is toch niet zo'n goede dag om dit soort uitstapjes te doen. Waarschijnlijk is maandag veel beter.

Wij rijden heel International Drive af. Het zuidelijke deel bestaat alleen maar uit appartementen en is mooi groen. De appartementen worden afgewisseld met natuurstukken, geen slechte woonplek vinden wij.

Vanaf het Convention Center verandert International drive in een zakelijk en toeristisch stuk. Dat is de International drive waar wij ooit in 1998 in een hotel hebben gezeten. De laatste jaren zijn we niet meer in dit deel geweest en het is leuk om het weer eens te bekijken en te zien wat er veranderd is. Point Orlando is helemaal veranderd en het bestaat nu uit allemaal leuke eettentjes. De laatste keer dat wij er waren, waarschijnlijk 2003, bestond het uit winkels waar er steeds meer van leeg kwamen te staan. Er is duidelijk aan een upgrade voor dit gedeelte van de drive gewerkt en het ziet er allemaal aantrekkelijk uit.

We besluiten dat we vandaag lekker gaan lunchen en stoppen bij T.G.I. Fridays (Thank God It's Fridays) om wat te gaan eten. Het is een prima keuze want Steven wordt vermaakt door puzzels op zijn menu en door een meneer die aan je tafeltje beesten van ballonnen maakt en het eten is super. Michael en Steven gaan voor de spareribs en ik houd het bij een steak. We genieten van het eten en het is meer dan genoeg. Voldaan verlaten we de zaak weer en volgen International drive verder.

De afspraak is dat Michael ons afzet bij Festival Bay waar we Glow in the dark golf gaan spelen en zelf naar een golfoutlet gaat om golfspulletjes te bekijken. Door de drukte neemt Michael ons echter mee naar de golfzaak olm daarna zelf mee te gaan naar de minigolf. In de Golf outlet is een driving range waar de je clubs kan proberen en daar wordt druk gebruik van gemaakt. Dat betekent dus wachten en wij planten ons op een bankje waar we na drie kwartier bijna aan vastgegroeid zijn. Michael geniet zichtbaar en probeert alle clubs die hij heeft uitgezocht, maar Steven heeft het wel gezien. Ik kan niets zeggen want ik sleep de mannen ook mee naar een scrapbookwinkel. Gelukkig kan Michael een keuze maken en gaan we door naar de golf.

Eerst nog even door de winkel van Universal en dan heerlijk golfen in het donker onder de blacklights. Alles geeft licht, het briefje voor de score, het potlood, de golfballen en natuurlijk alle witte onderdelen aan onze kleding. Michael en ik scoren gelijk en Steven komt er iets achteraan. Hij kan prima golfen, maar heeft niet altijd genoeg tijd om goed te kijken waar hij naartoe wil slaan.

Na het golf nog twee potjes airhockey en dan houden wij het voor gezien. Na op het Festival Bay terrein nog even te stoppen bij een grote golfwinkel rijden we via The Loop terug naar huis. The Loop is een groot winkelterrein waar Michael zich vermaakt in the Sports Dominator en ik bij Michaels, de hobbywinkel. Als Steven en ik net in de winkel zijn word ik erop attent gemaakt dat het 19.00 uur is geweest en ze gaan sluiten. Ik heb net één gangpad gedaan en mag rechtsomkeer maken. Ach, dat scheelt veel geld en Steven is moe, dus we piepen Michael met de walky talky op en gaan naar huis.

Bij Michaels heeft Steven een lolly uitgezocht met poeder en wil niet wachten tot ik met mijn mandje bij de kassa sta. Hij besluit zelf te gaan betalen en gaat met drie dollar zelf in de rij staan. Geweldig dat hij dit durft terwijl hij de taal niet spreekt. Hij doet het toch maar even met zijn acht jaar! Hij komt na een paar minuten terug met zijn wisselgeld en is ook trots op zichzelf.

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	ca. 40 graden Celsius
Doel van de dag	Aquatica

Aquatica, het waterpark van SeaWorld, mag van ons vandaag een bezoekje verwachten en dat betekent vroeg op pad. Het park gaat om 8.00 uur open en dan start ook de drukte. Wij vertrekken dus om iets voor achten en zijn er rond 8.20 uur. Wij hebben al kaartjes en die leiden ons als eerste op een preferred parking plek voor de deur en vervolgens redelijk snel naar binnen. Zo nu is het nog zaak dat we een beetje beschut plekje krijgen en daar zijn ze niet heel scheutig mee. Het is jammer dat er geen plattegrondjes verkrijgbaar zijn, want dat zoekt wat rottig naar de kindergedeelten.

We vinden een beschut plekje met bedden en stoelen onder een parasol vlak naast de wild waterbaan en vinden dat wel wat. Helaas voor de mannen, die al staan te trappelen, gaat de wild waterbaan pas om 9.00 uur open en meten ze nog even wachten. Dan maar even in het golfslagbad tot 9.00 uur, je moet toch wat. De golven zijn hier niets vergeleken met de golven in Typhoon Lagoon, dus Steven schrijft dit bad af...

Aquatica is een overzichtelijk zwempark, waar alle attracties redelijk dicht bij elkaar zijn. Dat heeft zijn voor- en  nadelen. Als voordeel blijkt het overzichtelijk en goed te lopen, als nadeel blijkt dat de wachtrijen elkaar bijna doorkruisen. Er zijn leuke attracties voor kleintjes en voor groteren en je kan hier echt een hele dag doorbrengen. Stevenzit helaas net tussen deze twee leeftijdgroepen in en durft nog niet in de snelle attracties en de kinderstukken zijn net wat te kinderachtig voor hem. Het park is echt super druk wat hele lange wachtrijen betekent voor de attracties, maar ook om wat te eten te halen. Dat is echt jammer!

Om 9.00 uur wordt eindelijk de wild waterbaan geopend en we staan te kijken naar al die Amerikanen die een zwemvest aandoen voor ze erin gaan. Zouden ze echt denken dat ze verzuipen?, maar na één rondje besluiten de mannen ook voor een zwemvest te gaan zodat je in de stroomversnelling lekker kan drijven. Het is anders te vermoeiend om boven water te blijven. Deze stroom is echt geweldig om je te vermaken en lekker af te koelen. Michael doet dan ook de hele dag niets anders.

We gaan de lazy river eens proberen en staan eerst in de rij om een band te bemachtigen. De meeste banden zijn voor twee personen en we wagen ons daar maar weer eens aan. De rivier voert ons onder vele watervallen door en langs dolfijnen en vissen. Maar vooral langs de twee glijbanen Tassies Twisters (hier ga je met een band in een kom en dan door een gat) en Dolphin Plunge (de glijbaan die je tussen de dolfijnen door voert) en de rijen voor deze glijbanen zijn immens. dat betekent ook dat de rij voor de Tassies Twisters, waar je met de banden van de Lazy River in gaat, start in de Lazy River. Wel jammer dat deze twee attracties zo door elkaar heen lopen want ze hebben heel verschillend publiek.

We maken drie rondjes van ongeveer 10 minuten en laten iemand anders in de band. De glijbaan die tussen de dolfijnen doorgaat is natuurlijk spectaculair, want de twee wit met zwarte dolfijnen cirkelen continu om de buis van de glijbaan. Aangezien de rij voor deze attractie minimaal een uur kost gaan wij dit niet proberen en als we  uit de rivier zijn kunnen wij dit spektakel ook vanaf de kant bekijken en dit kan ik echt uren blijven volhouden, maar Steven niet. Hij vindt de papagaaien veel spectaculairder.

 

Steven probeert de twee kindergedeelten waarvan de ene een groot klimgebeuren is met een grote emmer die om gaat als hij vol is en het andere een zwembad is met watertoestellen en glijbanen. Beide zijn wel aardig, maar krijgen niet het etiket WAUW van Steven. Hij staat even te kijken bij de grote glijbanen waar je met de matjes naar beneden komt, maar durft het nog niet aan en mama is niet zo op glijbanen.

 Na de lunch, waarvoor Michael meer dan een half uur in de rij staat, gaan we allemaal in de Wildwaterbaan en draaien een aantal rondjes waar we super lol hebben. Steven krijgt hier steeds meer zelfvertrouwen door en klampt zich niet meer aan ons vast. Wij laten hem dan ook na deze attractie los en hij mag zelf naar het kinderdeel. Hij is zo trots dat hij dit al zelf mag, hij glimt gewoon. Toch blijft hij nog even dralen voor hij werkelijk gaat en dat zijn eigenlijk ook onze gevoelens. Moeilijk om hem zo los te laten en gaat het wel goed? Het kriebelt wel en we gaan toch maar even kijken. Maar het gaat prima en hij mag ook alleen de wildwaterbaan in waar wij aan de ingang zitten. Nou dat is helemaal geweldig natuurlijk en zeker als papa af en toe een rondje meer komt draaien.

Rond half 3 vinden wij het wel welletjes en de zon is ook op z'n best, dus we breken op. Steven is het hier niet helemaal mee eens, maar ook hij is moe.

Omdat we toch in de buurt zijn maken we Michaels nog even af en gaan dan via de nagelstudio van Walmart terug naar huis. Steven mag het printje voor de nagels kiezen en ik loop nu met de kleuren van de vlag, zilverglitters en steentjes op mijn nagels. Wat een leuke afwisseling.

Eenmaal terug blijkt dat we niet langer in het waterpark hadden moeten blijven. De kleuren van onze ruggen en schouders hebben, ondanks het goede smeren, een aardig hoog rood gehalte. Het moet morgen nog blijken of dit mooi (rood) bruin gaat worden of dat het net te ver is geweest.

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	33 graden Celsius
Doel van de dag	Disney's Magic Kingdom

Rond half 9 gaan we op weg naar Disney's Magic Kingdom, waar we uiteindelijk rond half 10 binnen zijn. Het is een half uurtje rijden en daarna volgt een hele tocht om in het park te komen omdat Magic Kingdom achter een meer ligt waar alle Disney hotels aan liggen. Na het parkeren worden we met het treintje naar de ingang van het terrein gebracht waar je kan kiezen uit een boottocht of een rit met de monorail om bij de ingang van het park te komen.

Wij kiezen vandaag voor de monorail, omdat deze sneller gaat. Dan sluit je aan in de rij voor de tassencontrole en na de controle van je kaartje door een vingerafdruk sta je in het park. Ja je moet er wat voor doen om bij Disney te komen. Maar gelukkig gaat het bij de andere parken sneller.

Na de huur van een karretje voor Steven gaan we op weg naar Tomorrowland waarde attracties van Buzz Lightyear, Stitch en Monsters Inc op ons wachten. Bij Buzz Lightyear' s Space Ranger Spin mogen we  op doelen schieten en komen Steven en ik niet verder dan 30.000 terwijl Michael over de 145.000 gaat en hij heeft zelf ook geen idee hoe hij ineens zo hoog staat maar heeft er wel grote lol in. Bij Stitch's Great Escape huiveren wij omdat deze is losgebroken en letterlijk in onze nekken hijgt en bij Monsters Inc Laugh Floor zien we een interactieve show waarbij het publiek ook een grote rol speelt. Gelukkig hoef ik niet mee te doen zoals vorig jaar en stel me ook wat verdekt op en dat in tegenstelling tot Michael die uitgebreid zit te zwaaien bij elke vraag en toch echt niet mee mag doen.

Via de Tomorrowland Transit Authority laten Steven en ik ons door Tomorrowland rijden en komen door Space Mountain, die Michael en ik jaren geleden in Parijs hebben gedaan en graag nog eens zouden proberen. Volgens Steven moeten we dan wachten tot hij wat groter is. Oke, dat doen we dan want we zijn blij dat hij de andere achtbanen wel al aandurft. In de tijd dat wij dit treintje doen is Michael op pad voor fatspassen voor Splash Mountain. Vorig jaar hebben we daar meer dan een uur in de rij gestaan om eruit te moeten omdat anders onze fastpass voor Big Thunder Mountain zou verlopen.

We zien elkaar terug in Cosmic Ray's Starlight Cafe waar we lunchen. Steven staat werkelijk te trappelen om Tomorrowland Indy Speedway te doen en de wachttijd is nu maar 20 minuten, dus in de tijd dat Michael zijn thee nog opdrinkt gaan wij twee racen. Ik ben nodig om de gaspedaal in te trappen, waar de kleine beentjes van ons jongetje nog niet bij kunnen en Steven zit helemaal happy aan het stuur. Helaas zit er een of andere troel in de auto voor ons die regelmatig stil gaat staan om even een foto te maken. Oef, dat is frustrerend! En botsen mag niet.......

We slaan Toontown even over en lopen door Frontierland om toch de 3D-film van Mickey's Philharmagic te kunnen zien. Dit is 3D met geur en spetters en elke keer weer even leuk om naar toe te gaan.

Dan is het tijd voor de fastpassen en lopen we Adventureland binnen. Natuurlijk gaan de mannen eerst even schieten, want dit is eigenlijk een vast onderdeel op het programma. Na een paar minuten komt Michael echter al terug lopen en blijkt Steven alleen te schieten. Hij is zo trots dat hij het alleen kan en ook nog alle doelen kan raken. Ons jongetje wordt groot. Hij geniet!

Ondanks de fatspassen heeft ook Splash Mountain nog wachttijd, maar dat wandelt aardig door en is eerder 20 minuten dan de aangegeven 90 minuten die de normale rij moet wachten. We varen door het land van broer Konijn en kijken onze ogen uit. Ook deze attractie hebben we heel lang niet meer gedaan. We zitten helemaal achterin de boomstronk en worden minimaal nat als we hard de waterbaan afgaan. We genieten nu alle drie en Steven wil meteen nog een keer, maar ja die wachttijd is toch een struikelblok. Volgende keer weer!

Onze fatspassen voor Big Thunder Mountain gaan nog niet in en we gaan Adventureland bekijken. In de rij van de Pirates of the Caribbean blijkt de aangegeven wachttijd van 20 minuten niet helemaal te kloppen en door te schuiven naar 60 minuten. Daar komt bij dat door technische problemen de attractie even is stil gelegd en we besluiten hier niet op te gaan wachten. Door naar de Jungle Cruise die we binnen de 30 minuten kunnen zien. Daar varen we door het oerwoud langs allerlei (nep) dieren en mensen. Voor ons herkenning, voor Steven iets nieuws want dit heeft hij in voorgaande jaren niet opgeslagen.

Het is bijna tijd voor de parade, maar daar is weinig animo voor bij de mannen. Steven en Michael spelen liever onder de waterstralen en dat terwijl het al een tijdje druppelt. De regen zet niet echt door maar er vallen geregeld grote druppels op ons neer. Het is leuk om te zien hoe gemengd het publiek is. Wij vinden het niet hard genoeg regenen voor de regencapes en anderen wel. 

Steven ontdekt een show die we nog nooit hebben gezien, The Enchanted Tikiroom Under New Management, en nu weten we waarom we hem nog nooit hebben gezien. Het is een Audio-Animatronics Show waar een bosje vogels hangend aan het plafond liedjes zingen. Leuk om te horen, maar voor ons niet echt onderhoudend en daarbij zit je steeds naar het plafond te kijken. Voor kinderen heeft deze show duidelijk een andere uitwerking want Steven vindt het zo leuk dat hij nog wel een keer wil. Hij is helemaal blij dat hij deze show heeft gevonden.

Gelukkig is het tijd voor onze achtbaan, Big Thunder Mountain en deze achtbaan blijft leuk. Gelukkig deelt Steven deze mening.

Als alle fastpassen gedaan zijn lopen we terug naar Fantasyland. onderweg bekijken we de wachttijden van de attracties die we nog niet hebben gedaan, maar daar worden we niet blij van en de tijden voor de fastpassen zijn helemaal ongeloofwaardig. Voor Peter Pan mag je om 9 uur terug komen en het is nu half 5! Steven en ik gaan "It's a Small World" in en Michael besluit wat rond te kijken omdat hij deze attractie wel kan doen met z'n ogen dicht. De wachttijd is aanvaardbaar, 20 minuten, maar uiteindelijk duurt het toch zo'n 50 minuten voor we weer terug zijn. We worden ons nu pas bewust hoe lang je staat te wachten in zo'n park ten opzichte van de attracties die vaak een paar minuten duren. Natuurlijk weet je dat, maar echt bewust is dat niet. Voor ons in de rij staan ook nog drie jongetjes die elke minuut door hun ouders tot de orde geroepen moeten worden, dan hebben wij het gemakkelijk met een jongetje dat wel heel veel kletst maar alleen maar gezegd hoeft te worden dat hij moet kijken waar hij loopt en niet achterstevoren loopt.

We laten door de wachttijden de rest van de attracties in Fantasyland ook maar schieten en staan in Toontown met onze ogen te knipperen als we het huis van Minnie niet eens inkomen. Er staat een massa mensen voor de deur te wachten en tot onze verbazing staat zo'n zelfde massa mensen binnen. En dat terwijl je dit huis gewoon kan doorlopen. De oorzaak is snel te bedenken. Iedereen wil op de bank van Minnie op de foto en dat houdt heerlijk op. Dan maar via de alternatieve route, via de achterdeur. Steven wel heel graag naar de keuken waar allerlei apparaten zijn die open kunnen en geluid maken. Hij wurmt zich met zijn kleine lichaampje dan ook gemakkelijk de drukke ruimte in.

We verwachten nu een zelfde massa bij het huis van Mickey, maar daar kan je gewoon doorlopen, Tja Mickey heeft dan ook geen bank waar je op mag zitten en voor elke kamer staat een hekje zodat je nergens aan kan komen. Daar zit toch een verschil in blijkbaar. Het Mickey-huis eindigt in een ruimte war je met Mickey op de foto kan maar ook staat een wachttijd van een uur. Dit keer geen foto's met characters dus want ook voor de andere figuren staat deze wachttijd. Eenmaal buiten horen we het geluid van de trein en maken nog een rondje door het park met de trein.

We zijn heel erg moe en willen naar huis. Het is half 7 en we gaan het vuurwerk wat om 10 uur begint of de lichtjesparade van 9 uur niet meer halen. Jammer maar helaas! We sjokken echt het terrein af en nemen de boot terug naar het parkeerterrein, waar we ons weer met het treintje naar de auto laten brengen.

Het is de eerste keer dat we werkelijk zo moe zijn na een Disney bezoek. Misschien is het een combinatie van de vele zon gisteren met de drukte van vandaag. Eenmaal terug in het huis storten we allemaal in, maar dat mag.

Het is weer woensdag

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	32 graden Celsius
Doel van de dag	Niets

En wat doe je op woensdag de 13e? Helemaal niets. Na de vermoeidheid van gisteren hebben we lekker uitgeslapen, behalve dan het kleine mannetje wat gewoon om 7.00 uur uit zijn bedje gerold kwam.

We besluiten dat we vandaag eigenlijk niets doen. Misschien alleen wat boodschapjes en zo kan ik het verslag van gisteren maken wat nog helemaal moet. Ik doe daar dan ook de hele ochtend over. De moeheid is nog niet helemaal weg en de foto's gaan vandaag wat moeizamer dan op andere dagen. maar ach....ik heb de tijd. Steven besteed zijn tijd aan tv, bad en gameboy (die hij al dagen heeft "gemist") en Michael slaapt een honkbalwedstrijd op de tv. Heerlijk rustig. Dat moeten we er voor de woensdagen maar inhouden. Maar ik bedenk nu dat we volgende week woensdag weer in Nederland landen en het waarschijnlijk iets minder rustig zal zijn dan vandaag en we dan een jetlag moeten overwinnen. Maar goed dat is toekomst.

Rond 13.30 gaan we toch even op pad, naar Mouse Memories. Dit is een scrapbookwinkel hier in de buurt met heel beperkte openingstijden. Ze zijn niet in het weekend open en doordeweeks maar tot 16.00 uur. Dus dat moet je plannen en vandaag hebben we die tijd. Na een half uurtje in de winkel en wat papier, Marokko-stickers en twee rub-ons rijker gaan we weer door. Helaas is er geen foto van de gekochte spullen omdat ze in de winkel mijn pakket "vliegklaar" hebben gemaakt en gewikkeld in folie.

De volgende stop is Walmart voor at boodschapjes en ook daar zijn we niet langer dan een half uur. Dan gaan we verder uitrusten in het huis en we merken allemaal dat we daar erg aan toe zijn. Het zwembad wordt wel nog uitgebreid gebruikt. Je ziet het waarschijnlijk niet op de foto, maar vandaag waait het erg hard! Op de tv wordt een tornado alarm aangegeven aan de kust en misschien pikken we daar wat van mee. Gelukkig blijft de temperatuur goed, dat is anders dan in Nederland heb ik begrepen.

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	30 graden Celsius
Doel van de dag	Disney's Epcot Center

We komen vanochtend rond 9.15 uur bij Epcot aan en sluiten in de rij aan om naar binnen te komen. Net als gisteren heeft mijn kaartje er moeite mee om mij binnen te laten, maar uiteindelijk mag ik er toch in, gelukkig!

Spaceship Earth, de grote bol van Epcot, is weer open en we besluiten om daar eens te gaan kijken en maken in de karretjes een rondje door de tijd. Het geheel is in een eigentijdser jasje gestoken en best aardig om te zien.

 

Als we vervolgens in de "30 minuten" rij van Soarin staan heeft Michael te veel last van zijn rug om zolang in een rij te staan en hij verlaat de rij. Op dat moment staan we zeker al 20 minuten in de rij en daar komen er zeker nog zo'n 25 bij, dus die 30 minuten waren op dat moment al niet meer haalbaar. Steven en ik kunnen wel genieten van de beelden van Californië waar je overheen vliegt.

We vinden Michael in het restaurant met echt veel last van zijn rug. We gaan dus geen lange rijen meer aan, want hij wil het wel proberen. Voor we Soarin in gingen hebben we ook fatspassen gehaald die op 11.51 uur staan, dat betekent dat hij gelukkig ook een keer mee kan. Helaas kunnen we de volgende fastpassen pas na deze tijd halen en het is nu 10.30 uur.

Als we naar buiten lopen blijkt de aangegeven regen al toegeslagen te hebben en het regent afwisselend wat harder en zachter. Om te kunnen schuilen en Michaels rug wat rust te geven gaan we Innoventions in, een ruimte waar verschillende soorten computertechnieken uitgeprobeerd kunnen worden. Met dit hoge "stekkergehalte" heeft Steven absoluut geen moeite en gaat van het ene computerspel naar het volgende. Michael neemt plaats op een bankje, zodat zijn rug wat minder pijn doet. Zo houden we het vol tot de tijd van de fastpass. Dan haalt Michael eerst nieuwe fatspassen voor Testtrack (pas tussen 15.00 en 16.00 uur) en gaan we terug naar Soaring. Het zitten heeft hem goed gedaan en we kunnen het weer proberen.

De tweede keer Soarin is net zo indrukwekkend als de eerste keer en weer genieten we, maar nu met z'n drieën, van de vlucht over Californische sinaasappelgaarden en zeeën. Je kan zelfs de geur opvangen van wat je ziet.

Omdat we geen lange rijen aankunnen verlaten we het voorstuk van Epcot met de grote attracties, nadat de mannen nog de frisdranken uit de verschillende landen hebben geproefd en gaan we verder in het landengedeelte, World Showcase, waar elf landen vertegenwoordigd zijn gevestigd om een groot meer. Omdat we wel fastpassen hebben moeten we voor 16.00 uur terug zijn voor Testtrack. Dat wordt dus een redelijk snelle ronde.

We starten bij het eerste land, Mexico, en besluiten eerst te lunchen in dit land. De lekkere salade met kip, bonen en guacemole wordt door ons alle drie erg gewaardeerd, maar ook door de ibissen die zich naast de tafels ophouden. Michael voert ze wat sla en moet echt oppassen dat ze niet in zijn vingers pikken. Steven en hij hebben er erg veel lol in. Dan gaan we verder en zoeken de sfeer van Mexico binnen in de attractie. We doen deze keer de boottocht niet, maar natuurlijk starten we hier wel de tekenfestiviteiten bij Kidscot. Alle kinderen kunnen hier een masker krijgen wat ze kunnen inkleuren. In alle landen is een kinderdeel ingericht waar gekleurd kan worden, een stempel van het land verkregen kan worden en een figuurtje van het land waar een betekenis van het land aan vast zit. 

Na Mexico is Noorwegen aan de beurt. Elk landenpaviljoen wordt ook beheert door mensen uit het land zelf. In Noorwegen gaan we natuurlijk eerst kleuren bij de Kidscot Fun stop en ook even op de foto bij de grote trol. Michael heeft zijn "frozen Margarita" meegenomen van Mexico en geniet daar nog van. Na het kleuren gaan we de trollen bekijken in de attractie Malström, waar je in een bootje door de geschiedenis vaart en af en toe hard naar beneden gaat of in zijn achteruit. De film die daarna volgt slaan we over en vervolgen onze weg naar China waar we nog net een glimp van Muchu, het draakje, kunnen opvangen. Ook hier gaan we geen film kijken.

In Duitsland is er niet echt een attractie maar kan je zuurkool en bier krijgen.......nee, laat maar. Na het tekenen gaan we verder en bekijken buiten wel nog de modeltreinen.

Na Italië stopt het met zachtjes regenen en kunnen we bij Amerika (USA) even schuilen. Terwijl Steven kleurt volgt Michael een muziekoptreden in de eetgelegenheid van dit land.

Dan is het redelijk hard doorlopen naar Japan om niet echt heel nat te worden. Meestal is er wel een trommeloptreden te vinden in Japan, maar nu is er niets en staat de helft van het gebouw in de steigers om vernieuwd te worden.

We vervolgen onze weg naar Marokko waar Steven een muntje in de fontein gooit voor hij gaat kleuren en we net de geest en Jasmine aan ons voorbij zien gaan.

We zijn lekker op schema en pauzeren even in Frankrijk met een koek en een croissantje.

Nog twee landen te gaan en de regen is een beetje getopt. We kunnen weliswaar niet genieten van een zonnetje, maar zonder regen is het wel gezelliger om door het park te lopen. Zo doen we Engeland en Canada nog aan. In Engeland voltooid Steven zijn masker al en hij heeft er een echt Afrikaans masker van gemaakt, zodat hij in Canada alleen nog een stempel en figuurtje hoeft te halen. In de tijd dat we dat doen volgt Michael nog een optreden met doedelzakken tussen Engeland en Canada in.

Dan is het tijd om onze fastpassen in te gaan leveren want het is al 15.40 uur en we staan toch nog even te wachten in de Testtrack rij. Maar dat is het zeker waard want we testen hier een auto. Wij zijn de dummies die gebruikt worden om auto's te testen en gaan door extreme kou, brandende hitte, doen meerdere botstesten en gaan uiteindelijk de snelheid proberen zodat we heerlijk hard door bochten vliegen en al weer veel te snel zijn we weer terug en moeten we onze plekken afstaan aan anderen.

Aan het einde van deze attractie mag je wel een aantal auto's proberen en is Steven gebrand om eens in een Hummer te zitten waar hij vorig jaar niet in mocht. Hij steekt werkelijk met boven het stuur uit en heeft een geweldig grote grijns. Het is hem dit jaar gelukt!!

De mannen laten zich nog even nat maken in de Coolwash en stillen de tussentijdse honger met een pizza voordat we Epcot afsluiten met Figment.

Deze attractie van Figment heeft alles te maken met Imagination en een klein draakje laat je zien wat je kan doen met al je zintuigen, maar vooral je verbeelding. Steven wacht op het reukgedeelte waar hij nog weet dat er een scheet komt. Heel vies vindt hij maar weer, maar je moet er wel heel hard om lachen!

Geheel voldaan maken we mannen nog even pret bij de fonteinen, laten we een leuke foto maken en gaan we rond 17.30 uur door naar Ponderosa om wat te eten.

 

 

Bij Ponderosa bestel je je hoofdgerecht bij de kassa en vul je dat aan bij het buffet. Steven en ik nemen rijst met knoflookgarnalen en Michael neemt zalm met een gepofte aardappel. Voordat je deze gerechten krijgt mag je al aanvallen op het buffet waar je echt alles kan krijgen wat je wil: salade, groenten, pasta, aardappelen, taco's maar ook voor je nagerecht ijs en koekjes. Hierbij is het voor ons wel opletten geblazen dat we ons niet te goed doen aan het buffet om vervolgens de hoofdgerechten niet meer op te eten. Na een heerlijke maaltijd, afgesloten door een zelf getapt ijsje, verlaten we het restaurant om op huis aan te gaan en zijn rond 19.00 uur terug.

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	28 graden Celsius
Doel van de dag	Shoppen

Deze vakantie heeft een redelijk kneuzengehalte: Michael heeft last van zijn rug, Steven van zijn voeten en ik ben al twee dagen redelijk belabberd en heb waarschijnlijk een blaasontsteking. Vervelend!!

In Nederland ga je dan naar je huisarts, levert urine in en krijgt een antibioticakuur. Maar wat doe je in Amerika waar die huisarts helemaal niet bestaat? Dat is iets dat me al twee dagen bezighoud en waar nu echt iets aan moet gebeuren, want zo kan het niet langer. Hier vlakbij, naast de piratengolf, is een hospital urgent care center en misschien is dat de plaats waar je voor zoiets moet zijn. Als dat niet zo is dan weten ze daar in ieder geval waar we wel moeten zijn. Dus gaan we vanochtend vroeg op pad en krijgen te horen dat de kosten starten met $ 226,- en dat daar de kosten van medicijnen nog bovenop komen. Oke, meer keuze is er niet en we gaan akkoord. Het blijkt inderdaad een blaasontsteking, maar verder wordt de bloeddruk gemeten gekeken of het niets anders kan zijn en zo wordt het een heel onderzoek. Met recept lopen we $ 247,- ( het urine onderzoek wordt apart berekend) lichter naar buiten.

We hoeven niet eens te zoeken naar een apotheek, want zoals Walmart alles heeft is er ook een apotheek. Je geeft daar je recept af, wacht een hele tijd en gaat dan je medicijnen ophalen. Als we dan toch bij Walmart zijn dan kunnen de mannen meteen even naar de kapper want Stevens haar is echt niet meer in model te krijgen. het staat alle kanten op en wordt alleen maar erger. De apotheek is pas om 9.00 uur open en we gaan eerst maar even haren knippen. Steven vindt het best wel spannend want hij is nog nooit naar de kapper geweest. Beide mannen worden thuis door de tondeuse onder handen genomen. Maar als de kapster eenmaal begint geniet hij van de kappersbehandeling. De kapster doet de zijkanten met de tondeuse en wil de rest knippen, maar Steven wil het lekker kort en vindt het niets. Dus gaan we over tot een volledige tondeuse behandeling en dat blijkt met de twee kruinen van Steven nog niet zo gemakkelijk. Voor $ 24 dollar zijn beide mannen helemaal klaar. Dat is zo'n € 8,- per persoon.

Rond 9.15 uur kan ik het recept inleveren bij het afgifteraam. De dame die erachter staat meldt dat het over 45 minuten weer opgehaald kan worden...????? Waar hebben ze al die tijd dan voor nodig? Registratie? Maar goed, dan kunnen we fijn in het huis gaan ontbijten en we zorgen dat we rond 10.30 uur weer terug zijn. Dan moet je je melden bij het uitgifteraam en daar blijkt het nog niet klaar te zijn.  Het gaat hier om 6 pillen. Zouden ze ze nog moeten draaien? Maar goed na 10 minuten blijkt het recept toch klaar en aangezien we in Walmart zijn gaan we lekker nog wat shoppen. Steven heeft nog wat van zijn vakantiegeld en koopt nog een Bionicle. We kijken nog voor broeken voor hem en lopen de Walmart nog even door.

Na Walmart staan Jo-Ann en Walmart op het programma. Jo-Ann om te kijken of er nog aanbiedingen zijn en in  Target  ben ik deze vakantie nog niet geweest. Bij beide winkels zijn er wat leuke scrapspullen en bij Target vinden we ook leuke t-shirts voor Steven.

Maar het shoppen is nog niet klaar en we eindigen met de outlets op de SR535. Steven en ik gaan naar de Disney winkel (Character Outlet) en Michael shopt bij Tommy Hilfiger, Old Navy en Levi's. De Disney store heeft de scrapbookhoek aangevuld en ze hebben weer hele leuke voordelige dingen. Ik ga snel afrekenen want er wordt ondertussen bijgevuld en dat is echt slecht voor de portemonnee.

Rond 15.00 uur zijn we weer terug en kan Steven verder met zijn Bionicles. Hij speelt er de hele middag mee, terwijl ik een pink panter haak en Michael wat huishoudelijke klusjes doet. Wat een heerlijk ontspannen middag.

Steven heeft ook een grote poster van de USA gekregen zodat hij de staten kan bekijken en zijn kwartjes erop kan leggen. Hij is super geïnteresseerd in wat de staten van Amerika zijn en dat is mooi meegenomen als hij het weet.

Er is vanmiddag zelfs geen animo voor het zwembad, maar wat niet is kan nog komen....... 

Tussen Walkabout Waters en Roa's Rapids

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	30 graden Celsius
Doel van de dag	Aquatica

We hebben nog twee dagen Disneypark en vier dagen Disney Waterpark op onze Disneykaart staan. Toch wordt er besloten om vandaag de waterparken Typhoon Lagoon en Blizzard Beach over te slaan en weer Aquatica te doen. Dit waterpark is zo goed bevallen dat Steven hier heel graag naar terug gaat. Dan laten we de dagen Disney lekker op onze kaart staan, ze verlopen toch niet, en gaan met onze jaarkaart naar Aquatica.

Dat is dus weer vroeg vertrekken omdat dit park vroeg open gaat. Het voordeel van een jaarkaart is dat we gratis mogen parkeren en op alle etenswaren en drinken 10% korting krijgen. Aangezien we al naar Busch Gardens, Sea World en twee keer Aquatica zijn geweest heeft ons dit in ieder geval al $40,- gescheeld aan parkeerkosten.

Eenmaal binnen posten we weer op dezelfde plek als vorige week, maar deze keer zijn wel alle plekjes onder de parasol al bezet en schuiven we wat bij zodat we toch iets schaduw hebben. Michael en Steven wachten weer tot het 9.00 uur is en hun geliefde attractie Roa's Rapids, de wildwaterbaan, open gaat. Michael neemt een andere uitgang van deze attractie en vindt een veel beter plekje onder een parasol, tussen Walkabout Waters en Roa's Rapids. We hebben hier onze eigen parasol en twee bedden en zitten precies tussen het kinderstuk en de wildwaterbaan. Het kan werkelijk niet mooier, zo kan Steven beide kanten op. En dat gebeurt dan ook en gelukkig komt hij netjes melden in welk deel hij is.

Beide mannen zijn bijna de hele dag te vinden in de wildwaterbaan, met en zonder vest om te drijven. Steven wisselt het af met het kinderdeel en Michael loopt wat door het park. Ik houd me voornamelijk bezig met het bekijken van mensen en ik kan je vertellen dat dat een complete dagvulling is. Er komt werkelijk van alles langs en de variatie in badpakken is groot: gewone badpakken en bikini's, badpakken met rokjes, tweedelige badpakken en een soort badpak-bikini (hierbij is de bikini aan de voorkant met een klein stukje stof verbonden), maar je ziet ook mensen in t-shirt en korte broek het water in gaan. Dus echt genoeg om te kijken!

Rond 11 uur begint het te regenen en onweren, wat betekent dat iedereen het water uit moet en de attracties stop gelegd worden. Wij schuilen weliswaar onder onze parasol, maar door de wind die er is gaan de druppels onder de parasol door en wordt het koud. De zon is weg en de wind zorgt voor kippenvel. Steven hult zich in twee handdoeken om warm te worden. Om niet te verbranden heeft hij een shirtje aan wat nu koud aan hem vastplakt. Na een half uurtje gaat de wind liggen en wordt het weer warmer. Het regent nog wel, maar de drukte komt al weer op gang en het duurt niet lang voor de attracties weer open gaan.

 

Er is een orkaan op komst, Fay. Deze, nu nog tornado, gaat op dit moment richting Cuba en zou kunnen afbuigen naar Florida. Dan kan hij zich ontwikkelen tot een orkaan op zee en rond dinsdag aan land komen. Met een beetje mazzel gebeurt dat als wij al weg zijn en hebben we er geen last van. Maar waarschijnlijk hebben we daarom wel al een paar dagen last van buien door de dag heen.

Zo blijft het wolkendek hangen en druppelt het af en toe, maar dat deert ons niet en er wordt rustig doorgezwommen. Nat is nat toch! Wat zo'n bewolkte dag wel doet merken we pas later. Stevens gezichtje is niet ingesmeerd omdat hij last krijgt van zonnebrand die in zijn ogen loopt en prikt. Aan het einde van de dag lijkt zijn gezichtje echter op een rode meloen. Oei, we hopen dat het niet teveel uitwerking gaat krijgen. Het t-shirt heeft wel zijn dienst gedaan en hij heeft alleen last van zijn gezicht.

Rond 5 uur verlaten wij het park weer en Michael en Steven besluiten maandagochtend weer samen terug te gaan zodat ik alvast de eerste inpak actie in kan zetten in de ochtend.

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	32 graden celsius
Doel van de dag	Toch maar thuis blijven

Vannacht wordt Steven wakker omdat hij misselijk is....misschien toch last van een kleine zonnesteek? We leggen hem weer in zijn bedje en hij valt meteen weer in slaap en slaapt netjes door tot vanochtend 7.00 uur. Misschien valt het allemaal toch wel mee. Voor de zekerheid controleren we zijn temperatuur en die is helemaal normaal.

Hij geeft wel aan dat hij buikpijn heeft en niet weg wil vanochtend. De gedachte was om Seaworld te gaan doen en deze gedachte laten we dan maar even varen. Misschien vanmiddag wel. We wachten het wel af.

We maken er een heerlijke luie zondagochtend van met gekookte eitjes en geroosterde boterhammen. De mannen kijken wat televisie en ik ga verder met mijn haakwerk. De Pink Panther begint ergens op te lijken, maar ik denk niet dat ik hem deze vakantie af ga krijgen. Jammer dat zou wel leuk geweest zijn, maar het is een leuke bezigheid gebleken en vervangt het scrappen tijdens de vakantieperiode. Steven speelt gezellig op het bed met een aantal Bionicles. daar moeten we nog even over denken hoe we die mee gaan krijgen. Qua gewicht is het niet zo'n probleem, maar de omvang van die dingen....

Rond 12.00 uur voelt Steven zich weer aardig goed en besluiten we lekker in het zwembad te gaan en spelen lekker een uurtje in het water. Dan gaan we voor de zekerheid maar uit het bad, want het zonnetje gaat aardig schijnen en daar blijven we vandaag maar even uit. Steven plonst van het zwembad lekker in het bad met veel badschuim en vermaakt zich daar een hele tijd. Steven wil vandaag nergens meer naartoe en ondertussen is Michael vertrokken om in zijn uppie op jacht te gaan naar golfbenodigdheden. Hij belt een paar keer en is al bij een aantal outlets langs geweest: Op de SR535, bij Premium en hij is bij Prime. Hij is ondertussen ook twee golfclubs rijker geworden op International drive. Dat is een score van drie golfclubs deze vakantie.

In het huisje gebruiken we de tijd alvast om koffers in te pakken. Jeetje wat hebben we een boel kleine spulletjes gekocht die mee moeten. Het is normaal dat de scrapbookspullen met beleid de koffer in moeten om geen overgewicht te krijgen, maar er is nog zoveel meer. Ach, dat is een leuke puzzel voor vandaag en morgen. En deze keer hebben we er ook een doos bij met golfclubs, die gevuld kan worden met andere spulletjes. We gaan eruit komen!

Steven  en ik leggen samen alle kwartjes op de staten en kunnen zo prima zien welke er nog missen.

Verblijfplaats	Kissimmee
Temperatuur	30 graden Celsius
Doel van de dag	Zwemmen, shoppen en Fun Spot

Onze laatste dag in Florida! Zoals altijd is de vakantie weer omgevlogen en we hebben er zeker van genoten en genieten nog steeds.

Stevens hoofd is al weer aardig op normale kleur en hij heeft er gelukkig niets aan over gehouden, dus de belofte om vandaag nogmaals naar Aquatica te gaan wordt dan ook ingelost. Rond 8.30 uur vertrekken de mannen naar het zwemparadijs voor een paar uurtjes om met z'n tweetjes lekker door de wildwaterbaan te gaan. Ze doen zelfs een paar grote glijbanen, waar Steven in eerste instantie bang voor was. Maar het zijn toch wel hele coole glijbanen. Het waterpark blijkt vandaag er rustig te zijn en de wachttijden voor de glijbanen zijn aanvaardbaar. Waarschijnlijk komt dat omdat alle kinderen vandaag weer naar school moeten.

In te tijd dat de mannen zich vermaken in het water kan ik de koffers verder inpakken, zodat we vanavond eigenlijk niets meer hoeven te doen. Het meeste is gisteren al de koffers ingegaan, dus na het inpakken is er tijd voor mijzelf en is er om 10.30 uur een half uurtje scrapbooken op de televisie en kan de Pink Panther verder vorderen.

Rond 12.00 uur komen de mannen terug en douchen lekker.  Ze zouden samen naar Cici's Pizza gaan, maar dat is blijkbaar niet gelukt en ze halen zo wel een pizza bij Target. We gaan nog een keer naar Jo Ann omdat daar heel veel aanbiedingen zijn en de mannen doen nog wat boodschappen bij Target. Als we bij Jo Ann  bij de kassa staan valt ineens het licht uit. Nee, alles valt uit......ook de kassa's. Dat blijkt niet alleen bij Jo Ann maar het hele blok zit zonder stroom en er is geen zicht op wanneer er weer stroom zal zijn. We kunnen de aankopen met de hand uit laten rekenen en contant het precieze bedrag afrekenen of later terugkomen.

We kiezen voor de tweede optie en gaan kijken of Fun Spot wel electra heeft. Daar blijkt er geen probleem te zijn gelukkig!

Dit is Stevens dag en hij wil graag zijn vakantie afsluiten met karten. Steven en Michael kiezen voor vier keer karten en stappen enthousiast met z'n tweetjes in de eerste kart. Ze zoeven in de kart eindeloos rondjes en komen elke keer weer met een grote smile langs. Beide mannen genieten zo verschrikkelijk van dit soort vermaak.

Als ze de tweede keer de kart in willen stappen gaat het ongelooflijk hard regenen. Alles wordt gesloten bij Fun Spot en we schuilen zo'n drie kwartier voor het wat minder wordt. Bij navraag wordt er aangegeven dat Fun Spot waarschijnlijk pas over een uur of 2 weer open zal gaan als het niet meer regent. De attracties moeten eerst weer droog zijn.

We besluiten dan maar even de winkeltjes van Old Town te gaan bekijken. Het is nu heerlijk rustig en je kan alles op je gemak bekijken. Tussen de druppeltjes door lopen we langs de winkels, maar er is niet veel dat ons kan interesseren.

Ja, de automatenhal heeft een geweldige aantrekkingskracht op Steven. Alles met stekkers is leuk!! We wagen ons dan maar aan ballen rollen en hebben daarna lol om de gekregen tickets in zo'n telapparaat te krijgen en zien dat we 157 tickets hebben gehaald. Het volgende is om de troep te bekijken die je voor dit aantal punten krijgt, maar wat schertst onze verbazing als we een boekje kunnen krijgen waar de gespaarde kwartjes in kunnen. Het is weliswaar in het Spaans, maar dat maakt niet uit.

We stoppen bij een eettent waar ze all American food hebben (lees: hamburgers, gefrituurde kip en hotdogs) en ik eet wat frietjes. Mijn eerste fastfood deze vakantie. Daarna eten we nog een ijsje en bestellen twee bakjes met één schep ijs. De ijsjes vallen ietsiepietsie groter uit dan we verwachten. Dat noemen wij dus twee bolletjes ijs, maar vergeet niet dat we in Amerika zijn.

Met ijs gaan we kijken hoe het nu met de attracties gaat bij Fun Spot en we zijn blij verrast dat alles weer rijdt ondanks de regen, die nu nog druppelt. Verguld gaan de mannen verder waar ze zijn gebleven en draaien voor drie ritten rondjes op de kartbaan. Jammer genoeg zijn de karts nog nat en hebben ze allebei natte billen, maar dat mag de pret niet drukken.

 

Ondertussen is het 17.00 uur geweest en gaan we eens kijken of Jo Ann al weer power heeft. Ja hoor, alles werkt weer en dus de kassa ook en we kunnen zo weer verder.

Op weg naar het huis is het achterlijk druk bij de benzinepompen. Ook bij Walmart staan wachtrijen van meer dan een half uur. Het duurt even voor we begrijpen dat al deze voorzorgsmaatregelen nodig zijn voor de tropische storm Fay. Iedereen is zich aan het voorbereiden. Morgen zal bijna alles gesloten zijn met zicht op deze storm. (de foto is van vanochtend).

 

Terug in het huis worden wij ook redelijk zenuwachtig van de nieuwsberichten, de storm heeft een draai gemaakt en komt om 2 uur vannacht aan land bij Napels. Ze verwachten dat de storm rond zonsopgang Orlando bereikt zal hebben en hier overheen gaat. Gelukkig zal het waarschijnlijk een tropische storm worden en geen orkaan. Maar ook nu zal het hard waaien  en veel regenen en de windsnelheden zijn hoog en de regen zorgt voor overstromingen. De mensen worden gewaarschuwd om eten en drinken in te slaan, te zorgen voor medicijnen, zandzakken op te halen en te zorgen voor genoeg benzine. Ook wordt er aangeraden om genoeg cash geld te hebben. Dit alles om voorbereid te zijn dat je je huis niet uit kan en alle stroom wegvalt. Alle stroomdraden lopen hier namelijk boven de grond. Tja die Amerikanen zijn slim he!.

We checken de vlucht en die staat nog aangegeven als voorheen. We zullen het echt moeten afwachten. Op dit moment is het weer nog prima en er is nog niets aan de hand. Je kan er nog niets van zeggen. Normaal gooien we alle overgebleven etenswaren weg, maar nu zullen we ze bewaren en pas op het laatste moment weggooien. Michael gaat voor de zekerheid nog even de tank van de auto vol gooien zodat we bij slecht weer niet zonder benzine komen te staan. We zullen rekening moeten houden met windsnelheden van 70 kilometer per uur. Dat wordt vannacht niet heel veel slapen waarschijnlijk.

Nog even een update over onze inpakperikelen: Vanochtend leek het erop dat we klaar waren en we meer dan genoeg kofferruimte hadden. Ik dacht er zelfs over om de spullen uit de tas over te hevelen naar de koffer. Dat was een euforie tot Michael om 17.00 uur vroeg of het autostoeltje al uit de auto moest.......het autostoeltje van Steven........helemaal vergeten!!! Vandaar al die plek. Dat betekende dus weer alle koffers uitpakken en vervolgens met stoeltje weer inpakken en neem van me aan dat dat echt een puzzel is geworden. Maar zoals altijd is het ook deze keer weer gelukt!

Het is nu 22.00 uur, Michael is tanken en we volgen het nieuws maar verder. Gelukkig hebben we hier een nieuwszender die 24 uur door gaat en minimaal 700 keer hetzelfde verteld. We worden echt op de minuut op de hoogte gehouden......gek hè dat je daar zenuwachtig van wordt.

Verblijfplaats	Orlando en Washington
Temperatuur	25 graden Celsius
Doel van de dag	Terugreis

Om 04.15 uur wordt ik wakker en Michael niet lang erna. Buiten waait het wel maar er is nog niet veel zichtbaar van de storm, maar dat kan elke minuut veranderen. Je kan er weinig van zeggen en afwachten is erg moeilijk. Op de televisie blijkt de storm al aardig dichtbij te zijn. Rond 7.00 uur moet Fay hier in de buurt zijn en het pad is weer afgeweken van gisteravond. Deze storm doet wat ie wil en is moeilijk voorspelbaar. Michael stelt voor om te starten met de laatste loodjes en eerder te gaan, dan kunnen we in ieder geval normaal bij het vliegveld komen. Zo gezegd zo gedaan, we doen de laatste spullen in de koffer, douchen, halen de bedden af, smeren nog wat boterhammen, lopen het huis na en zetten de koffers in de auto. Wow, we hebben echt te veel troep die we dit keer meeslepen, zes stuks bagage, dat hebben we nog nooit gehad. We laten wat water in de koelkast achter en ook onze diepvriesmaaltijden blijven. Dit alles als voorzorg als we misschien terug moeten en we "vast" komen te zitten door de storm.

Om 5.30 uur maken we Steven wakker en nadat hij is aangekleed en Michael het huis nog een keer heeft doorgelopen gaan we iets voor zessen weg. Eigenlijk moeten we de containers met afval nog buiten, maar op de tv hebben ze aangegeven ze niet buiten te zetten vanwege de storm. Een aantal buren hebben echter wel de containers buiten gezet? Geen idee of ze opgehaald gaan worden.

Op de weg is het rustig en het weer is nog goed. De winkels die we tegenkomen zijn ook nog gewoon open. Er is nog niets merkbaar van de naderende storm. Hoe zal het eruit zien over een uur of drie? Eigenlijk willen we het niet weten. We rijden rustig naar het vliegveld en hebben alle tijd. Dit is heel wat prettiger dan rijden in een tropische regen die tegen je ruiten slaat en die zorgt voor overstromingen op de weg.

Eenmaal op het vliegveld blijkt één van onze nauwkeurig gewogen koffers net te zwaar te zijn. Dat kan niet, maar goed de weegschaal hier geeft het aan en dus moet er wat uit. Drie stripboeken minder blijkt de koffer van 51,4 naar 49,0 pond te zijn gegaan. Toch een rare weegschaal, maar dat maakt wel dat we door mogen.

We willen heel graag overgeboekt worden naar een vroegere vlucht zodat we zeker zijn dat we nog in Washington kunnen komen. Er is echter één mogelijkheid en dat is de vlucht van 8.42 uur en die is vol. Michael probeert eerst zelf in te checken maar omdat de vlucht vol is lukt dat niet en gaan we in de rij staan voor hulp bij het inchecken. We worden op de vroege vlucht stand by gezet en als dat niet lukt hebben we altijd onze plaatsen op de vlucht van 11.40 uur nog. Dat is een prima deal, maar dat betekent wel dat we wat moeten opschieten. We hebben weliswaar nog één uur maar we hebben nog de bagage check te gaan en de shuttle naar de vertrekhal. Alles loopt heel soepel en in no time zijn we bij gate 46 waar we mogen wachten of er plekken beschikbaar zullen komen. Dit is de eerste ruimte met ramen waar we komen sinds het inleveren van de auto en buiten is het donker en de regen slaat hard tegen de ramen. Dit is het begin van de storm! We hopen dat we nog de mogelijkheid krijgen om hier weg te komen voordat de storm werkelijk uitbarst.... 

Steven schaart zich in het groepje laptoppers met zijn gameboy. Alle deelnemers zitten met een stekker aan een kolom vast, anders hoor je niet bij de groep! Michael gaat op jacht naar een ontbijt en ik waak over onze bagage.

Ondanks het vroege uur loopt de wachtruimte helemaal vol en wij betwijfelen of er voor drie passagiers nog een plekje zal zijn. We moeten wachten tot de incheck begonnen is en de balie beneden gesloten. Om 8.25 uur komt het verlossende woord en ER IS PLEK!! twee plekken op rij 24 en één plek op rij 20. We zijn zo blij dat we deze vlucht kunnen nemen, waarvan we weten dat ie in ieder geval doorgaat. Steven en ik nemen plaats op rij 24 en Michael zit aan het raampje een paar rijen voor ons en zelfs bij het opstijgen valt de turbulentie mee. Alleen door het wolkendek heen breken kost wat moeite.

De vlucht gaat voorspoedig en we landen om 10.40 op een onbewolkt en zonnig Washington Dulles. We gaan vandaag naar huis! Het enige nadeel is de zes uur wachten die we nu voor de boeg hebben, maar dat is een klein hobbeltje vergeleken bij het hele verhaal vanmorgen.

Washington Dulles is een heel druk vliegveld waar je bij de C- en D- pier letterlijk over de mensen heen valt. De B-pier is daarentegen super rustig en minimaal bevolkt, waar de winkeliers op een arm hangen omdat ze graag klanten hebben. Dat is de pier waar wij onze uurtjes gaan doorbrengen en we settelen ons bij B25.

Na de lunch van pizza voor de mannen en salade voor mij gaat Michael aan de wandel om de winkeltjes te bekijken, speelt Steven met zijn gameboy en Bionicles en heb ik tijd om het verslag bij te werken en het thuisfront in te lichten. 

Op Washington Dulles kan je niet gratis internetten, maar hebt keuze uit een aantal providers. Als je AT&T kiest krijg je voor $ 6,- twee uur internet, maar WIFI2go biedt voor dezelfde prijs 24 uur internet. Dat is dus een betere optie. Net als ik internet  opgestart heb en de site heb overgezet komt Michael terug van zijn rondje en is zo blij met een snelle internetverbinding dat ik de laptop niet meer terug zie. Om Steven bezig te houden kleuren we en wordt er voorgelezen en dan is het al 16.00 en hebben we nog maar een uurtje te gaan.

Terug naar de D-pier dan maar, naar gate D11. Daar komen we weer Jim Bakkum tegen met vriendin, wat Steven reuze interessant vindt. Het vliegtuig vertrekt op tijd en om 17.15 uur gaan we de lucht in. Dan komt helaas het gedeelte waar we allemaal tegenop zien. De acht uur vliegen. Op de heenreis ga je overdag en ben je in een vakantiestemming en is die tijd te overzien. Op de terugweg vlieg je 's nachts en als je niet in het vliegtuig kan slapen, zoals ik, kruipen de minuten werkelijk voorbij. Daar komt ook de turbulentie nog bij wat het plaatje compleet maakt. Maar gelukkig gaat de reis voorspoedig en landen we om 06.40 in Amsterdam. Thuis!!

Verblijfplaats	Gouda
Temperatuur	18 graden
Doel van de dag	thuiskomst