Reisverslag zomer 2004

Zaterdag 10 juli 2004

Tijd voor vakantie!

We vertrekken vanochtend heerlijk rustig. we hoeven niet achterlijk vroeg weg en gaan om 6.15 uur op weg naar Trudy en Joop. Joop zal ons naar Schiphol brengen en de auto weer meenemen. Joop staat al klaar en omdat we vandaag geen auto hoeven te parkeren op lang parkeren kunnen we om 7.15 uur al inchecken. Er is ook geen controle, dus we hebben nog tijd om even lekker te shoppen.

Dit is de eerste keer dat we met een Amerikaanse maatschappij vliegen en een overstap hebben. Tot nu toe hebben we rechtstreeks met Martinair gevlogen. We hebben dit keer geboekt bij American Vacations.

Om 9.30 uur melden wij ons bij gate G5 waar het vliegtuig van Delta al klaar staat. Steven en ik bekijken hoe de koffers en het eten wordt ingeladen.  We hebben drie plekken naast elkaar in het midden van het toestel. Jammer dat we niet bij het raam zitten, maar dan zouden we geen plekken naast elkaar kunnen hebben. Om 11 uur vertrekt het vliegtuig en begint ons avontuur. Dat is het enige waar we niet naar uitzien, de lange vlucht. Maar Florida trekt zo dat we daar overheen stappen. De vlucht is toch erg lang en Steven loopt de laatste 2 uur van de vlucht door de gangpaden om zijn energie wat kwijt te kunnen. We hopen nog wat van New York te kunnen zien in de anderhalf uur die we hebben om over te stappen, maar dat is te positief gedacht.

Als we om 19.10 uur (= 13.10 uur Amerikaanse tijd) landen in New York weten we niet wat we zien. Na de meters lange gangen stopt de mensenmassa ineens en staan we in een immens lange rij. Het splitst zich wel in internationaal en nationaal, maar de rij blijft echt heel erg lang. Als we na meer dan een uur eindelijk door de douane heen zijn wordt het werkelijk een race tegen de klok. Eerst moeten we tussen de puinhopen onze koffers zien te vinden. Aangezien niemand op tijd is om zijn koffers van de band te halen, worden deze er maar afgehaald door personeel en aan de kant gezet. Het is een wirwar van mensen, koffers en karretjes en daartussen ergens staan jouw spullen. Als alle koffers gevonden zijn kunnen we weer aansluiten in de rij, want vervolgens moeten de koffers weer ingeleverd worden voor de volgende vlucht. Natuurlijk hebben we bij customs niets aan te geven en lopen door. Als de koffers op de band staan en wij weer door de scanner zijn geweest hebben we nog een lange weg te gaan. We zijn nu bij gate 15 en we moeten naar 25. Dat wordt rennen om ons vliegtuig van 14.40 uur te halen. We vliegen door de gangen met Steven achter ons aan. Het vliegveld is niet geweldig en doet oud aan.

Jippie! Gehaald! En om 14.40 uur stijgen we op en vervolgen we onze reis naar Orlando. Gelukkig is dit het meest gemakkelijke stuk van de reis. Het vliegtuig is kleiner en minder krap en je hebt wat meer zicht. Ook de duur van de vlucht valt reuze mee en we landen dan ook netjes op tijd om 17.10 uur. Hier is geen douane en we kunnen onze weg vervolgen.

Helaas wachten we bij de bagageband tot alle bagage voorbij is, maar onze oranje koffer zit er niet bij. Dit is precies de koffer waar het meeste inzit en dus ook alle oplaadapparatuur. Dat is echt stevig balen. Ik meld me voor de koffer en hij blijkt nog in New York te zijn. Dus volg de procedure: er wordt een melding gemaakt van het nummer van de koffer en onze verblijfplaats en ze geven ons aan zo snel mogelijk te bellen over de koffer. Michael is ondertussen naar Alamo geweest en heeft de papieren voor de auto gehaald. We zoeken een Chevrolet Classic uit, waar alle koffers met gemak in de grote achterbak gaan, en gaan op weg naar het huis.

We moeten ons eerst melden bij IPG Vacation Homes en krijgen dan pas te horen waar het huis is. Best spannend zo'n blind date. IPG ligt helemaal aan de oostkant van de H192. Dat is eigenlijk al best een stuk rijden. Voorbij Disney and beyond........ Als we er zijn is Steven net in zijn stoeltje in slaap gevallen. Het is dan voor ons ook al 2 uur 's nachts en hier pas 20.00 uur 's avonds. Dus blijf ik lekker bij Steven en gaat Michael zich melden.

Dan gaan we nog verder van Orlando vandaan. We volgen de H192 tot hij ophoud en slaan linksaf op de HW27. Waar gaan we helemaal heen? De beschrijving leidt ons naar de wijk Westridge en we zoeken naar de straat Durango Loop. We rijden er een paar keer voorbij voordat we hem gevonden hebben. Het is de eerste keer dat we een echt huis huren wat van iemand is en de eerste keer de sleutel in de deur stoppen is best spannend. Er is toch echt niemand thuis, want er brand een lichtje bij de garage. Nee hoor, er is echt niemand thuis. In tegenstelling tot vorig jaar is alle gelijkvloers.

Dit is de eerste keer dat we in het hoogseizoen gaan en niet in het laagseizoen. Alles is ook behoorlijk duurder. Gelukkig staat de dollar redelijk gunstig ( € 1,- = $ 1,20). Voor 3 weken zijn we € 5.100,- kwijt wat veel geld is: huis € 500,- per week,  auto € 233,- per week,  vliegtuig € 700,- per persoon en Disney kaarten die niet verlopen en nog jaren zullen werken € 280,- voor een volwassenen en € 240,- voor een kind.

Eenmaal in het huis gaat Steven lekker naar bed en inventariseer ik wat er allemaal in de oranje koffer zit. Poeh, dat moeten we de volgende keer anders doen, want het is best veel. We zijn moe en Michael gaat naar bed. Ik ga ook in bed liggen, maar ben te moe en er is te veel in mijn hoofd om te kunnen slapen. Met mijn ogen dicht lig ik te peinzen als de telefoon gaat. Ze bellen voor de koffer! Hij wordt overgebracht naar Orlando en bij ons bezorgd. Maar ja, wij willen wel graag slapen. Ik overleg dat ik een briefje buiten ophang om aan te geven dat ze de koffer op de veranda neer zullen zetten. Terwijl Michael slaapt zoek ik in de koffer naar mijn etui en een papiertje. Dat valt nog niet mee, maar wat ik vind voldoet. Ik schrijf een briefje en plak het buiten op met een plakbandje, dat gelukkig ook in mijn etui zit. Geregeld en terug naar bed zou je zeggen. Maar zo gemakkelijk gaat dat niet. Ik ben een lichte slaper en wordt wakker van alle geluiden die ik niet ken en dat zijn er momenteel duizenden. Dus lig ik luisterend in mijn bed en ren een paar keer naar de veranda om te kijken of de koffer er al is. Als hij dan eenmaal gebracht wordt mis ik ´m omdat ik toch even in slaap ben gevallen.

Zondag 11 juli 2004

SHOPPEN!!

Als Steven om 07.30 uur wakker wordt is de koffer al gearriveerd en weet ik waarom hij in New York is achtergebleven. Het Buzz Lightyear pistool dat Steven vorig jaar heeft gekregen ligt bovenop. Dat moet een leuke scan gegeven hebben. Nog iets om te leren om volgend jaar anders te doen. Hebben ze de koffer moeten openen om erachter te komen dat het een kinderspeelgoedje is. Maar ja, je moet voorzichtig zijn.

Wij zijn nog erg moe van de vlucht en onze lichamen moeten duidelijk wennen aan het verschil in tijd. We bekijken het huis nu eens goed: drie slaapkamers en twee badkamers. Jammer is wel een beetje dat de huiskamer wat propperig is en je voor het zwembad je tussen de bank en de tafel door moet wrikken. Maar dat is zo verholpen als we alles een beetje naar achteren schuiven.

In de keuken hebben we alles wat we kunnen bedenken. Er is zoveel apparatuur dat we de helft niet eens gebruiken zoals de juicer, het koffiezetapparaat en de elektrische blikopener. Wat wel heerlijk is is de dubbele broodrooster, er kunnen vier sneetjes tegelijk in. Ook de magnetron, de grote Amerikaanse ijskast, de afwasmachine, de wasmachine, de droger en de afval vergruizer zijn apparaten we graag willen gebruiken.

Steven wil dolgraag zwemmen, maar er moeten eerst even boodschappen gedaan worden en we gaan op weg Walmart. Tja, dat is echt een heel stuk rijden. We kennen alleen de Walmart aan de H192 en daarvoor rijden we echt 45 minuten. Zo ver weg zitten we. We moeten toch ook ergens dichterbij zitten? Maar bij Walmart gaat een heerlijke herkenning in. Hier voelen we ons thuis en kunnen we uren doorbrengen. Eerst even ontbijten bij de Mc Donalds, die in de Walmart zit, maar we zijn niet kapot van het ontbijt. Zelfs Steven niet. Dan zoeken we allemaal ons eigen plekje. Michael tussen de zonnebrillen en ik en Steven bij de scrapspullen en het speelgoed. Als onze kar redelijk vol geladen is met van alles en boodschappen gaan we afrekenen en rijden we terug.

Als we terug zijn heeft Steven in 3 seconden zijn zwembroek aan om het zwembad in te gaan. Het is nu een uurtje of 12 en het zonnetje heeft het zwembad al lekker verwarmd. We hadden niet verwacht dat we zoveel plezier zouden hebben van een eigen zwembad. Met alle dagen 35 graden Celsius vanaf de ochtend en 's nachts niet kouder dan 25 graden is het heerlijk om aan het einde van de dag even af te koelen. Wat Steven betreft kan het de hele dag door. Ons waterratje wil wel de hele dag in het zwembad blijven. Het zwembad wordt één keer per week gecheckt en schoongehouden. Steven kan in het ondiepe stuk net staan en zwemt lekker met zijn bandjes om.

Na het zwemmen besluiten we er toch nog even op uit te trekken en rond 13.30 uur gaan we eens bekijken wat ze in de Publix hebben, die wel op 10 minuten afstand van ons huis zit. Gelukkig toch wat winkels dichtbij. Natuurlijk nemen we noodles mee voor in het zwembad. Steven is er helemaal happy mee!

In het huis hebben we geen bereik van de telefoons. Jeetje, waarom hebben we dan een triband gekocht? We zitten te ver weg van een mast en de Amerikanen hebben allemaal een extra antennetje, tja daar hebben we even niet op gerekend. Ik bel met de vaste telefoon naar Nederland om aan te geven dat we goed zijn aangekomen.

Door de warmte breekt vandaag om 16.00 uur het onweer los en het regent heel hard. Geen zwembad meer dus.

We zijn alle drie moe en hebben niet heel veel puf meer om iets leuks te gaan doen. We besluiten lekker te gaan eten bij Ponderosa. Een restaurant waar je in eerste instantie besteld welk vlees of vis je wilt eten en vervolgens alles verder bij het buffet gaat halen. Het vlees wordt dan gebracht en alles wat je erbij wil kan je bij het buffet halen. Daar hebben je keuze uit groente, aardappels, macaroni, rauwkost en wat je maar kan bedenken. Maar er is ook een dessertbuffet en je kan zoveel eten als je wilt. Omdat het vaak even duurt voordat je vlees er is moet je je een beetje beperken. Wij Nederlanders zijn niet gewend om heel veel te eten en willen wel graag nog plek hebben voor het hoofdgerecht. Natuurlijk nemen Steven en ik samen een portie garnalen. Daar zijn wij dol op. Na het eten krijgt Steven dan ook een lekker ijsje, zelf getapt! en neemt hij voor mama een koekje mee.

Om 19.00 uur sluiten onze oogjes vandaag na een lekker rommeldagje.   

Maandag 12 juli 2004

Alvast even de Disney-sfeer proeven

Zoals we de jetlag na de vakantie hebben is het altijd even wennen aan het begin van de vakantie. De zes uur tijdverschil zorgt ervoor dat je lekker vroeg wakker bent, want voor jou is het al erg laat en heb je uitgeslapen. Hahaha, zo voelt het alleen niet. We zijn dus lekker vroeg vandaag en om 05.30 uur zitten we met z'n tweeën aan het ontbijt. Michael ligt nog lekker in bed. Die maken we wakker om 08.00 uur en beginnen aan het ochtendritueel. Lekker douchen en aankleden en boodschappen bij Publix doen.

Vandaag gaan we wel iets ondernemen en we gaan meteen maar een Disney-sfeertje proeven in MGM. Om 9.20 uur gaan we op weg en vergeten natuurlijk de kaartjes. Dus omkeren maar weer! Zo komen we om 10. 30 uur bij MGM aan. We hebben geen haast en we zien wel waar we uitkomen. Bij binnenkomst lopen we lekker door naar het kinderstuk aan de rechterkant en gaan in de rij staan voor Playhouse Disney. Hier zie je de figuren van het Disney kanaal in levende lijve zoals "De bruine beer in het blauwe huis", "Rolie Polie Olie" en natuurlijk Poeh en vriendjes. Door het tekort aan slaap heeft Steven een heerlijke dwarse bui, niets is goed en alles is huilen. Michael houdt hem even stevig tegen zich aan en dat valt niet mee in de rij en bij deze temperaturen. Het helpt wel. Na een hevige snikbui verandert het jongetje weer in een rustig mannetje. Af en toe heeft hij dit zo verschrikkelijk nodig.

Omdat we wat later zijn is de rij ook wat langer, maar nog prima te doen. Eenmaal binnen zoeken we een lekker plekje op de grond in de vlakken en wachten op de show. Steven geniet, vooral van alle bellen die langs komen vliegen, maar ook van de Disney figuren die hij van tv kent en nu in het echt mag zien. Je krijgt wel een houten kont zeg van al dat zitten op de grond, zeker met een klein jongetje op schoot.

Natuurlijk lopen we daarna bij Ariel naar binnen. Deze show slaan we echt nooit over. Het verhaal van Ariel is voor Steven heilig. We lezen het dagelijks voor, hij kijkt de video vaak en dus gaan we het verhaal nu zien met levende mensen en poppen. Een mooi schouwspel waar je in meegenomen wordt naar de onderwater wereld. We genieten er met z'n drieën van. Ook het laatste onderdeel op het plein wordt natuurlijk gedaan. Zoals elk jaar gaan we een Disney Character tekenen en kijkt Steven mee over onze schouders. Dit jaar tekenen we Stitch. De tekening wordt in stukjes voorgedaan en jij volgt. Dan merk je pas dat de Disney figuren toch behoorlijk complex in elkaar zitten. Maar ze lukken weer aardig en wij zijn blij.

We lopen verder en Steven gaat nog even op bezoek bij Mickey, de tovenaar en heeft daar verschrikkelijk veel plezier. Voordat we naar de 3D voorstelling van The Muppets gaan spettert Steven heerlijk bij de fontein voor het theater. Het is warm en hij houdt zo verschrikkelijk veel van water, dat dit echt genieten is. Dan krijgen we onze brilletjes en bekijken de Muppetfilm, waar het altijd een verschrikkelijke chaos is. De twee oude mannetjes zijn er in het echt.

Dan komt het hoogtepunt van de dag. Het bezoekje aan Buzz waar Steven zo graag naartoe wil. Achter het Theater van de Muppets staan ze dan: Buzz, Woody en Jesse en dat zijn Stevens idolen. Samen met Michael wacht hij 'geduldig' in de rij en mag ze eindelijk van dichtbij zien en met ze op de foto.

Ondertussen is het echt heel erg druk geworden. De wachtrijen worden super lang en we hebben moeite om Steven te volgen op de playground van 'Honey, I shrunk the kids'. We besluiten om wat te gaan eten en vervolgens wat te shoppen. Natuurlijk vind ik hier een winkeltje met onwijs leuke scrapbookspullen en kan ik het niet laten om toch wat mee te nemen.

We wandelen nog wat door het park en gaan om 17.00 uur toch maar weer huiswaarts via de I4 om daar een heerlijke duik te nemen in het koele water van ons zwembad. We spetteren wat af met z'n drietjes.

Na een boterhammetje is het dan toch echt bedtijd voor ons 4-jarige jongetje en om 19.45 uur gaat hij lekker slapen. Michael gaat nog even wat boodschapjes doen bij Publix. Hij vindt het hier zo heerlijk om ´s avonds nog even te winkelen. Die optie hebben we in Nederland niet. Lekker weer en winkels langer open is voor ons wel een optie! Ik probeer mijn ogen nog even open te houden voor mijn programma `7th Heaven´, maar de luiken klappen toch dicht om 21.00 uur.  

Dinsdag 13 juli 2004

Disney, it is!

Ook vandaag gaan de oogjes van Steven weer om 05.00 uur open, maar we proberen het te rekken tot 07.00 uur zodat we een beetje in een ritme gaan raken. Dan gaan we lekker boterhammetjes eten en aankleden.

Vandaag staat Magic Kingdom op het programma en daar willen we toch wel vroeg zijn zodat we de grote drukte een beetje kunnen ontlopen, dus rijden we om 08.30 uur naar Disney. Magic Kingdom heeft zijn parkeerplaats ver buiten het park liggen en als je je auto hebt geparkeerd kan je kiezen of je met de boot of met de monorail naar het park gaat. De grootste groep mensen kiest voor de monorail omdat deze sneller gaat en zo ook wij. Met de monorail kom je ook door één van de hotels van Disney en kan je het ontbijt met Disney figuren aanschouwen.

Als we om 09.00 uur in het park aankomen gaan we natuurlijk meteen naar Tomorrowland naar Buzz. Dit is echt de meest geliefde attractie van Steven. Een draaiend karretje waar je in blacklight schiet op alles wat met Buzz LightYear te maken heeft. Je moet zo´n hoog mogelijke score proberen te halen. Michael en Steven vinden dit eindeloos en ik mag in het midden zitten om het karretje te besturen.

Aangezien we tot nu toe altijd buiten het seizoen gingen zijn we niet gewend aan de drukte en de lange wachtrijen in het hoogseizoen. Het scheelt echt aanzienlijk of je in juli bent of in augustus. Dat betekent ook dat je er langer over doet om het park door te komen en de attracties te doen. We zien wel waar we gaan uitkomen. We vervolgen onze weg naar Toontown waar de huizen van Mickey en Minnie staan. Deze huizen worden door Steven van binnen grondig bekeken en alle knopjes worden ingedrukt. Vooral de keuken van Minnie is interessant met alle geluiden en bewegende delen. Tussen de huizen is een winkel met daarachter plekken waar je met characters op de foto kan. Ook deze optie wordt niet overgeslagen en Steven kiest om met Assepoester en de muizen op de foto te gaan en natuurlijk ook met Mickey!

Om 12.00 uur zit Steven er volledig doorheen en zijn de huilbuien niet meer te stoppen. Daarbij moet ik ook aangeven dat de wachttijden opgelopen zijn tot minimaal één uur en de temperatuur voelt als ver boven de 35 graden Celsius. We lopen nog wat door het park en besluiten rond 13.00 uur terug te gaan naar het huis, waar Steven lekker naar bed gaat. Maar meneer is nu weer helemaal blij en slapen is er niet bij. Hij wil lekker spelen.

Dan houden we het maar bij wat uitrusten en gaan wat later op de dag nog even naar Walmart om nog wat uitgebreider te kijken dan de eerste dag. Natuurlijk kan ik de leuke scrapspulletjes niet laten liggen en vinden Michael en Steven ook wat van hun gading.

Vandaag gaan we eten bij Sizzler, wat ongeveer eenzelfde concept heeft als Ponderosa. Ik bestel samen met Steven 'shrimps, all you can eat' en kom bij mijn eerste bord nog niet tot de helft van de garnalen. Jeetje, wat verwachten die Amerikanen van mij? Maar het is wel lekker en we genieten van ons eten.

Als we terugkomen is het al bedtijd voor Steven en hij ligt er om 20.00 uur in om voorgelezen te worden.

Zelf maken we wij het ook niet heel laat.

Woensdag 14 juli 2004

Afkoelen....

Steven houdt verschrikkelijk veel van zwemmen en vandaag staat dan ook één van de zwemparken van Disney op het programma. We gaan naar Typhoon Lagoon. Ook nu gaan we vroeg weg om een schaduwplekje te hebben. In het park zijn de schaduwplekjes spaarzaam en wij hebben er echt eentje nodig om er niet de rest van de vakantie als kreeftjes uit te zien.

Dus om 08.30 uur op weg dan maar en om 09.00 uur zijn we er. Aangezien dan het park precies open gaat veroveren wij een paar ligstoelen onder een afdek op het kinderdeel, Ketchakiddee Creek. Vlak naast de baan met de banden, die Steven wel 30 keer achter elkaar kan doen. Dit stuk is prima voor Steven en hier amuseert hij zich super. Van de glijbaan naar de schieters en weer naar de bandenbaan. Natuurlijk doen we tussendoor ook het golfslagbad en de lazy river, waar we een leuke foto van ons drietjes laten maken. Zoals altijd in zwemparken verlaten we het park als het echt warm begint te worden en de zonnestralen meer gaan branden. Voordat we weggaan krijgt Steven nog een hele mooie tattoo van Stitch op zijn arm en hij is er reuze trots op.

Het is 13.00 uur en we hebben ons prima vermaakt voor 4 uurtjes. Na de foto gekocht te hebben kleden we ons aan voor het middagprogramma, waar shoppen voor staat. We gaan naar de Florida Mall. Maar eerst mag ik nog even shoppen in ´The ScrapbookBoutique and More`die vlak naast de Mall ligt. Een echte scrapbookwinkel. Ik koop er lekker veel tijdschriften om inspiratie uit op te doen en loop met een glimlach door de winkel. Wat een eindeloze winkel is dit!!

Dan rijden we door naar de Florida Mall en brengen een bezoekje aan de Playmobil winkel waar Steven lekker kan spelen en we kijken of ze nog leuke aanbiedingen hebben. Na een rondje Florida Mall en een aantal winkels bekeken te hebben gaan we heerlijk uit eten in de foodcourt. Helemaal super deze grote ruimte met tafels en alle winkeltjes eromheen. Iedereen kan eten wat hij lekker vindt. Michael is gek op de Philly Cheese Steak met de Lemonade die ze hier hebben en ik zoek weer wat lekkers met rijst en groenten uit. Steven eet frietjes, die bij de steak komen. Wat een uitvinding van die Amerikanen.

Rond 18.00 uur zijn we weer terug bij het huis en kunnen we de dag lekker afsluiten door ......weer te gaan zwemmen. Hij voelt zich zo thuis in het zwembad en geniet dan ook met volle teugen. Na al deze bezigheden vandaag is Steven moe en ligt om 19.00 uur in zijn bedje.

Ik bel Darlene nog even om onze afspraak bij het honkbal te bespreken.

Donderdag 15 juli 2004

Heel veel dino's!

We hebben een heerlijke ochtend met z'n drietjes. Michael doet de was en smeert brood en Steven plonst nog lekker even in het zwembad. Dat is genieten!

Om 9.00 uur rijden we weg om Animal Kingdom te bezoeken en er hangt nu al een drukkende warmte. Dit park is het derde van de vier Disney parken, dus nog eentje te gaan. Naast de vier parken zijn er ook nog twee waterparken waar we er deze vakantie ook al eentje van bezocht hebben.

We doen lekker rustig aan in deze hitte en starten met de 'bugs' in de 'Tree of Life'. Deze 4D film gaat over alle beestjes die je zo'n beetje in het bos tegenkomt. Naast dat je ze in 3D ziet , ruik je ze en voel je ze onder je billen langs lopen. Een super gewaarwording. We zien er supercute uit met onze 3D bugs-brillen op.

Dan lopen we lekker rustig aan naar Dinoland U.S.A. waar Steven heerlijk in het zand speelt en dino's probeert op te graven. Natuurlijk is het speelterrein, The boneyard, ook uitgerust met klimtoestellen en glijbanen. Dus het speel plezier is hier echt verzekerd. Jammer dat er zo weinig zitjes zijn voor papa's en mama's (in de schaduw).

Michael en Steven maken samen een ritje in de Tricera Top Spin. Dino's die rond draaien en omhoog en omlaag gaan. Een leuke kinderattractie waar beiden van genieten. Maar dat genieten zet Michael nog even alleen voort in de Primeval Whirl, een achtbaan waar de karretjes alleen maar draaien en hard naar beneden gaan. Steven haalt de 1,22 meter nog niet die hiervoor staat en dat is maar goed ook, want als je echt ziek wilt worden moet je deze attractie echt gaan doen. Ik houd van hoog en hard, maar sta niet in de rij voor deze attractie. Daarentegen geniet Michael met volle teugen.

En wast is dinoland zonder dino's. We bekijken alle dino's in het dinobos en het mooie voor de kinderen is dat alle dino's beklimbaar zijn. En dat wordt dan ook meteen geprobeerd door Steven. Michael knuffelt de grote planteneter nog even.

De attractie Dinosaur moeten we nog even overslaan omdat hij wat eng is voor Steven en Steven ook nog niet voldoet aan de minimale lengte. Michael doet deze ook maar even in z'n uppie, want hij blijft leuk om te doen. Je gaat met een karretje 65 miljoen jaar terug de tijd in en passeert in het half donker allerlei enge dino's die soms echt boven je wagentje hangen. Deze rit is heel spannend en soms eng.

Vanuit Dinoland lopen we weer terug naar het midden en gaan nogmaals de bugs doen, die blijft leuk.

Dan gaat het flitsen en rommelen en besluiten we de lol ergens binnen voort te zetten. Zo rijden we dus om 13.00 uur door naar de Premium Outlets en winkelen de rest van de middag.

Deze heerlijke dag wordt afgesloten met een lekker etentje bij Ponderosa om een uurtje of vijf en om 18.00 uur rijden we terug naar het huis. Daar gaat Steven weer lekker zwemmen, want dat is nog steeds het leukste onderdeel van de dag.

's Avonds belt Darlene nog. De afspraak die we op zondag hebben staan gaat niet door. Jammer!

Vrijdag 16 juli 2004

Ontbijten met Goofy!

Jeetje, wat gaat de tijd snel. We zijn hier nu al weer een hele week.

Vanmorgen hebben we een extra leuke start. We gaan ontbijten met Disney figuren en Steven is er echt helemaal klaar voor. Om 6.30 uur staat hij al naast zijn bed. Dat komt op zich wel goed uit, want me moeten vroeg weg en om 7.30 uur gaan we naar het Beach Resort bij Epcot. Dat is een minder druk hotel dan het Continental bij Magic Kingdom en dat trekt ons wel. Vorig jaar waren we eigenlijk net wat te laat en dat werd niet erg op prijs gesteld omdat dat de doorloop stopt. Dus zijn we dit jaar meer dan op tijd.

Om 8.40 uur mogen we ontbijten. Niet alleen de Disney figuren zijn geweldig, maar het is ook helemaal super om je eigen ontbijt te mogen samenstellen bij een buffet en Steven heeft de donuts dan ook al snel gevonden. Knabbel en Babbel komen langs, maar Ook Goofy en Minnie zijn van de partij. En natuurlijk moet je met allemaal even op de foto. Eten komt op de tweede plaats. Dit was weer een geweldige start van de dag en we zetten de dag voort in Epcot, waar we nu toch al bijna zijn.

Het druppelt een beetje, maar wij zijn voorbereid op een regenbui. Het is alleen lekkerder als het zonnetje hoog aan de hemel staat. We starten met de landen bij Canada, waar Steven natuurlijk meteen gaat kleuren. Elk land heeft een kinderhoekje waar gekleurd kan worden. Je krijgt een masker op een stok en mag het masker kleuren. Bij elk land komt er een stempel op en een papieren momento aan, die het land kenmerkt. Een geweldige tijdsbesteding voor kinderen. Bij Engeland moet natuurlijk ook even met Thomas de trein gespeeld worden. Dat is misschien nog wel veel leuker dan kleuren. Teigetje is er ook en die is leuk. Geduldig wachten we even voor Steven met Teigetje op de foto mag. Ondertussen heeft papa buiten zijn eigen vertier gevonden. Hij doet mee met een straatoptreden. We zien nog net zijn finale.

In Frankrijk is het al weer tijd voor een broodje en natuurlijk blijven we in stijl met croissantjes. Maar als we bij Marokko aangekomen zijn heeft Steven het gehad. Hij is moe en hij belandt in een super huilbui. Dit is het signaal dat we gaan stoppen vandaag. Het is 13.00 uur en we lopen de landen nog even uit om naar de uitgang te komen. Natuurlijk zijn we net in het midden en moeten we om het meer heen. Ondertussen moeten we wel nog even schuilen omdat de bui nu echt heeft doorgezet.

Als we rond 14.30 uur weer terug zijn gaat Steven lekker even naar bed en dat doet hem goed. Als hij om 16.30 uur weer uit zijn bedje komt mag hij lekker gaan zwemmen. Maar het wordt geen lange dag meer. Na het zwemmen nog even lekker in het bad en om 19.00 uur heerlijk naar bed.

Zaterdag 17 juli 2004

Vulkaangolf

Na al die drukke dagen nemen we een dagje rust. Maar de hele dag in het huis is wat te rustig voor ons. Dus we doen wat kleine dingetjes. Na een heerlijk rustig ochtendje gaan we om 11.00 uur naar International Drive, daar is een vulkaan golf en die lijkt ons wel spannend. Daarnaast hebben we een coupon voor korting gevonden.

Ondanks dat het nog niet op het heetst van de dag is is het erg warm en besluiten we na 1 court (rondje) te stoppen. De temperatuur is nog niet zo hoog, maar de luchtvochtigheid wel en dat geeft het gevoel alsof het 103 graden Fahrenheid is (= 40 graden Celsius).

We rijden vervolgens de International Drive verder af naar Belz Outlets en wandelen daar gezellig door wat winkels heen. We kiezen voor Levi's en Oshkosh en natuurlijk slaan we de draaimolen niet over.

Rond 16.00 uur rijden we terug en shoppen nog even door in Walmart. Onze favoriete winkel waar we uren kunnen door brengen. Dat lukt ons vandaag dus ook met gemak. Het is dat Steven het na twee uur genoeg vindt, maar anders hadden we nu nog door de gangpaden geslenterd. Ach, maar goed ook dat we gestopt worden, want al dat geslenter is erg slecht voor de portemonnee.

Om 18.30 uur zijn we terug in het huis en gaan lekker eten en zwemmen. Dit was werkelijk een zeer ontspannen dag.

Zondag 18 juli 2004

To infinity.......and beyond!

Er is alweer een week voorbij. Wat gaat de tijd toch snel. Gelukkig hebben we wel veel plezier! Eigenlijk zouden we vandaag een afspraak hebben met Darlene, maar dat gaat niet door en ze belooft vanavond te bellen voor een nieuwe afspraak.

Ook vandaag doen we heerlijk rustig aan. Zo'n lekkere rustige ochtend, waar iedereen zijn ding doet, is echt vakantie hebben. Om elf uur zijn we allemaal klaar om naar Down Town Disney te gaan. We gaan eens kijken wat Disney Quest inhoud en dat gaat om half twaalf open. We parkeren dit keer aan de andere kant van Down Town Disney, West Side. Daar zijn we gelijk goed en we wachten netjes in de rij tot Disney Quest open gaat. Dit interactieve spelletjesgebeuren kunnen we ook op onze kaarten doen. Nu hebben we één keer zwempark minder en zijn we één keer Disney Quest rijker.

Disney Quest is vijf verdiepingen interactieve games, Electronic Disney innovation and imagination. Helemaal favoriet bij Michael en Steven. Steven is voor veel games nog wat te klein, maar vindt het prima om zich bezig te houden met een aantal kermisattrakties. We eten een lekker broodje en vermaken ons zo'n drie uur.

Natuurlijk slaan we de winkels in Down Town Disney niet over en gaan richting Marketplace. De mega Disney winkel is echt machtig mooi. Ze hebben echt alles van Disney en ook scrapbookspullen. Wat wil een mens nog meer. Steven vindt vooral de Disneyfilmpjes leuk en vindt een heerlijk plekje om tv te kijken.

Maar ook een mister Potatoehead in elkaar knutselen is een favoriet en dat mag Steven in de speelgoedwinkel "Once upon a toy". Deze geweldige speelgoedwinkel houdt iedereen bezig, zelfs volwassenen. Er zijn veel soorten speelgoed en veel kan geprobeerd worden. Boven je hoofd rijdt een treintje met verschillende Disney figuren. Kortom een winkel waar je zelf weer kind wordt.

Alle Disney winkels vereren we met een kijkje en rond vijf uur gaan we moe maar voldaan weer terug naar het huis. Natuurlijk maken we even een stop bij Publix om wat te eten te halen.

Misschien is het voor Steven een beetje veel geweest vandaag. Hij geeft alles over om 23.30 uur en we hebben een redelijk gebroken nacht.

Maandag 19 juli 2004

Stars and Stripes

Het weer is echt omgeslagen. Het stortregent als we op staan. Vandaag gaan we naar St. Petersburg voor het honkbal. Vanochtend gaat niets vanzelf en we zijn aardig moe, maar het belooft een gezellige dag te worden en we gaan vol goede moed om 9.00 uur op pad.

Het blijft de hele reis regenen en als het hier regent, dan regent het ook echt. Soms is het zelfs moeilijk om de weg te zien en het is een zware rit voor Michael. Toch gaat het allemaal heel voorspoedig en staan we om 11.00 uur al in de regen op de parkeerplaats van het hotel. Natuurlijk zijn we veel te vroeg om in te checken en we vragen ons af wat we kunnen doen op deze natte dag.

Op het lijstje staat de Scrapbookwinkel Whim so Doodle op 4th North Street N. Dat is niet zo ver van het hotel en we besluiten hier onze tijd door te brengen. Geweldig, wat een winkel! Het is niet zo groot en deze winkel heeft vele doorgangen en hoeken en overal waar je kijkt staat wel wat. Zelfs Michael wordt enthousiast en loopt ook de hele winkel door. Steven plant zich bij de ingang op de grond met zijn DS en vindt alles wel goed. Het is smullen om door de winkel te lopen en te bekijken wat er hier allemaal verkocht wordt. We draaien meerdere rondjes om onszelf om niets te missen. $50,- lichter en volledig voldaan stappen we een uur later de winkel uit. Het is nu iets na twaalven en we hebben nu wel de mogelijkheid om in te checken.

We hebben een hotel op 2nd Ave N vlakbij de pier. The Historic Colonial Inn &Spa. De spa hebben we niet kunnen vinden in het hotel. De kamers zijn sober, maar netjes en we hebben Nickelodeon op de tv en daar smacht Steven naar omdat het in het huis in Orlando niet op de kabel zit. Vlak nadat we binnen zijn ploft Steven dan ook op het bed om zijn geliefde programma's te bekijken.

Ondertussen maakt Michael zich klaar om naar Tropicana Field te gaan om een honkbalwedstrijd te zien. Ook het stadion is niet ver rijden. Dit hotel heeft een perfecte ligging. Om 13.45 uur gaat Michael naar de honkbalwedstrijd. Steven kijkt nog even lekker tv en dan gaan ook wij nog even aan de wandel. Ons doel is de pier.

Om 14.30 uur wandelen we samen naar de pier. Ondertussen is het bijna gestopt met regenen zodat we heerlijk kunnen kijken naar alles wat we tegenkomen. Op de pier kijken we eerst wat winkels en gaan dan naar het aquarium. Het is een klein aquarium en het entreegeld is ook maar 3 dollar, maar het is zeer onderhoudend. Steven is zeer onder de indruk van de horse shoe crab. Nadat hij nog even heeft geposeerd voor een machtige haai gaan we eens kijken waar we kunnen eten. Vorig jaar was er nog een grote foodcourt waar veel keuze was, maar blijkbaar was het niet rendabel want er zijn nog maar twee winkeltjes. We bekijken nog even de restaurants op de 3e verdieping, maar die zien er wel heel erg chique uit en dat is niet helemaal ons doel.

Uiteindelijk kiezen we voor het restaurant Cha Cha op de vijfde etage waar Steven kiest voor een hamburger en ik voor een biefstuk met gefrituurde uienringen. Een heel geslaagd diner. Tijdens het eten valt het buiten met bakken uit de hemel. We hebben vandaag een goede timing en hopelijk is Michael ook al binnen in het stadion.

Als we ons eten op hebben breekt net het zonnetje door en gaan we buiten kijken op de vijfde verdieping. Je hebt er schitterend uitzicht over zee en over St. Petersburg. Maar daar heeft Steven geen interesse in. De plassen die zijn blijven liggen na de regenbui zijn veel spannender en Steven rent hard met zijn sandaaltjes door de plassen heen en weer.

Uitgerend gaan we met de buitenlift weer naar beneden. Daar is een verhoging van waaraf je pelikanen kan voeren tegen betaling. vijf dollar voor 10 vissen. De pelikanen weten dat en staan in grote getallen te wachten op een lekker hapje. Bij voorbaat is Steven heel vastberaden om de pelikanen te voeren, maar eenmaal op de verhoging heeft hij toch wel zijn bedenkingen en staat met de visjes in zijn handjes te bedenken wat hij zal doen. Dan besluit hij de vissen naar achteren te gooien, want daar staan geen pelikanen en doet dat in een razend tempo zodat hij ze maar weer kwijt is. Natuurlijk zwermen de pelikanen met net zo'n vaart achter die visjes aan. En wij hebben zoveel plezier om de stunt die dit kleine jongetje uit haalt. Hij moet er zelf ook wel om lachen.

Op de terugweg naar het hotel komen we wat eekhoorntjes tegen. Die moeten we natuurlijk ook voeren en ons laatste broodje wordt tot het laatste kruimeltje weggegeven. En lekker dat ze het vinden!

We hebben een leuke middag gehad en zijn om 17.45 uur weer terug op de kamer. Daar ligt nog een grote klus op ons te wachten. Steven heeft een hele grote Bionicle gekocht en die is nog niet in elkaar gezet. We spreiden de grote hoeveelheid zakjes uit op het bed en starten met de eerste. Het is een heel werk, maar we klaren het en om 19.00 uur kan Steven met zijn Bionicle spelen.

Na nog een uurtje tv is het toch wel erg bedtijd voor Steven en om 20.30 uur gaat het licht uit. Michael komt om 23.00 uur terug en heeft ook een hele mooie avond gehad.

Dinsdag 20 juli 2004

NewYork Yankees

Voor ons doen worden we laat wakker om 8.30 uur en we gaan snel douchen zodat we lekker kunnen ontbijten. Het ontbijt blijkt een klein tafeltje in de hal te zijn waarop een kan waterige koffie staat waarnaast wat sponzige cakejes liggen. Echt ons idee van een lekker ontbijtje! Rare mensen die Amerikanen....

Dat wordt dus uitwijken voor een ontbijtje en we gaan op onderzoek uit aan de overkant van de straat. Gelukkig vinden we een restaurant waar ze een prima ontbijt serveren. Jammer genoeg is Steven moe en dus dwars en loopt het ontbijt minder soepel dan we zouden willen.

Na het ontbijt hebben we nog wat tijd over en lopen tussen de druppels door wat rond in de omgeving.

In de hotelkamer hebben wij ons al voorbereid op de wedstrijd. Steven en Michael zijn beiden in honkbaltenue gestoken en Steven heeft het afgemaakt met mooie tatoos van de Rays op zijn armen. We zijn er klaar voor en vertrekken om 10.15 uur naar het honkbalstadion Tropicana. Weer hebben we een aardige timing want het is weer harder gaan regenen en het stort weer letterlijk omlaag. We besluiten dan ook maar om in de auto te blijven zitten.

Om 11.45 uur zien we Darlene, Jack en Matt aankomen en ook zij blijven in de auto zitten vanwege de regen. Als het om 12.10 uur wat minder hard gaat regenen wagen we het om de auto uit te gaan. Maar we staan op een grasveld wat door de regen is omgetoverd in een modderpoel. Bij het uitstappen veranderen mijn mooie witte gympen dan ook meteen in zwarte zompige klompjes.

Samen met de Goodmans lopen we naar binnen. Zij bemannen de invalidenplaatsen bovenaan de tribune en wij zitten halverwege de tribune. Darlene komt even gezellig bij ons zitten om bij te praten. Wachtend voordat de wedstrijd begint halen we bolletjes ijs voor Steven. Hij is gek op Dippin' Dots in de smaak rainbow (waterijs). Maar zoals gewoonlijk neemt hij te grote happen en komt het ijs koud binnen in zijn hoofd.

De wedstrijd begint om 14.15 uur en op onze plekken kunnen we de wedstrijd prima zien. Maar een honkbalwedstrijd duurt lang en voor een jongetje van 4 is dat eigenlijk te lang. Steven snapt wel wat honkbalregels, maar heeft nog geen rust om lang te blijven kijken. De wedstrijd eindigt met een score van 2-4. De NY Yankees winnen van de Devil Rays. Het is een heel gemoedelijk publiek dat naast elkaar zit en juicht voor hun eigen team.

Wat het goed maakt voor Steven is de honkenloop. Michael gaat voor het einde van de wedstrijd in de meterslange rij staan van kindertjes die over de honken willen rennen. Dit mag alleen bij een middagwedstrijd en de kinderen beginnen op het tweede honk met rennen tot ze weer op de thuisplaat zijn en zeg nou zelf: wie wil dat nu niet? Steven rent de longen uit zijn lijf en is eigenlijk niet te fotograferen omdat hij zo hard rent. Bij de thuisplaat vangt papa hem weer op en lopen ze samen het veld af.

We spreken met Darlene af dat we deze week elkaar nog eens zullen ontmoeten en zullen haar telefoontje afwachten en dan nemen we voor nu afscheid.

Iedereen gaat nu tegelijk weg en het is een drukte van belang om de parkeerplaats af te komen. Om 18.00 uur rijden we de parkeerplaats af en we zijn om 19.30 uur weer terug in Orlando in het huis.

Het is een hele leuke en gezellige dag geweest met veel indrukken, maar nu zijn we dan toch echt gesloopt en liggen vroeg in bed na het eten van een boterhammetje.

Woensdag 21 juli 2004

Time Out!

Na deze gezellige en vermoeiende dagen doen we het weer een dag heerlijk rustig aan en vullen de morgen met lezen, tv kijken, folders doorlezen, met Steven spelen en natuurlijk een duik in het zwembad.

Heerlijk zo'n relaxdagje, maar zoals altijd willen we aan het einde van de dag toch graag wat actiefs doen en we verplaatsen ons om 15.00 uur naar een mini golfbaan. Dit keer proberen de Bonanzagolf. Het blauwe water komt ons al tegemoet als we aankomen. Het is nog steeds erg warm en we besluiten maar één course te doen. Deze golf is niet zo leuk. De banen zijn voornamelijk recht en er is nergens beschutting. We staan 9 holes recht in het zonnetje en komen allemaal met een heel rood hoofd van de course af. Dit is echt geen aanrader en is dan ook eenmalig.

We koelen wat af in de winkel die erbij hoort en gaan lekker de airco in de auto in. We willen toch nog wat leuks doen. The Fleamarket is het volgende doel. Hier zijn we nog nooit geweest en gaan maar eens kijken wat al deze kraampjes te bieden hebben. Maar om heel eerlijk te zijn hebben we niets nodig wat hier wordt aangeboden en gaan we ook weer met lege handen weg.

Ondertussen is het al 17.30 en besluiten we om lekker wat te gaan eten bij Ponderosa. Hier hebben ze een buffet waar je zelf je sides kan kiezen. Alleen het vlees en drinken kies je bij de kassa en dat kan je aanvullen met van alles van het buffet. Steven vindt het ook erg lekker en is helemaal in zijn sas met het toetje. Je mag hier zelf je ijsjes tappen en dat is natuurlijk grote lol en erg lekker!

Na het eten nog even een rondje Walmart en om 19.45 uur draaien we weer de oprit van het huis op.

Darlene belt vanavond nog op om een afspraak te maken en we gaan samen morgen naar Tarpon Springs. Gezellig! Dat wordt wel weer vroeg vertrekken.

Donderdag 22 juli 2004

Griekenland!

We zijn al weer over de helft van onze vakantie. Wat gaat de tijd toch snel en we hebben nog zoveel te doen. Maar vandaag gaan we gezellig op pad met de familie Goodman. Het is nog een stukje rijden, dus we hebben vandaag weer een vroeg start.

We hebben afgesproken in Tarpon Springs. Dit is een plaatsje aan de kust waar alle Grieken zich gevestigd hebben. Een klein Griekenland dus in Florida en we zijn zeer benieuwd of we hier ook de sfeer van Griekenland zullen proeven. We hebben afgesproken om om 11.00 uur bij de Sponge Exchange te zijn en gokken dat het zo'n twee uur rijden is. Dus rijden we om 9.00 uur weg.

Precies om 11.00 uur komen we aan in Tarpon Springs bij de Sponge Exchange en vinden een parkeerplaats. Maar geen spoor van de familie Goodman. We settelen ons op een bankje op de stoep en proberen de Griekse sfeer te vinden. De uithangborden hebben wel Griekse letters en de gebouwen zijn in wit met blauw, maar de gigantisch brede stoepen doen ons niet aan Griekenland denken. Dit is duidelijk de Amerikaanse versie van Griekenland. Natuurlijk maken we wel wat leuke foto's.

Om 11.30 uur signaleren wij de auto van de Goodmans en ze zijn met z'n drieën. Ook Jack is meegekomen. Ze hadden nog een telefoontje van Heather gehad en zijn om die reden wat later vertrokken. Maar ze zijn er en onze dag kan beginnen.

Het is lunchtijd en we laten ons leiden naar een restaurant dat Hellas heet. Ook daar merken we dat het eten de Amerikaanse variant is van het Griekse eten. Het heet hetzelfde, maar de smaak heeft niets met Griekenland te maken. Maar dat weten die Amerikanen toch niet en die vinden het lekker zo. Voor het eten wisselen we cadeautjes uit en natuurlijk hebben wij drop, Haagse hopjes en kaas bij ons. Een tafel verdrop zit een gezelschap met paarse kleren en rode hoedjes. Het blijkt de "Red Hat Society" te zijn. Het zijn vrouwen die gezellig samen zijn en paarse kleren en rode hoeden dragen. Er is geen doelstelling, geen politiek, geen religie of wat maar ook. Het gaat om plezier en vriendschap na je vijftigste. Vrouwen van middelbare leeftijd raken er aan gewend niet meer op te vallen, onzichtbaar te zijn, daar hebben ze geen zin in. Je uit te dossen in felgekleurde en soms bizarre kleren, biedt je de gelegenheid om je persoonlijkheid en je speelse geest de ruimte te geven. Het is een leuk gezicht en we hebben er wel eens van gehoord maar hebben het nog nooit gezien.

Steven speelt op zijn DS aangemoedigd door Matt en wij kletsen gezellig en praten het jaar bij. Jack is ook zeer gesprekelijk en we hebben een prima middag. Na het eten vragen we ons af wat we verder nog kunnen doen en we besluiten de trolley te proberen. Zelf Jack gaat mee. Met de trolley rijden we door heel Tarpon Springs en wij houden wel van sight seeen. We komen veel mooie gekleurde houten huizen tegen. Heel karakteristiek! En met een half uur zijn we weer terug op de plaats van bestemming en besluiten we samen de Sponge Exchange nog door te lopen. Jack houdt het voor gezien en neemt plaats in de auto met airco en radio aan.

We lopen door de winkels van de Sponge Exchange en als we in de Swarovsky winkel zijn, Darlene's meest favoriete winkel, belt de hartsvriendin van Darlene Linda. Ik krijg haar ook even aan de telefoon, maar weet eigenlijk niet goed wat ik moet zeggen. Ze is heel aardig en heeft een zachte stem.

Natuurlijk kunnen we de dag niet afsluiten zonder ijsje en vooral Steven geniet hier zichtbaar van. Ondertussen bespreken we onze relatie en Darlene geeft aan dat ze graag weer een keer naar Orlando komt. Dat zou gezellig zijn! Het is 16.00 uur en we sluiten de dag af met hugs en gaan vervolgens onze eigen weg. Het is een leuke en gezellige dag geweest en we hebben genoten van de gemoedelijke sfeer in het Griekse stadje. Zeker een aanrader!

Als we om 18.00 uur weer terug zijn in het huis gaan we lekker nog even zwemmen en daarna lekker wat eten.

Vrijdag 23 juli 2004

Plons!

Ondanks de drukke dagen die we hebben gehad hebben we wel zin in een Disneypark. We gaan Epcot lekker afmaken. We vertrekken om 9.30 uur en starten vandaag bij Epcot aan de andere kant van het park. Dan kom je als eerste The Sea tegen. Natuurlijk gaan we Nemo kijken en zoeken ook naar zijn vriendjes. Buiten zien we Nemo ook en Steven wil graag met 'm op de foto.

Maar er loopt ook een soort koraal en die beweegt en dat vindt Steven toch raar. Telkens als Steven een paar passen zet gaat ook de koraal vooruit. Best een beetje eng als je vier bent. Maar ook wel heel interessant.

Wat de landen betreft willen we verder waar we gebleven zijn en steken het water over met de boot en laten ons vervoeren naar Marokko. Daar waren we vorige week. Via Marokko gaan we naar Italië en dan naar Amerika.

De fontein bij Amerika lokt verschrikkelijk en Steven balanceert over de rand van de fontein. Helemaal leuk. Tot hij zijn evenwicht verliest en in de fontein plonst. Dat is schrikken! Zeker als je ouders aan de kant heel hard staan te lachen. Maar gelukkig is het verdriet van korte duur en zijn ook de kleren snel gewisseld in iets droogs en kunnen we gewoon weer verder om naar Italië. Daar is niet heel veel te doen vindt Steven, maar de treintjes bij Duitsland zijn wel erg leuk om naar te kijken en daar blijven we dan ook een tijdje staan.

Na Duitsland komt de outpost en daar kan je heerlijk trommelen samen met papa. Dat is ook samen genieten. China is ook niet onze favoriet, maar Noorwegen is altijd leuk met zijn trollen. Vooral het bootje dat langs de trollen vaart en je laat schrikken is wel een aanrader. Ook het schip is helemaal top, daar mag je namelijk lekker op spelen en Steven rent van de ene naar de andere kant.

Ondertussen is het al etenstijd en we onderbreken de langen bij Mexico even voor een lunch. Natuurlijk is die in Mexicaanse stijl en zulke salades lusten wij wel. Michael probeert de warmte wat te verdrijven met een frozen margarita. Die is zo koud dat het meestal meteen in je voorhoofd volbaar is.

Na de lunch gaan we natuurlijk ook nog even bij Mexico naar binnen en probeert Steven de Mexicaanse hoeden. Hahaha, nu wordt het een lopend hoedje en ziet Steven helemaal niets meer.

Bij Kidcot kleurt Steven het laatste stukje aan zijn masker. Bij elk land kan je je masker een stukje verder kleuren en krijg je een stempel en een figuurtje. Vandaag zijn wij bij Japan gestart en zijn daar begonnen met het masker. Steven heeft er geen idee van dat hij wat landen heeft gemist en dat laten we maar zo. Hij heeft een mooi masker en is er blij mee. Dat is het belangrijkste.

Het is heel erg warm vandaag en we zijn hier natuurlijk weer op het warmst van de dag. We besluiten dan ook om Epcot om 14.30 uur te verlaten om lekker te gaan winkelen en vertrekken naar Toys 'r' Us. Daar mag Steven wat uitzoeken en natuurlijk wordt er bij de Lego en de spelletjes gekeken. Ook de DS spellen komen aan bod.

Op de terugweg stoppen we nog even Bij Walmart voor wat eten en rijden om 18.30 uur de oprijlaan weer op. Het eerste wat Steven en Michael doen is het zwembad onveilig maken. Ze hebben het super naar hun zin en het water is lekker warm na een hele dag zon.

Om een uurtje of 22.00 wordt het ineens heel donker en warm en blijkt de stroom uitgevallen te zijn. Dat gebeurt wel eens vaker in Amerika omdat alle leidingen boven de grond lopen. Gelukkig zijn wij voorbereid en hebben wij altijd een zaklamp bij ons. Om zeker te zijn dat het niet alleen bij ons is belt Michael met IPG, die het huis verhuurt. Maar het is in de hele wijk en we moeten gewoon wachten. Om 23.30 uur hebben we ineens weer elektra en kunnen we rustig gaan slapen.

Zaterdag 24 juli 2004

Zippedeedoodah!

Onze dagen tikken af en we willen zo graag nog zoveel doen. Vandaag vertrekken we om 9.00 uur naar Magic Kingdom. Steven is al om 7.00 uur wakker en we hebben heerlijk rustig aan gedaan vanmorgen.

Bij Magic Kingdom valt de drukte reuze mee en we starten in Fantasyland. We gaan twee keer Peter Pan doen waar normaal een hele lange rij staat. Maar ook Pooh en It's a Small World worden bezocht en natuurlijk de 3D film "Mickey's Philharmagic". Van Fantasyland lopen we door naar Frontierland en bezoeken een show met Knabbel en Babbel en Goofy. Het blijkt een interactieve show te zijn waar ouders en kinderen mee mogen doen, maar daar zijn wij niet zo goed in en ook Steven ziet dat niet zo zitten.

Hij geeft liever Dopey van de zeven dwergen een grote knuffel. Steven wil dit jaar overal in en is overal in geinteresseerd. Hij beleeft alles heel intens en is dan ook sneller bang dan vorige jaren. Hij droomt en fantaseert veel.

Om een uur of 14.00 uur gaan we verder en rijden via IPG terug naar het huis. Bij IPG kunnen we internetten en sturen wat mailtjes naar Geldrop om te laten weten hoe het met ons gaat. De tijd vliegt werkelijk om als je achter internet zit. Steven vindt het allemaal prima en speelt lekker door op zijn gameboy met het spelletje Dora.

Aan de overkant van de straat zit een Papa Johns en daar houden Steven en Michael wel van. Er wordt wat pizza ingeslagen en we gaan snel terug naar het huis om het op te eten. Zoals elke dag sluit Steven de dag af met een rondje zwembad. Hij zou willen dat we dat thuis zouden hebben. Een zwembad in de tuin. Helaas werkt het weer thuis wat minder mee.

Zondag 25 juli 2004

Nat, nat, nat....

We vertrouwen er vandaag ook maar op dat het in het weekend minder druk is in de Disney parken en kiezen Animal Kingdom uit om onze dag in door te brengen. We spelen wel op safe en vertrekken toch maar vroeg om 9.00 uur. Het gaat verrassend snel en om 9.30 uur zijn we al binnen.

Via Discovery Island lopen we naar Afrika waar we natuurlijk de "Kilimanjaro Safaris" doen. Het blijft leuk om in een auto langs de dieren te gaan, alhoewel het verhaaltje wat erbij hoort wat afgezaagd begint te worden. Ook blijven we even kijken bij een Afrikaanse muzikant. De sfeer is super!

Na Afrika gaan we kijken wat er in Azië te doen is. Natuurlijk gaan we de Kali River Rapids proberen. Het feit dat je je tas in het midden van het bootje onder een dek moet doen voorspelt niet veel goeds en dat blijkt. Het water gutst met grote hoeveelheden naar binnen en natuurlijk precies waar ik zit. Ik heb er een soort abonnement op. In de Efteling ook altijd. Geen probleem volgens de mannen, want je bent in dit mooie weer zo droog. Echt niet!!!! Het duurt nog uren voordat mijn onderbroek droog is. Dit wordt geen favoriete attractie voor mij.

Steven geniet nog even na bij de watersproeier. Hij is toch al nat, dus is spelen in het water heerlijk in het zonnetje. En hij heeft mazzel want hij heeft een lekker droog setje kleren bij zich.

Vandaag eindigen we in Dinoland waar Steven naar hartenlust speelt in de zandbak en bij de glijbanen. Dit was weer een heerlijke ochtend en om 13.00 uur besluiten we lekker naar the Mall te gaan.

Het is zondag en dus de uitgelezen dag voor iedereen om eens lekker te gaan winkelen. Daarnaast is het vandaag kopen zonder state tax en dat spreekt velen aan. Ons ook en het is dan ook super druk! We spitten eerst door de kleren bij Sears, maar daar vinden we niet veel. Dan gaat Michael eens kijken wat Old Navy te bieden heeft. Ondertussen halen Steven en ik een ijsje bij Haagen Dasz in de foodcourt. Hiermee sluiten we de Mall ook af voor vandaag en gaan richting huis.

Onderweg stoppen we nog bij Target. Hier zijn we nog niet geweest en het blijkt een hele leuke winkel te zijn. Net zoiets als Walmart. Natuurlijk moeten we hier het fijne van weten en gaan we alle gangen door. Als je ergens bent is het ook leuk om wat te kopen....shoppen!!

Als we om 16.45 uur bij Michaels aankomen gaat deze net dicht. Jammer zeg! Dat zijn we niet gewend. Hier in Amerika zijn alle winkels minimaal tot 20.00 uur open, maar dus niet op zondag. Dan maar terug naar het huis. We rijden weer door Disney terug met een kleine stop bij Publix voor wat eten. Rond 18.00 uur zijn we weer in het huis en Steven en Michael eten pizza. We verwachten nog een telefoontje van Darlene. Maar het wachten is tevergeefs.

Maandag 26 juli 2004

Discussie.............

De laatste week gaat al weer in en natuurlijk gaan we wat leuks doen. Maar de dag begint niet zo zonnig als andere dagen. We starten wat moe en gejaagd op om om 9.00 uur de deur uit te kunnen naar Kennedy Space Center.

Dit zorgt er voor dat de sfeer eigenlijk meteen gezet is en we elkaar een beetje in de weg zitten en zelfs een discussie aangaan over de route. Jammer eigenlijk!

Het is een uurtje rijden en om 10.15 uur komen we aan. Op de parkeerplaats is genoeg plek, maar eenmaal binnen blijkt de rij toch aardig lang te zijn en het kost 30 minuten om het park in te komen. Dat komt omdat alles grondig nagekeken wordt. Je tas wordt geinspecteerd, maar ook je fototoestel moet open en aan. Het is maar goed dat we geen oud toestel meer hebben met rolletjes.

Ook de wachttijd, waar we normaal geen last van hebben, doet ons vandaag niet goed en eigenlijk zouden we rechtsomkeer moeten maken. Maar iets houdt ons in zijn greep om toch door te gaan vandaag.

We kiezen om eerst de rondrit te gaan maken en wachten op de bus. Helaas is Steven ook moe en reageert natuurlijk ook op het gedrag van zijn ouders. Eenmaal in de bus dramt hij aardig door en de waarommen en de huiltjes zijn niet van de lucht. Op het eerst platform loopt het dan ook uit de hand en de discussie die daarop volgt zorgt dat Michael kiest om terug te gaan naar de auto. Jammer! Jammer van de dag en jammer van het geld. We zouden er zoveel plezier aan kunnen beleven.

Steven en ik besluiten toch maar door te gaan en we maken de tour af om vervolgens nog even het terrein over te lopen. Maar veel plezier hebben wij ook niet meer en we sluiten na anderhalf uur weer bij Michael aan in de auto.

Om 13.30 uur rijden we terug naar Orlando en hebben een rotgevoel over de dag en hoe alles gelopen is. Dat moeten we toch weer goed kunnen maken en we bedenken wat ons weer een lekker gevoel kan geven. Voor mij is dat een scrapshop en Michael geeft aan dat we wel kunnen kijken bij Michaels. Deze nieuwe winkel is jammer genoeg pas de 29e open en dat is pas over drie dagen. Dan maar door naar Walmart, wat voor ons ook een heel geliefde winkel is. Die is 24 uur per dag open en hier kunnen we ons hart ophalen.

Na wat shoppen keren we om 17.00 uur terug naar het huis en gaan na het eten allemaal vroeg naar bed.

Morgen wordt het vast beter.

Dinsdag 27 juli 2004

Rustig aan!

Van gisteren hebben we geleerd en we maken van vandaag een rustig dagje. Soms vergeten we dat vakantie vooral rust is en je de drukke dagen mag afwisselen met weinig of niets doen. Dus het doel van vandaag is uitrusten. Ook omdat we vanavond heel graag naar de show Fantasmic in MGM Studios willen gaan.

De hele ochtend spelen we heerlijk in het zwembad en we genieten. Ondertussen belt Michael nog met Darlene. We wachten al dagen op haar telefoontje dat niet komt. Ze is in St. Petersburg en belooft ons morgen echt te bellen voor een afspraak om naar Orlando te komen. Dat zou wel heel speciaal zijn.

Om 14.00 uur gaat het toch weer kriebelen. We hebben heerlijk genikst, maar willen toch graag wat doen. Lekker even shoppen is voor ons ook relaxed en dan doen we ook nog wat.

We lunchen heerlijk in de foodcourt van The Mall. Daar hebben ze Michaels favoriete broodjes± The Philly Cheesesteak. Een broodje met stukjes steak en kaas erover heen. Dat samen met een heerlijke verse lemonade is voor Michael niet te weerstaan. En voor Steven ook niet. En zoals het hoort in een foodcourt eet ik lekker een bordje rijst met vlees en groenten. Een top lunch!

We rijden verder naar Belz en kiezen om naar Tommy Hilfigger te gaan en naar Nike. Dat zijn ook wel de leukste winkels in dit outletcenter en deze twee zijn het gemakkelijkst te bereiken omdat ze buiten liggen.

Naast Belz ligt Festival Bay Mall. Ook een Mall met winkels. We zijn er nog nooit geweest en gaan er eens een kijkje nemen.

Festival Bay Mall features a one-of-a-kind line up with Bass Pro Shops Outdoor World, Ron Jon Surf Shop, Sheplers Western Wear and Cinemark 20 Theatres. You’ll also find Vans Skatepark, Universal Orlando Store, Hot Topic, Monkey Joe’s fun-filled inflatable play center, and glow-in-the-dark mini-golf at Putting Edge Fun Center. Explore great dining options at Cricketers Arms English Pub & Eatery, Bergamo’s Italian Restaurant, Fuddruckers and more!

De winkels in deze mall zijn niet helemaal aan ons besteed, maar wat wel interessant is is de "Glow in the dark Golf" en natuurlijk willen we dit een keer proberen. We betalen bij "The Putting Edge"en krijgen allemaal een lichtgevende bal, een lichtgevend armbandje en een golfclub. Met een potlood en formulier gaan we starten bij de eerste hole. Jammer genoeg is het moeilijk foto's maken zonder flits in een dergelijke donkere omgeving, maar we genieten erg. De hele omgeving van de baan is lichtgevend en natuurlijk doen onze eigen kleren ook leuk mee. Dit is ons ding!

Om 17.15 uur eten we een heerlijk stokbroodje bij Subway als diner en willen dan graag naar Fantasmic. Maar als we buiten komen blijkt het te regenen. En met het fiasco van gisteren nog vers in ons geheugen gaan we in plaats van naar MGM lekker naar de overdekte Walmart. Na wat shoppen en een file draaien we om 20.30 uur weer de oprit van het huis op. Toch is het een heerlijke dag geworden.

Woensdag 28 juli 2004

Belle en Mickey

Ook vandaag maken we een heerlijke late start. We willen toch nog een keer proberen om naar Fantasmic te gaan vanavond.

De stroom valt vanochtend weer uit, maar dat maakt niet uit want wij gaan lekker zwemmen en weken daarna nog even lekker in een bad met badschuim. Gelukkig duurt ook dit keer de stroomstoring niet heel erg lang.

Als we heerlijk uitgerust zijn en rozig van het bad gaan we om 13.30 uur op stap. Michael wil graag even naar de Nike store op H192. Maar er zijn er twee, dus dat wordt naar beiden. Gelukkig worden de schoenen gevonden bij de tweede winkel en kunnen Steven en ik ons hart ophalen bij de ernaast liggende Dollar Tree. Tot mijn blijdschap hebben ze er ook scrapbookspullen en daar wordt natuurlijk wat van gekocht.

Dan zien we dat het al 15.00 uur is geworden en we toch langzaam aan maar eens richting MGM moeten gaan. Aangezien het middag is en veel mensen al weer naar huis gaan kunnen we zelf een plekje uitkiezen op het parkeerterrein. Op dit parkeerterrein hoef je niet perse met het treintje. Hier is het echt te lopen tot aan de ingang en dat doen we dus.

We blijken net op tijd te zijn voor "The Stars and Motor Cars Parade". Veel figuren uit Disney films komen langs en vooral Steven geniet met volle teugen als hij e figuren herkent. Boven op mama's schouders kan hij iedereen zien aankomen: Toy Story, Starwars, Alice in Wonderland, Mickey's vriendjes, Lilo en Stitch, Aladin, de bruine beer in het blauwe huis, Mulan, Ariel en de Muppets.

Op weg naar Fantasmic pikken we de show "Belle and the beast" nog even mee die om 16.30 uur begint. Steven geniet en kijkt ademloos toe. Hij neemt echt alles in zich op.

Als we buiten komen regent het weer, net als gisteren. Maar nu zijn we er en laten ons niet wegjagen. Onder de overkapping aan de overkant bij Belle gaan we lekker wat eten. Ondertussen plonst Steven met een regenjas en zijn sandaaltjes door de plassen. Dat is pas leuk!!

We zijn vlak bij Fantasmic en mogen om 19.00 uur het terrein op. De banken zijn wat droog gemaakt en we gaan lekker zitten. De plekken worden aangewezen, dus heel veel keuze is er niet. Maar door de aanhoudende dreiging van regen en onweer wordt de show uitgesteld. Het is te gevaarlijk om met onweer door te gaan en de mensen van Disney spelen het op safe. We weten dan ook pas om 20.45 uur dat de show werkelijk door zal gaan. Da's een lange zit en zeker voor Steven. Hij is zo moe. Het is ook al lang na zijn bedtijd. Hij hangt wat tegen ons aan, maar volgt de show wel. Dit is super om mee te maken. Wat een variatie!

Maar als Steven om 22.00 uur zijn stoeltje in de auto inneemt valt hij acuut in slaap en thuis dragen we hem lekker zijn warme bedje in.

Dan is het tijd om Darlene te bellen, die ons niet heeft kunnen bereiken. Het wordt een gezellig gesprek van 45 minuten, maar de boodschap aan het einde is jammer genoeg minder leuk. Ze kunnen morgen niet komen. Jammer hoor!

Donderdag 29 juli 2004

Lekker shoppen

We gaan ons niet meer zo druk maken en laten de dagen komen zoals ze komen. We zijn best moe en gaan lekker onze eigen weg. Vandaag is het lekker luieren en het bed is erg aantrekkelijk. We kijken lekker tv, kleuren heerlijk en zwemmen wat. Om 12 uur maken we Michael, die ook weer terug in bed is gekropen, wakker en gaan op weg naar zijn favoriete winkel in Alamonte Springs: Acme. Dit is een Sience Fiction winkel waar ze alles hebben van onder andere Starwars en Startrek. Alamonte Springs ligt net boven Orlando en het lijkt heel dichtbij, maar we doen er toch zo'n anderhalf uur over door een file.

Dan denken we dat we er zijn, maar waar is het nummer gebleven. We rijden de straat op en af, maar de nummering is hier wel heel erg raar in elkaar gezet. Uiteindelijk vinden we het toch en Michael geniet. Hij koopt twee startrekpoppen en wat kaartjes en snuffelt de hele winkel door. Voor mij en Steven is het na een half uurtje wel over en dan merk ik wat een scrapbookwinkel voor hen is. Mijn walhalla is saai voor Michael en Steven. Dat was altijd heel moeilijk te begrijpen voor mij, maar nu weet ik echt hoe het voelt.

Rond 16.00 uur zijn we weer terug in Orlando en dan is mijn walhalla aan de beurt. De 1e openingsdag van Michaels!!!! Wauw! Gangen vol met scrapbookspullen, wat een feest! En weer $40,- armer. Maar wel heel erg blij. Zulke mooie spullen.

Via Orange Blossom Trail en de H192 gaan we naar Ponderosa om wat te gaan eten. Je bestelt daar alleen het vlees en de rest kan je zlef bij het buffet halen. Lekker zelf keuzes maken is toppie! Rond 19.30 uur gaan we voldaan terug naar het huis en als Steven in bed ligt pak ik alvast een koffer in. Morgen is de laatste dag al weer. Time Flies!

Vrijdag 30 juli 2004

En nog meer shoppen en pakken

De drie weken zijn omgevlogen en we hebben daarin kunnen doen wat we graag wilden. Het is hier erg leuk, maar het is ook weer fijn om naar huis te gaan. Steven wil echter nog heel veel doen op deze dag:Disney, DisneyQuest, Glow in the Dark Golf...........Wij vinden het best. Naar huis is ook erg lekker.

Er staan nog wat winkels op het lijstje voor de laatste inkopen: Levi's en Hushpuppies bij Premium en Walmart. Na deze shopactiviteiten is het toch echt tijd om in te gaan pakken, hoe vervelend ook.

Alles is al uit de auto. Helaas ook de plattegrond en dan moeten we de navigatie zelf doen. Het wordt dan ook een beetje gokken welke afslag we moeten nemen voor Premium en natuurlijk rijden we fout. Maar dan rijden zomaar langs de Buena Vista outlets en deze zijn echt heel erg leuk! Helemaal geen straf om fout te rijden. Deze hebben we nog nooit gezien en de bezichtiging begint dus vandaag. Er is hier een Oshkosh winkel en een Disney outlet. Errug leuk!

Eenmaal Premium gevonden zijn we er zo weer weg. Ze hebben niets leuks bij Levi's en Hushpuppies. Jammer! Dan maar naar onze favoriet Walmart!! Daar kunnen we echt de hele dag doorbrengen als we willen. En dat lukt ook nu aardig! Natuurlijk nemen we nog wat kleren voor Steven mee en om 17.30 uur moeten we toch echt terug om die koffers in te gaan pakken.

Eerst nog even zwemmen en eten en als Steven in bed ligt komt de moeizame klus en moeten alle aankopen de koffers in. Dit keer is het een super uitdaging met al de scrapbookspullen. Dit is de eerste keer dat ik zoveel mee terug neem. Maar om 23.00 uur zit alles in de koffers en kan er ook niets meer bij. Klaar voor vertrek!

Zaterdag 31 juli 2004

Naar huis!

Als we om 8.00 uur opstaan worden systematisch alle losse spullen opgeruimd en we zijn precies om 10.00 uur klaar. Eerst rijden we langs IPG om uit te checken en dan kunnen we door naar het vliegveld.

Het terug brengen van de auto en het inchecken bij Delta gaat in een zucht door. Heerlijk! Wij zijn alleen het drinken in de auto vergeten en ze willen twee koffers open hebben. De koffers zijn niet eens te zwaar. Maar gelukkig kan ik er deze keer om lachen. Om 11.30 uur zijn we helemaal klaar en kunnen we winkels gaan kijken en wat eten voordat we straks gaan vliegen.

De vlucht staat om 15.40 uur geboekt, maar door problemen met de motor wordt het later. Uiteindelijk mogen we toch het vliegtuig in en gaan we op weg naar Cincinatti. De beenruimte in dit vliegtuig is zelfs voor mij erg krap en ik ben blij dat de vlucht niet erg lang is.

Als we landen in Cincinatti hoeven we geen koffers te halen, die gaan vanzelf door naar het volgende vliegtuig en we hebben tijd genoeg om naar de goede gate te gaan. Ook dit vliegtuig heeft vertraging, maar dan zitten we dan toch in het vliegtuig richting Amsterdam. We gaan nu echt naar huis.

Slapen blijft moeilijk in een vliegtuig, maar gelukkig dut Steven wel voor drie uurtjes in. En dan landen we veilig om 9.30 uur plaatselijke tijd in Amsterdam.

Zondag 1 augustus 2004

Thuis!

Eenmaal geland zijn we heerlijk snel door de douane en gaan onze koffers halen. Jammer genoeg hang ik de plastic tas met de twee flessen Whisky aan de buggy, die daardoor naar achter klapt. Stom! Beiden zijn stuk en Michael is terecht 'not amused'. Joop komt ons halen en brengt ons eerst naar de Ingelandslag waar we de cadeautjes kunnen geven. Op dat moment wordt ook geopperd waarom ik geen scrapbookworkshops ga geven. Daar vindt ik mijzelf echter nog niet goed genoeg voor.... maar het blijft wel hangen.

En dan zijn we om 11.30 uur echt weer thuis! Bij de poezen en in ons eigen huis. Heerlijk! Alles wordt uitgeladen en dan is het zaak om de koffers uit te pakken en alles weer op te bergen en om wakker te blijven.

En dat lukt tot 22.00 uur en Steven tot 19.00 uur